Een week voor vertrek neem ik het besluit. Ik ga
fietsen in Engeland en Schotland. Ik heb al jaren het
plan om het Britse continent van een bezoek te vereren,
maar ben steeds weerhouden door het slechte weer en de
muggen. Mijn nieuwe ligfiets durf ik nog niet in het
hooggebergte uit te testen. Het Britse continent is
echter geaccidenteerd genoeg om een idee te krijgen van
de klimcapaciteiten van een ligfiets. Na een aantal
aanpassingen op de ligfiets (spiegeltje aan de
rechterkant plaatsen) ben ik er klaar voor. De spullen
gaan in twee geleende Radical ligfietstassen. Op mijn
drager is nog juist genoeg plaats voor twee waterdichte
Ortlieb tassen, waarin ik de spullen opberg die absoluut
droog moeten blijven (camera, papieren, slaapzak). Zondag
Amersfoort- IJmuiden 100 km
Na het vertrek vanuit Amersfoort fiets ik naar IJmuiden.
Het is mooi weer, maar ik heb een behoorlijke tegenwind.
Even buiten Haarlem kom ik twee ligfietsers tegen.
In Haarlem is het even zoeken naar de juiste weg richting
IJmuiden, waar de boot al klaar staat. Vlak voor vertrek
koop ik nog wat eten voor onderweg en een zak frieten. De
portie is zo groot dat ik ondanks de fietstocht het niet
op kan. De bootreis verloopt voorspoedig. Ik ontmoet een
wandelaar die een weekje in het Lake District gaat
rondlopen. Hij raadt me aan om de weg in Schotland bij
Glen Coe te fietsen. Van slapen komt weinig in de
couchette die zich vlak boven de motoren onder het
parkeerdek bevindt.
|
Maandag New Castle -
Brampton 97 km
Bij aankomst is het nat. New Castle is niet de mooiste
stad van Engeland, een typisch industriestad met
armoedige buitenwijken en drukke wegen. Het kost even wat
moeite om het deprimerende New Castle uit te fietsen. Bij
Heddon on the Wall bevinden zich de eerste resten van
Hadrians wall, de oude Romeinse muur. Onderweg kom ik
vaak oude resten tegen zoals de fundamenten van een kerk
en van een fort (Housesteads Fort). Het tochtje langs de
Hadrians wall is pittig met name door de stevige
tegenwind en de weg die op en af gaat. Ook met een
ligfiets blijf je daar last van houden. Ik kies er voor
niet langs de drukke A69 te fietsen, maar via een
binnenweg Brampton binnen te rijden. Op het smalle
weggetje passeer ik daarbij nog diverse ruïnes en resten
van de oude muur. In het kleine plaatsje Brampton vind ik
al snel de eenvoudige en rustige camping. Vandaag behaal
ik de hoogste maximum snelheid (72,7) en ook de laagste
gemiddelde snelheid (16,2 km per uur).
Dinsdag Brampton - Peebles 123 km
Na een nachtje op de camping van Brampton fiets ik via
Langholm richting het Noorden, waar ik stop om mijn
voorraden aan te vullen. Dat is maar goed ