Zwitserland Oostenrijk - 2013

Binn Tal - Schynnere Wyssi

Klik op de kleine foto's voor meer detail

Düsseldorf

Op de nachtrein naar Basel is helaas geen plek meer vrij voor de fietsen, dus wordt de reis in twee dagen gesplitst. Vrijdagmiddag gaan we via Venlo naar Düsseldorf. Daar overnachten we en de volgende ochtend vanaf Düsseldorf rechtstreeks naar Basel. Dit is wel zo comfortabel in vergelijking met de City Nightline couchettes en nog voordeliger ook.

Hotel Bellevue, dat we zoals gebruikelijk via booking.com hebben geboekt, ligt in een rustige wijk te liggen op loopafstand van het station. Het wordt gerund door een Chinees-Indische familie die ons meteen in het Nederlands aanspreken. Ze blijken jaren in Maastricht een restaurant te hebben gerund. De fietsen kunnen op de binnenplaats veilig gestald worden en na ons te hebben geïnstalleerd verkennen we de binnenstad. Het is mooi weer, zonnig en warm. Düsseldorf blijkt een zeer levendige stad, bomvolle terrasjes maar weinig oude historische gebouwen. Het is wel erg druk aan de boulevard aan de Rijn. We eten bij Brauerei zum Schiffchen, lekker buiten op het terras. Als toetje een enorme hoorn met 2 bolletjes bij een ijscafee. Daarna door de Altstadt weer terug naar het hotel.

Niessen kijkt naar Niesen

We willen vroeg weg om de trein te halen. Gelukkig is de baas ook al wakker en kunnen we ontbijten.
Om 7:30 wandelen we naar de Hauptbahnhof, gelukkig staan er dit keer geen lange rijen voor de te krappe liften. Om 8:30 arriveert de EC7, de fietsen moeten helemaal achterin bij de 1e klaswagons geplaatst worden in een klein halletje. De fietsen hangen per twee op specifieke plaatsen. Onze zitplaatsen zijn een paar wagons verder. Niet echt handig dus maar gereserveeerde plaatsen zijn wel noodzakelijk in deze volle trein. We hebben mooi uitzicht en zien een heel stuk van de Rijn met o.a. de Lorelei. In Basel stappen we over op de trein naar Brig. Het is prachtig en warm weer. Na Basel verschijnen mooie landschappen, we maken veel fotootjes van de Niesen bij Spiez.

In Brig volgt de laatste overstap tot Fiesch, een tandradbaantje met grote coupe voor de fietsen. In Fiesch komen we volgens planning rond 18 uur aan. Chalet Dohle bleek wat lastig bereikbaar via trappen, maar het huisje zelf blijkt van alle gemakken voorzien. De slaapkamers bevinden zich op de bovenverdieping.

Het is zaterdagavond maar gelukkig is de Coop bij het pompstation nog geopend om de nodige ingrediënten te kopen en bereiden we een smakelijke gnocci maaltijd.

Fieschertal

Klettersteig Fieschergletsjer

Fiesch-Fieschertal (koffiestop)-Unnerbärg (lunch)-Fieschergletsjer-Fiesch

We besluiten de eerste dag de omgeving te gaan verkennen. Over een goed geplaveid bospad (Bregeraweg) lopen we van Fiesch naar Wichel. De weg is vlak en loopt boven de hoofdweg. Onderweg zien we veel parapenters die van de Eggishorn afdalen.

In Fieschertal aangekomen zijn we toe aan Kaffee & Küchen bij hotel/restaurant Alpenblick. Helaas zijn de Küchen op, maar de Nederlandse serveerster raadt ons de homemade Nussgipfel aan. Dat blijken ook Kuchen die heerlijk smaken.

Na de koffie trekken we verder omhoog over smalle straatjes door mooie Alpenweides. Bij Unnerbärg zoeken we een bankje op en maken een lunchsstop. Wij zoeken het hogerop richting de Fieschergletsjer via wandelroute 6. Een steil bospad via Titter tot de Burghütte (berghut) volgt. Volgens de kaart is het gestippeld maar nog prima te doen.

Achter de berghut begint een Alpiene kletterroute met mooi uitzicht op de gletsjer. Het is met handen en voeten omhoog klauteren. Op een steil richeltje hebben we mooi uitzicht om gletsjer die er helaas modderig uit ziet.Het waait flink en de richel is niet al te breed. Gelukkig kunnen we ons aan steilkabels vasthouden en maken we wat leuke actie foto's. De trap naar de gletsjer gebruiken we maar niet, daar hebben we helaas de uitrusting niet voor bij ons.

Na even de Klettersteig te hebben geprobeerd keren we om en dalen steil af richting Fieschertal via route 1. Het gaat erg steil naar beneden .

We dalen niet af naar Fieschertal maar blijven bovenlangs het dal lopen door het Brunnerwald over de Laggeraweg via route 10. We passeren een riviertje over een smalle balk. Diep in het dal zien we het Fieschertal liggen. We doorwaden een beekje. Op het einde volgt nog een steile afdaling naar Fiesch.

We vragen ons af of dit wel het juiste pad is die we moeders hebben opgestuurd. Bij de chalet aangekomen is er nog niemand thuis, we hebben ze blijkbaar ingehaald ergens onderweg, wat later bleek te kloppen: ze waren nog wat verder doorgelopen en afgedwaald, en na een lastige afdaling helemaal gebroken thuisgekomen.

Route: 2013-08-18 Fieschertal

Bettmeralp

Het is regenachtig weer dus het vertrek wordt uitgesteld. J besluit naar Brig te gaan met de trein van 13u. Moeders vertrekt een uur later na de lunch ook naar Brig. Wij fietsen daarna ook richting Bettmeralp. Onderweg klaart het gelukkig op en al gauw gaan de regenjassen en lange broek uit.

Voorbij Lax hebben we genoeg van de drukke wegen en slaan een steil weggetje in richting Martisberg. Na het gehucht verlaten we de asfaltweg en slaan een grindweg in. Deze is vrij vlak richting Betten. Na 2,5 km komen we weer op een asfaltweg uit, uitsluitend voor bestemmingsverkeer, op straffe van 5000 Franken boete.

Het is een mooi verkeersarm weggetje door de Alpenweides dat naar Bettmeralp voert. Circa 9 km klimmen tegen een gemiddelde van ruim 8% met af en toe steilere stroken boven de 10%. De weg is goed geasfalteerd maar loeisteil. Je hebt wel een prachtig uitzicht op de vallei. De boeren zijn wel aan het sproeien, dus af en toe fietsen we onder een koude douche.

Vlak voor Bettmeralp schuilen we voor een buitje bij een van de vele recyclingstations en vernemen we via sms dat ma en J ook met de kabelbaan onderweg zijn. Als ze boven zijn gaan we gezamelijk naar het bergmeer Bettmersee op 2010m. Daarna een thee / warme choki stop mit Kuchen (rabarber abrikoos wortel en pruim). Als men de tent gaat sluiten stappen we weer op de fiets en beginnen aan de afdaling met mooie regenbogen en zonsondergangen en veel fotostops. We kiezen dezelfde weg als op de heenweg omdat we anders de drukke weg naar Fiesch moeten fietsen.

Rond 20 u zijn we precies voor donker weer veilig op Dohle.

De dag sluiten we af met een feestdiner: kaasfondue.

Route: 2013-08-19 Bettmeralp

Eggishorn

We wandelen naar het kabelbaanstation in Fiesch en schaffen aan het loket een Aletsch Arena Tageswanderpass (geldig voor één dag a 40 CHF) aan waarmee we in alle kabelbaantjes kunnen incl de trein Mörel-Fiesch. Vandaag is het een mooie dag dus tijd om het hogerop te zoeken. Vervolgens omhoog via Fiescheralp naar de Eggishorn op 3000m boven zeeniveau. Moeders moet nog acclimatiseren aan de hoogte en blijft rond het bergstation. Wij gaan naar de top van de Eggishorn, een stenig pad omhoog. Fraaie uitzichten op de Aletschgletsjer en bekende Alpenpieken als Jungfrau, Eicher en Mönch. De aletsch gletsjer is al weer wat geslonken, maar hier is daar nog niets van te zien. Een indrukwekkende ijsmassa. We merken dat we wat last hebben van de hoogte en raken snel buiten adem en zijn snel geïrriteerd. We kunnen zuurstof te kort in ieder de schuld geven.

Na wat topfoto's te hebben gemaakt dalen we weer af en we besluiten vanaf Fiescheralp te gaan wandelen naar Bettmeralp. Wij willen wat eerder weg om nog de kabelbaan naar de Bettmerhorn te kunnen halen. Het eerst deel is vlak met een behoorlijke afdaling op het eind. Na halverwege een ijsje te hebben gegeten bij een berghut bereiken we Bettmeralp. Daar nemen we de gondola naar de Bettmerhorn vanwaar we weer mooie uitzichten hebben op de Aletsch gletsjer en de omringende bergen. Een letterlijk adembenemend uitzicht.

Op de terugweg zien we vanuit de gondola herkennen we twee klene stipjes. We drinken nog wat thee op een terrasje voordat we weer op de kabelbaan naar Betten en de trein naar Fiesch stappen.

Route: 2013-08-20 Eggishorn

Col du Sanetsch

We zijn van plan om naar Sion te gaan om daar Zwitserse vrienden te ontmoeten. Ook willen we de Sanetsch pas fietsen, een onbekende pas maar wel een van de zwaarste van Zwitserland. De pas loopt dood bovenop de col. Per trein rijden we via Brig naar Sion: trein CHF 58,40 retour CHF 18 fietsticket. De fietsen kunnen mee in een aparte wagon achterin bij de locomotief. We passeren velen plaatsjes onder andere Leuk, waar we "vind ik leuk" foto's maken.

Vanaf het station Sion fietsen we de stad met de twee kastelen in het Rhone dal uit. Het is even zoeken naar de juiste weg, want de OSM stuurt ons een trap op. Dat is iets te veel van het goede en meer iets voor de ATB. Buiten de bebouwde kom slaan we wat zijwegen in en snijden een stukje van de doorgaande weg af door de wijngaarden tot Savièse, maar die wegen gaan behoorlijk steil omhoog.

Uiteindelijk komen we bij Granois op de route du Sanetsch en geleidelijk klimmen we hoger. De weg buigt een diep dal van de Morge in waar de weg een stuk steiler wordt. We houden hier een korte eetstop. De weg is rustig met zeer weinig verkeer. Bij Auberge de Zanfleuron is een restaurantje en een WC met een kraantje. We tanken hier onze bidons vol. Daar ontmoeten we een andere fietser die hier ook voor het eerst naar boven fietst. Hij is meer een rotsklimmer, wat je hier ook prima kunt doen. Het is een Amerikaan die in Sion woont en we fietsen een stukje samen omhoog. Vanaf Grand Zou stijgt de weg met talloze bochten omhoog en wordt de weg ook een stuk smaller. De weg gaat als maar hoger en het houdt maar niet op. We komen grote groep kinderen tegen die op de ATB naar beneden razen. We arriveren dan bij een aantal tunnels. Eerst een korte, maar vervolgens een 700 meter lange tunnel. Deze is gelukkig verlicht en het is niet druk met verkeer. Na de tunnel rusten we even uit, eten wat zoete broodjes en genieten van het mooie landschap. Het laatste stukje naar de top is behoorlijk steil. Na passage van het tunnelgedeelte volgt nog ruim 2.5 kilometer van 8,5% naar de col aan de voet van de Tsanfleuron gletsjer. De klim heeft toch wat meer tijd gekost dan verwacht en tijd om naar het bergmeertje Lac du Senin door te fietsen hebben we niet en dalen we weer af naar Sion. De afdaling gaat soepel en in een mum van tijd zijn we weer beneden. We fietsen richting centrum en al gauw vinden we de familie bij restaurant de Grand Pont die net terug is van een wandeling door het stadje.

Route: 2013-08-21 Sion - Sanetsch

Binntal

Het Binn tal is bekend als wandelgebied en om de mineralen die er gevonden kunnen worden. Het is een zijdal van de Rhone en ligt op een steenworp afstand van Fiesch. We besluiten om met de fiets het dal in te fietsen en te kijken hoe ver we komen. De klim naar Ernen is behoorlijk steil. Ernen is een prachtig dorpje met oude huizen en een leuk plein.

Vanuit Ernen klimmen we verder, wat minder steil en de klim vlakt af. Na Ernen worden we door de postbus ingehaald. De tunnel vlak vóór Binn is verboden voor wandelaars en fietsers worden ook om de tunnel geleid via de Twingistrasse. Een onverharde weg die goed te bereiden is, wat voorheen de hoofdweg is. De weg is prachtig en is recentelijk gesaneerd en verbeterd. Het fraaie pad door de Twingischlucht blijkt een kunstroute met veel kunstwerken, de een wat mooier dan de ander. Ook een opvallend kunstwerk van een kunstenaar uit notabene Sleen!

In Binn fietsen we verder naar (Fäld/Imfeld) waar we gezamenlijk Kaffee und Kuchen eten. Na de koffiestop besluiten we het steile weggetje naar de groeve Lengenbach te fietsen cq lopen. Tijdens het fietsen worden we door een kinderklas luid toegejuichd met "Hop Hop Hop". Langs de weg is veel uitleg over de geologische formaties en gesteenten waaruit de omgeving is opgebouwd. Bij de groeve zijn veel mensen bezig om mineralen te zoeken. Je hoeft niet veel moeite te doen en kan rijkelijk stenen vinden.

Wij dalen weer af naar Imfeld en fietsen verder omhoog richting de Schynnere Wyssi een mooi bergweggetje door de Alpenweides. De weg wordt onverhard maar is nog prima te fietsen. We ontmoeten veel wandelaars die de pas naar Italië beklimmen. Het onverharde pad buigt af. We fietsen tussen verschillende 3000 meter hoge bergen en fietsen tot we niet meer verder kunnen. Het wordt te zwaar onverhard dat fietsen niet meer mogelijk is.

Ook de afdaling is vanwege het vele grind niet ongevaarlijk en we dalen voorzichtig af. In Binn eten we nog een ijsje en genieten van het prachtige warme weer. Het zijdalletje naar het Heiligkreuz blijkt niet veel bijzonders te zijn en daarna dalen we weer af via Ernen terug naar de chalet in Fiesch.

Route: 2013-08-22 Binntal

Matterhorn

Fietser bij Zmutt

Vandaag vertrek is alleen naar Zermatt. De rest heeft andere plannen of wil herstellen van de inspanningen. Doel is om de Matterhorn te zien, de vorige keer dat ik daar was, zat hij in nevelen gehuld.

Ik vertek vroeg en daal af naar Brig. Het weer is stabiel, maar niet te warm. In Brig kies ik een rustige fietsweg ver weg van de drukte. Gedeeltelijk loopt de weg over het oude spoor van de Furka Oberalp baan, dus zo vlak als een biljart laken. Het eerste deel aan de Noordkant van de Rhone leg ik zeer snel af. Met een gemiddelde van tegen de dertig kom ik aan in Visp. Vanaf Visp begint de weg geleidelijk te klimmen. De weg is aardig druk met veel verkeer. Bij Stalden wordt de weg steiler en de weg rustiger. Al van ver is de Monte Rosa te zien. Vanaf Tasch is de weg verboden voor motorisch verkeer en rijden er slechts een paar bussen en wat voertuigen met vergunningen.

In Zermatt is het een drukte van belang. Op de achtergrond is de Matterhorn al zichtbaar. Helaas zijn er wel een paar wolken. Er is aan het eind van de middag wel wat regen voorspeld maar het weer houd zich nog goed.

Ik parkeer mijn fiets bij de parkeerplaats en wandel naar Zmutt. Daar vind ik het mooi geweest en keer weer om. Als ik bij de fiets arriveer begint het plots te regenen. Een enorme onweersbui barst los. Even schuil ik onder een afdak, maar als het wat minder regent daal ik snel af. Gelukkig als ik even buiten Zermatt ben houdt het op met regenen. De afdaling is snel afgelegd. Het begint al donker te worden als ik aan de klim in Brig begin. Het is even drie kwartier doorbijten op de drukke weg naar Fiesch. Bij de bochten nabij Gregiols begint het wederom te druppelen en kan ik het niet helemaal droog houden.

We sluiten de dag af bij Fiescherhof met een Italiaanse maaltijd. Het is er gezellig druk en de bediening is vlot. Maaltijden zijn redelijk maar wel aan de prijs.

Route: 2013-08-23 Fiesch Zermatt

op weg naar de Furka

Rhone gletsjer

Na het chalet bezemschoon te hebben achtergelaten, vertrekken we met bepakte fietsen oostwaarts richting Andermatt.

We doen eerst wat boodschappen bij de Coop. De Furkastrasse is gelukkig niet zo druk. Het eerste gedeelte vanuit Fiesch klimt nog pittig maar daarna vlakt het af en gaat het geleidelijker omhoog door het dal van de Rhône. Na Münster verlaten we de hoofdweg en kiezen we voor de wat vlakkere fietsroute. Op het voormalig militair vliegveld van Ulrichen loopt de fietsroute over de oude startbanen en maken we een lunchsstop.

Bij Oberwald komt de fietsroute weer op de hoofdweg en begint de klim naar Grimsel en Furka. Het is een mooie lange klim met veel haarspeldbochten, gemiddeld 6% over 17 km. Je hebt een mooi uitzicht op de haarspeldbochten van de Grimsel. We kiezen ervoor om niet de Grimsel over te steken maar de Furka te pakken omdat het weer omslaat. Vandaag is het nog redelijk maar er is slechter weer voorspeld. Mogelijk halen we de klim nog bij mooi weer, dus het is aardig door fietsen. Naast de weg loopt het spoor waar een oude stoom locomotief omhoog tuft.

Bij Gletsch splitst de weg de Grimsel zich af, wij rijden rechtdoor. Hoe hoger we komen hoe koeler het wordt. Ook begint het weer verder te betrekken. Vlak bij de pas maken we nog een stop bij de Rhônegletsjer. De gletsjer heeft zich sterk teruggetrokken dus er is niet veel te zien. Het begint bovendien te regenen, dus gauw wegwezen hier. Bovenop de Furka pas trekken we al onze kleren aan om nog voldoende warm te blijven. Het wordt een ijskoude afdaling. De regen valt met bakken uit de hemel, de schoenen soppen ondanks de overschoenen. Behoedzaam sturen we de fietsen door de bocht.

We passeren eerst Hospental en fietsen door naar Andermatt. De camping ziet er in dit hondenweer niet aantrekkelijk uit, een grasveldje langs een drukke weg. We verkennen het dorp en zoeken naar accomodatie. Het wordt Pension Haus Bonetti, 100 Zwitserse Franken mit Frühstück, wifi en douche op de ruime kamer (wc op de gang). Niet goedkoop maar wel in dit dorp de accomodatie met de beste prijs kwaliteit verhouding.

De fietsen kunnen in het fietsenhok. Tussen de buien door bezoeken we Andermatt, een gezellig plaatsje maar we koken met de brander op het balkon het avondmaal.

Route 2013-08-24 Fiesch Andermatt

Oberalp

Rheinschlucht

De dag begint goed. De regenbuien trekken weg. Aanvankelijk is het nog zwaarbewolkt maar al gauw komt er een zonnetje tussen de wolken door. Tijd om te vertrekken. We kopen eerst bij de bakker nog brood en zoete broodjes. Dan begint de geleidelijk en korte klim naar de Oberalp pas (2046 mh). Af en toe zien we de trein van de Furka - Oberalpbahn langs komen. Bovenop eten we de zoete broodjes voordat we aan de afdaling beginnen. Het is wel vrij fris. Duidelijk is dat de regen de warmte heeft verdreven.

We dalen af naar Disentis. Hier klaart het weer even op en komt er zowaar de zon weer tevoorschijn. De jasjes en lange broeken kunnen weer uit. Toch vallen er nog een aantal buien waarbij de regenjassen weer aangaan. Tijdens een lunch valt het weer met bakken uit de hemel. We schuilen bij een verlaten tankstation en ontmoeten een ouder Duits echtpaar. Ze maken ook een mooie tocht en hebben de fietsroute verlaten omdat deze over teveel onverharde wegen ging.

Bij Ilanz kiezen we voor een omweg via Valendas. Deze is een stuk rustiger dan de hoofdweg die steeds drukker wordt. We volgen de rechter oever van de Rijn. Het weer klaart op en er volgt een pittig klimmetje richting Valendas, daarna weer steil afdalend tot de fraaie Rheinschlucht. Een erg mooi stukje met verrassende rotspartijen en tunnels. Het wordt ook wel Suisse Grand Canyon genoemd, 10.000 jaar geleden ontstond de kloof door een aardverschuiving waardoor miljoenen kubieke meters rotsen verplaatst werden en de witte, vreemde rotsformaties ontstonden.

Bij Tamins zien we de Kunkelspas in de wolken. De klim is vanuit deze kant monsterlijk steil en voor een deel onverhard. We hebben niet veel zin om veel in de regen te fietsen en laten hem links liggen. Dat is een reden om nog eens een keer terug te keren. We fietsen verder door naar Chur. Daar vinden we camping au Chur (25 euro) gelegen aan de rand van het stadje. Deze ligt dicht bij de snelweg, dus is helaas niet helemaal rustig gelegen. In de namiddag verkennen we de Altstadt met een prachtig oude binnenstad.

Route: 2013-08-25 Andermatt Chur

Vaduz- Liechtenstein

We fietsen langs de Rijn. Het is een mooi vrijliggend fietspad maar wel dodelijk saai. Daarnaast hoor je de hele dag de auto's op de snelweg langs razen. Niet heel erg interessant. In Landquart raken we even de weg kwijt. We kunnen een rotonde niet oversteken en via een vreemde bocht komen weer op de juiste weg. In Bad Ragaz zoeken we een bakker en supermarkt op de dagelijkse boodschappen. Voor het station eten we de zoete broodjes op. Een prima plek om even te stoppen.We fietsen weer verder langs de Rijn waar we ook wat reeën zijn weglopen. Wonderlijk dat ze overleven tussen alle snelwegen en waterwegen. Bij het kasteel van Vaduz te Liechtenstein steken we via een oude brug de Rijn over. Voor de statistieken tikken we weer een land aan. Niet dat we er veel zien, want we zijn er zo doorheen en komen aan in Feldkirch te Oostenrijk. Over de fietspaden vermijden we vrijwel alle dorpjes. We passeren zo Bludenz waar we in 1977 nog langs zijn geweest om de Muttersberg met de kabelbaan te bezoeken. Deze laten we voor wat hij is.

Na twee andere campings bij Schruns te hebben afgekeurd - één bleek onvindbaar komen we terecht bij camping Zelfen, erg netjes, maar klein grasveldje voor tenten aan de weg. Een prima plek met gratis wifi bij de receptie. 20 euro. We zijn net op tijd als het begint te regenen. Onder het afdakje maken we snel een maaltijd klaar.

Route: 2013-08-26 Chur - Schruns

De route op weg naar de Silvrettapas gaat over rustige fietspaden. Het is zwaar bewolkt maar tot de pas blijft het redelijk droog. Het is een lastige klim die in een aantal haarspeldbochten omhoog gaat. Het weer is niet goed, met af en toe mot regen en veel laag hangende bewolking geeft de klim een spookachtige stemming. De klim is 13 km lang à 7%. Eindelijk naderen we de top. Bovenop de pas een aantal stuwmeren, er is weinig zicht op de omringende bergen door de zware bewolking. De laatste kilometers zijn nog lastig en bovenop de pas is het winderig en koud. We zoeken wat beschutting bij het winkeltje bovenop de top om wat op te warmen. Het begint behoorlijk te regenen en het ziet er niet naar uit dat het op houdt.

We starten dan maar aan de afdaling want anders komen we er niet meer weg. Wederom volgt een natte afdaling. De weg is erg druk met veel verkeer en een groot aantal tunnels. Deze kant van de pas is veel minder aantrekkelijk dan de klim en we zijn blij dat we hier niet omhoog moeten. In Galtür warmen we wat op in een sportwinkel. In de afdaling wordt het alsmaar slechter en ook het drukke verkeer maakt het afdalen erg vervelend. In het wintersport dorp Ischgl stoppen we weer even om onze natte handschoenen uit te wringen.

Helemaal natgeregend en verkleumd bereiken we Landeck waar we op zoek gaan naar onderdak. Dit keer maar weer geen camping maar een hotelletje.

Het eerste het beste bordje naar een fietsvriendelijk pension volgen we en komen terecht bij Pension Thialblick. De weg gaat steil omhoog en duwend trekken we de fiets naar boven. We worden hartelijk ontvangen door Bernd Krüger. Kamer kost 65 euro inclusief ontbijt, met een gemeenschappelijke douche op de etage, maar wel met wifi. De garage wordt vrijgemaakt voor de fietsen en de natte spullen kunnen in de kelder worden gedroogd. Een prima plek om te overnachten.

's Avonds verkennen we het centrum met paraplu van het huis, wat wel nodig blijkt. We eten een eenvoudige doch voedzame maaltijd bij Gasthof Greif. Wiener Schnitzel met friet en salade en varkenslapje met Knödel en paddestoelen. Grote porties voor weinig, al met al is het heel wat goedkoper dan in Zwitserland.

Route: 2013-08-27 Schruns Landeck

Altfinstermünz

Kerktoren van Graun

Het regent in de ochtend nog steeds maar het pension is prima. De eigenaar heeft op strategische plaatsen langs de fietsroutes bordjes geplaatst dus er komen veel vakantiefietsers overnachten (vaak op weg naar Rome) alsmede ook Belgische stamgasten die er al 40 jaar komen.

Na een uitgebreid ontbijt krijgen we poetslappen mee om de fietsen schoon te maken en in de garage kunnen de fietsen worden opgehangen om de remmen bij te stellen, die blijken al behoorlijk versleten in de natte afdalingen van de afgelopen dagen.

Na dit noodzakelijke onderhoud vertrekken we over vrijliggende fietspaden van de Inntal Radweg zuidwaarts, richting Italië en de Reschenpas. De Kaunertaler Gletscherstrasse laten we in verband met de laaghangende bewolking links liggen. Die doen we dan maar een andere keer. De regen heeft ook M zijn fietscomputer buiten werking gezet. Een nieuw batterijtje aangekocht bij de electronica zaak blijkt niet te werken. In Prutz kopen we brood bij de supermarkt en eten we een paar zoete broodjes.

De hoofdweg B180 naar Nauders kunnen we grotendeels vermijden via een alternatieve fietsroute over verkeersarme wegen/fietspaden. Na een lunchstop en schuilend voor een buitje bij Pfunds, volgt de route eventjes de B184 maar duikt dan plots weer naar het dal van de Inn over gravelpaden naar het slot van Altfinstermünz, mooi gelegen aan de rivier. Daarna gaat de fietsroute echter weer steil omhoog richting de B180 en een voor fietsers verboden tunnel waar je alleen met een shuttle bus doorheen mag. Daar hebben we geen zin in en maken we, na andere fietsers te hebben gesproken die ook het bos in zijn gestuurd, rechtsomkeerd. Via de B184 passeren we vele malen de Zwitsers/Oostenrijkse grens. We komen langs de afslag naar Samnaun, een stukje Zwitserland volledig ingeklemd in een Oostenrijks dal.

Na de grenspost Martina beginnen we aan de relatief korte klim (6 km a 6%) naar de Norbertshöhe (1405m). De klim is niet al te lastig. We komen allerlei fietsers tegen, het is een van de makkelijkste overgangen in de Alpen en daarmee een populaire route. We dalen daarna een stukje af naar Nauders en het plateau van de Reschenpas (1504 m). Het weer klaart op nu we Oostenrijk weer hebben verlaten. De besneeuwde pieken van het Ortlermassief zijn aan de horizon zichtbaar.

Op het glooïende plateau weer erg veel fietsers, een mooie route tot de grens met Italië, waar de Reschenpass ligt. We fietsen langs het Reschensee met de verdronken toren, de oude kerktoren van Graun. Het dorp is onder water komen te staan door het bouwen van een stuwdam in 1950. Alleen het puntje van de toren komt nog boven het water uit. We fietsen verder langs het meer waarlangs een halfverhard fietspad loopt.

Na een tweede stuwmeer volgt een zeer fraai rollercoaster fietspad aan de oostelijke oever, bijzonder steil tot 20% en glad asfalt, op en (vooral) af. De route de andere richting op is moordend zwaar. We volgen een Italiaanse familie die ons de weg wijst. We dalen verder af naar Glorenza. Dit oude stadje is aantrekkelijk gelegen met een oude stadsmuur. We eten daar een heerlijk ijsje en fietsen naar de de zeer luxe camping Gloria Vallis,voor 30 € per site / 2 personen -10% fietserskorting. We hebben een prachting uitzicht op de Ortler gebergte met om de hoek de Stelvio. De camping is prima met goede voorzieningen en gratis internet. Het is even zoeken naar de vuilnis plaats, het terrein is ook zo groot. Onze Russische buur heeft ook moeite met het vinden van de plek, en vraagt via zijn I-pad de weg. Toch handig met al die vertaalprogramma's dat je tolk bij de hand hebt.

Route: 2013-08-28 Landeck Glurns

Stelvio

Het is een mooie dag. We hebben het natte weer in Oostenrijk achtergelaten en de dag begint stralend met mooie uitzichten op de besneeuwde Ortler. Een prima dag om de tent achter te laten en een rondje Stelvio te doen. Bekend terrein maar het blijft een machtig mooie klim. De fietsroute loopt door de wijngaarden naar Prad. Daar begint de klim naar de Stelvio, 26 mooie kilometers met 1845 hoogte verschil.

Het klimt weer als vanouds. Met een mooie cadans fietsen we omhoog. Het is wel erg druk, veel fietsers rijden op de klim. Daarnaast ook veel autoverkeers met af en toe een sportwagen zoals Ferrari's en Lotussen die hier hun stuurgedrag gaan uittesten. Totaal heeft de klim 48 bochten die mooi genummerd zijn.

We genieten van het uitzicht en nemen voldoende pauzes. We kunnen dan weer met een inhaalrace beginnen om langzame fietsers weer in te halen. We worden ook geregeld voorbij gekacheld door snellere racefietsers. Iedereen rijdt zijn eigen koers.

Boven de 5km wordt het lichtste verzet aangesproken, maar gelukkig raakt de proviandtas leger en lichter wat het klimmen makkelijker maakt. Na ruim 3,5 uur fietsen (incl uurtje rust/fotostops) zijn we boven. Een half uur trager dan in 1994, tja de leeftijd begint toch echt te tellen.

Het is hier een kermis aan souvenierwinkels en een verkeerschaos. We klimmen nog wat hoger tot 2780m voorbij restaurant Tibet. Hier hebben we mooiere vergezichten en is het rustiger met minder volk. We eten een broodje en maken wat foto's. Daarna volgt de afdaling richting Umbrailpas en steken we de Zwitserse grens over. Een paspoort hoeven we dit keer in tegenstelling tot vorige keren niet te tonen. De afdaling bevat een stukje goed bereidbaar onverhard. De weg is veel rustiger dan de Stelvio dus we kunnen hard naar beneden. Dan volgt een mooie bochtige afdaling in het bos tot aan Sta Maria. We keren weer terug in Italië en in Glurns maken we nog een rondje langs de stadsmuren. Het eten van een ambachtelijk bereid ijsje smaakt prima na deze mooie rit. We besluiten de dag met een prima en niet dure schotel in het -voor een camping- sjieke restaurant.

Route: 2013-08-29 Stelvio

Moos

We fietsen vanuit Glurns langs de Vinschgauer Radweg tot aan Merano. We volgen vele fietspaden overwegend dalend langs de rivier de Adige. We fietsen tussen en langs appelboomgaarden en het is prachtig weer. Onderweg worden we herkend door de Duitser fietsers van twee dagen eerder bij de Reschenpas. Tussen Rabland en Algund nog een mooie Stelvio-achtige afdaling over een fietspad inclusief genummerde bochten.

Het stuk tot aan Merano is niet lastig maar neemt toch iets meer tijd in beslag dan verwacht. Na bij Merano in het park te hebben gelunched volgen we de fietsroute door het dal van de Passer richting de Timmelsjoch pas. Het eerste stuk is een wat onverharde mtb route maar verder stroomopwaarts wordt het gravelpad wat beter.Het schiet echter niet erg op dus we nemen maar de hoofdweg die wat meer op en af gaat.

Na St. Leonard in Passeier begint de lange klim naar de Timmelsjoch die zwaarder is dan de Stelvio. Na een uur klimmen bereiken we het bergdorp Moos. Aanvankelijk waren we van plan om de hele Timmelsjoch te beklimmen naar Sölden, maar dat is voor vandaag te hoog gegrepen.

Het loopt al tegen 16u, wat zou betekenen dat we erg laat op de top zouden zijn. Met nog 3 uur klimmen voor de boeg zo de pas zelfs gesloten kunnen en zijn en te laat in Sölden aankomen. De Timmelsjoch blijkt dus een berg te ver, en we besluiten op zoek te gaan naar een gasthof. Bij Gasthof Lanthaler informeren we naar een Zimmer. De eigenaar antwoordt ons in het Engels en verwijst ons naar café/pension Maria. Daar aangekomen blijkt de eigenaar, die erg op die van Lanthaler lijkt, wat ook van de familie blijkt te zijn.

Het pension heeft een ruime kamer, fietsvriendelijke faciliteiten zoals een fietsenberging met mogelijkheid tot sleutelen aan de fiets en natuurlijk wifi. Prima plek om te stranden en nu kunnen we ons goed voorbereiden op de zware klim van morgen.

Via Facebook laat neef Peter weten dat hij de Timmelsjoch vanuit Sölden aan beide kanten heeft beklommen, dat zal dan wel zonder bagage zijn geweest op een licht racefietsje, maar dan nog: respect!

s Avonds gegeten bij gasthof Lanthaler, forel en entrecote, 36 € (inclusief 4 fruitvliegjes in de wijn).

Route: 2013-08-30 Glurns Moos

Timmelsjoch

Bij het opladen van de fietsen blijkt dat er nog andere fietsers in pension zitten. Ze hebben wat minder bagage bij zich dan wij, dus ze fietsen alleen met een rugzakje een stuk vlotter de berg op.

Na een goed ontbijt zitten we om 8u45 al op de fiets, beginnend met steile klim vanuit Moos. Ik merk een vreemd getik en inspecteer mijn fiets. De bout van mijn bagagedrager is verdwenen dus daardoor kleppert hij hevig. Gelukkig heb ik het op tijd ontdekt, ik moet er niet aan denken dat hij in de afdaling afbreekt. Provorisch zet ik hem met wat moertjes vast, de interne schroefdraad is helaas dol, dus mijn zwaarste versnelling kan ik niet gebruiken. Gelukkig heb ik hem ook niet nodig want het gaat weer steil omhoog. Totaal heeft een krap uur gekost dus het is al weer wat warmer als we op de fiets zitten. Hoe hoger we komen hoe mooier de klim wordt. De weg slingert omhoog en het is niet duidelijk waar de weg naar toe gaat. Het landschap is prachtig en maakt de zware beklimming dragelijk. Onderweg komen we nog wat pensions tegen, dus we hadden nog hoger kunnen stranden.

Dan volgen een groot aantal haarspeldbochten en fietsen we verder een prachtig landschap. Voor de tunnel stoppen we even en eten onze broodjes op. De klim is na de tunnel voorbij en het laatste stukje is vrij eenvoudig afgelegd. Boven op de Timmelsjoch zijn er wat vreemde gebouwen, wat onderdeel van een kunstroute blijkt te zijn (Timmelsjoch Experience Pass Museum van architect Werner Tscholl). Ik vind het behoorlijk detoneren in het prachtige landschap.

De afdaling is een stuk saaier dan de prachtige klim. We dalen snel af, en moeten toch nog een stukje klimmen. In Sölden vinden we een moderne camping met alle voorzieningen oa fietsenhok met werkbank, en centrifuge om de was snel te drogen, echter geen gratis wifi. Een prima plaats om nog een dagje extra te verblijven. Het was vandaag een korte etappe maar de klim was erg zwaar dus we bewaren de Gletsjerstrasse voor morgen.

Route: 2013-08-31 Moos - Sölden

Rettenbachferner - 2800 meter

We ontbijten met koffie uit de automaat bij de lobby, want daar kunnen we zitten en hoeven dan niet op het natte gras te koken/ontbijten. Het heeft namelijk de hele nacht geregend maar gelukkig is het nu droog. De wolken hangen wel laag in het dal dus het is de vraag hoe het er boven uitziet. Met de kabelbaan omhoog kan ook, maar is natuurijk veel minder leuk. Doel is de Ötztaler gletscherstrasse naar de Rettenbachferner gletsjer met het 2800 meter het hoogste punt van de tocht en ook net iets hoger dan de Col de La Bonette in Frankrijk en daarmee de hoogst geasfalteerde weg. Die klim blijkt gruwelijk steil, 14 km á 10% gemiddeld met continu lange stukken van 13% met weinig bochten. Gelukkig is het niet warm en de weg erg rustig op een paar gekke fietsers na die omhoog willen.

De wolken trekken langszaam open en de motregen trekt weg. Bij de Mautstelle op 2000 meter is het even vlak en kunnen we wat op adem komen. De klim blijft erg lastig en ook een voorbij komende fietser vind het "Wahnsinn". Via een paar haarspeldbochten kronkelt de weg naar boven. We zien al in de verte het eindpunt, de grote gletsjer. Bij het bergstation schuilen we even voor de regen. Die ligt al aardig hoog, 2670m. Hier is de splitsing naar Tiefenbachfernen met 2830 het hoogste punt. Je moet dan wel een 1,7 km lange slecht verlichte tunnel door. Niet echt aantrekkelijk.

Als het begint te regenen kunnen we gelukkig in het skistation zitten en eten onze broodjes op in een verlaten restaurantzaal die nu ingericht is als expositieruimte. Die is verwarmd en heeft gratis wifi zodat we de mail kunnen checken en wat live foto's op fb kunnen zetten. Als het is opgeklaard fietsen we nog wat hoger naar een verlaten parkeerplaats, hoogte 2801m en daarmee het "dak" van deze fietsvakantie!

Tijdens de snelle afdaling maken we veel filmpjes en fotos van de bergen die nu mooier zijn te zien dan in de ochtend. In Sölden fietsen we nog even door naar het centrum. Bij een sportzaak vind ik nog een plat moertje om mijn bagagedrager te fixeren. Het centrum stelt verder niet veel voor, vlgs de Loney Planet heeft Sölden een "pulsating nightlife" oa rockbars en een stripclub, maar daar is weinig van te merken.

Voor het avondeten kiezen we voor de Grauer Bär tegenover de camping. Geen verkeerd restaurant, eenvoudige doch voedzame Tiroler schotels als de bekende Wiener Schnitzel en de mixed grill. De zaak is behoorlijk groot maar desondanks vlotte en attente bediening. Met name de zelfgemaakte apfelstrudel is overheerlijk. Niet duur 45 € incl wijn en water.

Route: 2013-09-01 Otztaler Gletscherstrasse

Kühtai

Het is fris 13c en bewolkt als we vertrekken uit Sölden. Na de fietsen te hebben opgehaald uit het fietsenparkeerplaats en opgeladen fietsen we door Sölden en dalen verder af tot Oetz. Voor we het weten zijn we afgedaald en daarna begint het meteen gemeen steil richting Kühtai. Een zeer onregelmatige klim met vlakke stukke maar soms zeer steil tot 15% stijgingspercentages. Met name een stuk door het bos is smerig steil. We arriveren dan in Kühtai, een doods wintersportoord. Alleen de koeien zijn nog levend en grazen vredig in de wei.

Het bovenste stuwmeer, Speicher Finnstertal, laten we maar voor wat het is en beginnen al snel aan de afdaling die fraaier is dan de klim. We ontmoeten een grote groep Nederlanders die de klim vanaf de ander kant fietsen.

Vanaf Sellrain een steil klimmetje tot Tanneben, daarna volgt een fraaie panoramaweg met uitzicht op het Karwendelgebergte en het dal van de Inn. De camping aan de Natterer See is bomvol zonder aparte tentveldjes. We zitten hutje mutje tussen twee campers. Het sanitair is echter luxe en schoon. Het is ook wel mooi gelegen langs de Natterer See en de camping van Innsbruck.

Route: 2013-09-02 Sölden Natters

Fietpad over de Brennerpas

Brixen

We dalen af vanaf de camping naar het dal van de Inn. We zijn wat bevreesd voor de drukte op de Brennerpas maar dit valt reuze mee. Ook de weg is niet al te steil en klimt geleidelijk. Af en toe is de weg afgezet vanwege werkzaamheden en hebben we de weg helemaal voor ons alleen. Aan het asfalt te zien gebeuren in de bochtige weg wel vaak ongelukken. Op sommige plaatsen is de gele verf nog zichtbaar die de politie heeft aangebracht van de reconstructie van de slachtoffers van diverse ongelukken. Het blijft dus oppassen, want met name voor motorrijders is de pas een eldorado.

De weg is verboden voor vrachtverkeer en alleen de laatste 5 km zijn wat steiler. We steken op de pashoogte ongemerkt de grens over naar Italië. Na Brenner volgen we een fraai fietspad over een voormalig treintracé. De oude stations en seinpalen staan er nog en de weg gaat zeer geleidelijk naar beneden. We fietsen een zeer mooi stukje door het dal van de Pflerscher Bach.

Vervolgens daalt het fietspad steil af terug naar het dal van de Eisack. De Eisack fietsroute loopt verder zuidwaarts als een achtbaan op en af, soms bijzonder steil. Niet een route die we hadden verwacht over een oude spoorlijn.

In Brixen kamperen we bij camping Löwenhof, een leuke rustige camping achter een hotel/restaurant met gratis wifi en centrifuge voor de was. Een supermarkt zit om de hoek en de oude binnen stad is op 1,5 km dichtbij.

Na de tenten te hebben opgezet via drukke fietspaden langs de Eisack naar het gezellige centrum en daarbij hoort uiteraard een Italiaans ijsje op het Domplein. De stad doet nog steeds Oostenrijks aan, we zitten immers in Süd Tirol. 's Avonds eten we pizza bij restaurant Löwenhof op de camping.

Route: 2013-09-03 Natters Brixen

Passo di Erbe

We hebben de keuze om het vlakke dal te volgen of nog een leuk stukje Dolomieten mee te pikken. Het zijn een paar passen die ik nog niet gefietst het dus we besluiten de bergen in te trekken. De Würzjoch (passo di Erbe) is via verschillende wegen te benaderen en wij kiezen de opgang vanaf St Andrea langs de Plose berg. De klim is zeer onregelmatig en vaak 8% steil. Meteen vanuit het dorp gaat het omhoog. Na een pittig eerste stuk tot Sant Andrea volgt een vals plat door de bossen. Na een stuk door een bos ontvouwen de fraaie uitzichten op Puez Odle, een fraai bergmassief met markante dolomietenkammen. Hoe hoger we klimmen des te mooier de uitzichten op de Dolomietenrotsen.

De klim is behoorlijk lastig en erg lang. Dat is niet erg want we genieten van het berglandschap. We dalen een kort stukje af tot aan een de kruising van opgang vanaf Chiusa en moeten dan weer stevig op de pedalen voor het laatste stuk naar de pashoogte. Op de pas is het een drukte van belang met veel andere toeristen. Door de vele fotostops rond de pas beginnen we vrij laat aan de afdaling die ook nog eens een klimmetje bevat. Ondanks de korte rit begint het aantal hoogtemeters in onze benen te slaan.

Achteraf was het handiger geweest bij Antermeia linksaf te slaan richting Rina, was 5 km korter en minder klimmen. Nu komen we uit in San Martin de Tor en moeten nog een lange kloof door over een drukke weg (SS 244). Op de hoofdweg naar Brunico besluiten we rechtsaf richting St Vigil te slaan, 5 km met een klimmetje verder. Niet al te steil maar alle hoogtemeters tikken nu extra aan. Het is een doodlopend dal dat verder alleen voor niet gemotoriseerd verkeer is toegestaan dus de weg is een stuk rustiger. Aanvankelijk waren we van plan nog een pas te pakken maar besluiten dat het genoeg is voor vandaag en nog extra tijd te nemen om de omgeving te verkennen.

St Vigil blijkt een levendig toeristisch stadje met uitzicht op fraaie Dolomietenmassief Fanes-Sennes-Prags. Rond half zeven bereiken we de drukke camping Al Plan die mooi gelegen is. Helaas geen wifi maar verder een prima en rustige camping met fraai uitzicht op de Dolomietenrotsen.

Rond zonsondergang slaan we de tent op. Het was een korte maar lastige etappe met een behoorlijk hoogteverschil van tegen de 2 km!

Route: 2013-09-04 Brixen Wurzjoch St Vigil

Wandelen in Fanes - Sennes

Vanwege het mooie weer blijven we nog een dagje in de Dolomieten. Het is een fraai stuk Dolomieten wat ik altijd al heb willen bezoeken. We laten de bagage bij de tent en fietsen een kort ritje naar het einde van de weg midden in het natuurpark Fanes-Sennes-Prags. Daar stopt de geasfalteerde weg en starten wandelroutes. Park doet Amerikaans aan, á la Zion met hoge rotsen aan beide zijde van de weg. Inclusief visitor center met park rangers (tegenover de camping) en tolpoort. Fietsers en wandelaars hebben echter vrij toegang, autos moeten tol betalen. De klim stelt niet veel voor maar we besteden veel tijd aan het maken van actiefoto's en video's. Het is er prachtig.

Na de fietsen te hebben gestald bij de Pederü parkeerplaats, beginnen we aan de wandeling. Eerst lopen we een stukje richting de Fodara Vedla berghut, een slecht verharde weg met veel haarspeldbochten en erg steil, ca 30% is. Niet te doen voor de fiets, hoewel we een aantal durfals naar beneden razen en een enkeling zelfs omhoog fietst. Het staat bekend als een van de steilste klims in de Dolomieten.

Na een tijdje draaien we om, terug naar de Pederü parkeerplaats en beginnen aan wandeling no. 7 naar een meertje Le Piciodel. Heen via het wandelpad, terug via de onverharde grindweg. Ook erg fraai.

Op deze weg wordt wat meer gefietst, lijkt prima te doen maar eenmaal afdalend naar de parkeerplaats lijkt dit toch meer weggelegd voor de mtb-specialisten. Het dal wordt aan alle kanten door steile Dolomieten kliffen omsloten, een erg fraai natuurpark. Terug bij de parkeerplaats dalen we weer per fiets af naar St. Vigil, doen boodschappen en eten een ijsje.

Om 18u zijn we weer terug op de camping, net op tijd om te douchen, de was te doen, koken en afwassen, want om 20u is het al weer donker. Een goed bestede dag met een zeer fraai stukje Dolomieten.

Route: 2013-09-05 Fanes Sennes Braies

Passo Furcia

Vanuit St Vigil klimt de weg meteen naar de Furkel pas (Passo Furcia), een korte maar steile klim. De weg is zeer onregelmatig met grote stukken boven de 10%. Een niet echt makkelijke klim. In een uurtje zijn we boven en dalen weer snel af tot Olang. Hier houden we eerste zoete broodjes stop.

Na deze korte stop klimmen we geleidelijk richting de Staller Sattel op de Oostenrijks/Italiaanse grens. Het is een lange klim die geleidelijk begint maar naar mate de klim vordert steeds steiler wordt. Een onregelmatige klim over een vrij rustige weg. Bij Antholz Niedertal denken we slim een stukje af te snijden door de weg naar het dorp te nemen ipv buitenom over de hoofdweg, maar dit wordt afgestrafd met een pittige klim van 10% bij het verlaten van het dorp. Na de camping Antholz klimt de weg verder, lange gemene rechte stukken gluiperig vals plat á 8%.

We lunchen bij een kapelletje om even uit te rusten. Bij het bergmeertje Lago di Anterselva vlakt het weer wat af en komen we bij een wegversmalling, waar de weg éénrichtingsverkeer wordt. De weg is zo smal dat er maar een auto door kan. Er geldt hier dus een eenrichtings verkeer wat om het half uur wordt gewisseld. Het eerste half uur omhoog en vervolgens een half uur naar beneden. Met bepakking fietsen we echter trager dan 10 km per uur zeker op de steile stukken dus we ontkomen er niet aan om door te fietsen.

Het stoplicht staat op rood en een groot aantal motoren en een aantal autos wachten om naar boven te mogen. Wij negeren echter het stoplicht en beginnen aan de laatste 5km van de klim. De weg is erg smal en redelijk steil, maar het tegemoetkomend verkeer kan er net langs. Gelukkig is er niet al te veel verkeer en houd iedereen rekening met trage fietsers. Alleen een enkele motorrijder is geërgerd dat we tegen de rijrichting infietsen.

Als we bijna boven zijn komt ook het verkeer van de dalzijde onze kant op. Het laatste stukje naar de Staller Sattel vlakt wat af en slingert met vele haarspeldbochten naar de pashoogte. Daar staat al weer de volgende bezending te wachten om naar beneden te gaan.

De afdaling voert door het Hohe Tauern NP. Af en toe mooie vergezichten tussen de bewolking door. Na een snelle afdaling bereiken we het dal van de Isel waar we een rustige fietsroute over fietspaden langs de rivier volgen tot Lienz. Bij een bushokje schuilen we even voor een buitje, we zitten immers weer in Oostenrijk waar het regent. We stappen toch maar op fiets, want de bui blijft precies boven het bushokje hangen, waar ook andere fietsers en motorrijders zijn gaan schuilen.

In Lienz blijkt het inderdaad droog zodat we de tent op kunnen zetten op de plaatselijke camping Falken. Die is vrij druk maar de voorzieningen zijn ok, vooral het keukentje is handig. Na de maaltijd trek ik weer de stad in waar het Dolomitenmann festival bezig is. In het leuke centrum treden allemaal bandjes op (Ö3 Disco mit DJ Phillip Kofler).

Route: 2013-09-06 St Vigil Lienz

We starten in Lienz en bezoeken daar eerst een grote supermarkt om te fourageren. We fietsen van Lienz over erg drukke wegen naar de steile korte Iselsberg het Mölltal. Dit is een korte klim maar regelmatig gaat de teller naar de 10%. Het is niet zo'n fraaie pas maar de drukte maakt het toch zwaar. We dalen af naar het Mölltal en kunnen hier de drukke weg vermijden door het fietspad te nemen.

In Dollach net na de afslag richting de Grosssee vinden we de Zirknitzer camping. Deze is klein en rustig aan het fietspad gelegen met prima voorzieningen. Na de tenten te hebben opgezet fietsen we omhoog richting Zirknitz, een steil weggetje naar een bergmeer. Doel is een van de Monsters van Karintië te beklimmen. Deze staan hoog op mijn verlanglijstje. Het zijn zeer zware bergen met belachelijk steile passages.

Gelijk buiten Dollach begint de weg met 10% stijging tot aan Zirknitz. Na Zirknitz duikt de weg een bos in, waar boswerkers bezig zijn. ik ben even vooruit gefietst en stop bij een bankje. Na een minuut of vijf word ik wat ongerust en keer om. Ik zie een motorrijder tegemoetkomen die tegen mij zegt dat M is gevallen. Hij is bij een afwateringsrichel over de kop geslagen en op zijn gezicht terecht. gekomen. Stukjes van zijn tanden zijn afgebroken en zit in shock in de berm. Zijn arm is zwaar gehavend maar de fiets mankeert niets. De aardige motorrijder wil ook nog een dokter bellen en zelfs 112 maar dat is gelukkig niet nodig. We breken de klim af want de gezondheid is belangrijker. We dalen voorzichtig af terug naar de camping, de klim latend voor wat hij is, om de wonden te laten herstellen.

's Avonds eten we een smakelijk diner in het Dollacher Dorfwirtshaus op aanwijzingen van de tripadvisor.

Route: 2013-09-07 Lienz Döllach

Grossglockner

Na de wonden te geïnspecteerd te hebben besluiten we toch maar om verder te fietsen en te kijken waar het schip strand. Langer blijven heeft geen zin en ook het goede weer slaat mogelijk om. Er zijn slechtere periodes voorspeld en vandaag moeten we nog de Grossglockner over. We kunnen niet risico lopen om met sneeuw de pas over te gaan. Het fietsen blijkt wonderwel te gaan en M heeft weinig last van zijn valpartij.

Het is zwaar bewolkt maar gelukkig droog. Bij een pompstation kopen we dure cola omdat het zondag is en de winkels verderop misschien gesloten. In Heiligenblut blijkt ook de plaatselijke super nog open te zijn. Hierna begint de steile klim van de Grossglockner. De Grossglockner is een van de zwaardere passen van Europa en zeker geen kleine jongen. Langzaam en gestaag klimmen we verder. De afslag naar Frans Josef Hohe laten we voor wat hij is, er is toch beperkt uitzicht op de gletsjer. We fietsen verder en hoe hoger we komen hoe kouder het wordt. Ook hebben we last van een behoorlijke tegenwind. Deze kant van de Grossglockner is minder mooi dan de noordkant die ik in 1994 al eens gefietst heb. Dat was mijn allereerste Alpencol.

We klimmen verder tot Hochtor (2504m) waar we het hoogste punt bereiken. Na de tunnel is het uitzicht mooier, eerst een afdaling gevolgd door een korte steile klim tot de volgende pas, Fuscher Törl, op 2428m. We hebben de top gered ondanks de lichamelijke omgemakken en het weer is stabiel gebleven.

De afdaling is bochtig  en ondanks de zware bewolking vele mooie uitzichten. Bovenop de pas is het vrij fris, 9c, in het dal 26c en warm. We dalen behoedzaam af en maken veel foto's onderweg.

Via fietspaden bereiken we Zell am See en besluiten door te fietsen richting Saasfelden. We hebben mooie uitzichten op de omringende bergmassieven vanaf de vallei. In Saasfelden vinden we een kamer in gasthof Liendlwirt, met twee aparte slaapkamers voor 38 € pp incl ontbijt. Het diner is ook prima voor uitgehongerde fietsers, grote porties voor rond een tientje.

Route: 2013-09-08 Döllach Grossglockner Saalfelden

Hirschbichl

Eindpunt Salzburg

We ontbijten uitgebreid. Het regent nog stevig dus we vertrekken laat en wachten tot het wat droger wordt. Op zich hebben we nu geen haast meer nu we de zwaarste passages achter de rug hebben.

Bij de gasthof overnacht ook een Duitse vakantiefietser van 74 uit Hamburg. Hij maakt een toer van Rosenheim via Landeck, Reschenpas, Brennerpas richting Salzkammmergut. Zijn conditie is nog prima en heeft al vele fietstochten gemaakt. Goed om te zien dat leeftijd geen beperking hoeft te zijn om er nog op uit te gaan.

Na 10 km komen we aan de voet van de Hirschbichl, het begint weer te regenen dus we stellen de klim even uit totdat het opklaart.

Dan begint de zeer steile maar korte klim naar de pas. Deze is niet toegankelijk voor autoverkeer hoewel er wel enkele passeren. Officieel is overgang tussen Oostenrijk en Duitsland afgesloten maar er is geen hek. De klim is zeer onregelmatig en wordt op het eind gruwelijk steil, tot 30%.

Met hangen en wurgen kom ik boven, dit is bijna niet te doen zo steil. De afdaling is in het begin ook gevaarlijk steil, maar ook mooier met gekartelde pieken. Het weer klaart gelukkig ook op. Een prachtig stukje wat we niet hadden willen missen. In Duitsland merken we weer een andere sfeer. Veel mensen zijn uit "Spazieren", dus het is aardig druk. De wegen zijn prima bereidbaar en we dalen via een snelle afdaling via Berchtesgaden door een beladen stukje Duitsland.

Na Berchtesgaden volgen we een fietspad/fietsroute om de drukke B-weg te vermijden. Een deel van het pad is door een aardverschuiving weggespoeld waardoor we alsnog de B-weg moeten nemen, die heeft echter brede vluchtstroken dus dat is geen probleem. We passeren weer de grens met Oostenrijk.

Hier volgen we allemaal achteraf-fietspaden door de voorsteden van Salzburg, allemaal prima op de OFM aangegeven. Onderlangs het kasteel bereiken we de Altstadt. Via de tripadvisor komen we uit op het prima All you need hotel, voor negentig euro per nacht gelegen in een rustig achterafstraatje tegen de bergwand van de Kapuzinerberg. Het is relatief rustig terwijl je toch dicht bij de binnenstad zit. Kamers zijn groot en modern ingericht. De fietsen kunnen achter slot en grendel. Nadeel is dat de wifi niet werkt op de kamers, maar wel in de lobby en in de ontbijt zaal.

Na te hebben ingecheckt verkennen we de stad en eten bij de Bärenwirt stevige boerenkost. De locatie is wat verder van het centrum gelegen dus buiten het grote toeristencentrum. Bärenwirt staat hoog op de ranglijst van tripadvisor, maar de maaltijden zijn niet speciaal. De ree is nogal droog. De porties zijn zeer groot. Eenvoudige boerenkost voor een redelijke prijs.

Via de boulevard lopen we terug met mooie uitzichten op de fraai verlichte Altstadt.

Route: 2013-09-09 Saalfelden - Hirschbichl Salzburg

Marcus Smaller

Salzburg is een prettige stad. De omvang is prima beloopbaar en er hangt een prettige sfeer. Eigenlijk heeft Salzburg een enorme binnenstad voor een relatief kleine stad van 145.000 inwoners. Centraal is het Festung Hohensalzburg dat altijd het centrale middelpunt is van de stad. We starten op de Kapuzinerberg vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de stad en wandelen door de hele stad. Het is ook de geboortestad van Mozart, dus overal staan standbeelden en herinneringen aan hem. Ook zijn er veel bekende beelden uit de film Sound of Music.

Bij het station een Dbahn loket waar we treinkaartjes regelen voor de terugtocht. De internationale fietskaartjes á 10 euro zijn een maand geldig, da's wel handig. Uit de automaat halen we een Bayernticket, € 26 voor 2 personen.

's Middags gaat het regenen en doen we niet zoveel. 's Avonds eten we pizza en een seafood pasta schotel bij Beccofino. Om op tijd te zijn voor een concert eten we bijtijds. Om acht uur gaan we naar de Rockhouse voor een dosis cultuur. Achtereenvolgens (gratis) optredens van Weense singer/songerwriters Martin Freytag, Dominik McNeder en de hoofdact Marcus Smaller (& Mozart). De sfeer is prima en het publiek gaat helemaal uit haar dak. Als slot spelen ze een cover van Mumford & Sons. Een leuke afsluiting van een reis.

Na een prima ontbijt pakken we in en checken we uit. Het station is 5 minuten fietsen vanaf het hotel. We pakken de trein van 10u09 van Salzburg-München, daar een boemel naar Nürnberg, vervolgens naar Wurzburg en tenslotte stappen we uit in het meest Noord West gelegen station in Bayern: Kahl.

Op het station helaas geen lift dus dat is sjouwen. Buiten begint het helaas echter te regenen dus veel verder komen we niet en de geplande camping zit er niet in.

Op het station ontmoeten we een ouder fietsend stel uit Bayern dat ook in Kahl is "gestrand" en op zoek is naar een hotel. Na een aantal hotels in de buurt te hebben afgebeld blijkt er nog plaats in Mainlust voor 66 €, wij overwegen nog te kamperen als het eventjes opklaart, maar als het blijft regenen fietsen we ook maar naar het hotel. De deur blijkt dicht en het het echtpaar komt er na telefonisch overleg met de eigenaresse achter dat er sleutels klaarliggen in een envelop bij de ingang.

De kamers blijken prima en de fietsen mogen binnen in de hal geparkeerd worden. 's Avonds eten we met het echtpaar een smakelijke maaltijd bij Restaurant Am Dorfplatz. Het stel blijken ware globetrotters te zijn die met fiets dan wel per mobile home de hele wereld te hebben afgestruind. Ze zijn net terug uit van een bustocht naar Tadjikistan en doen nog een fietsvakantie langs de Main voor een weekje. Ook zijn ze ouder dan we ze hadden ingeschat, van moeders leeftijd, maar nog niet toe aan een fiets met hulpmotor ;-)

De terugweg gaat via Frankfurt, Koblenz, Keulen tot Aken op een Quer-Durchs Land Ticket (50€voor 2 personen).

Voor het traject Aken-Heerlen hebben we nog geen kaartje van de grens tot Heerlen en omdat het droog is besluiten we de het korte stukje van 17 km maar te gaan fietsen. Met de GPS op directe navigatie fietsen we dwars door de binnenstad van Aken en dat gaat prima.

Dan begin het echter hard te regenen en moeten we schuilen in een bushokje. De regen houdt niet op dus fietsen we het laatste stuk door de regen om toch nog een trein te halen. In Heerlen is het droog en staat de trein van 17:44 naar Utrecht op het punt van vertrekken maar we mogen van de conductrice niet instappen met de fietsen (spitsregeling van 16.30-18.00). Na protesteren mogen we voor deze ene keer met de fietsen de trein in. Er is ruimte zat dus waarom ook niet.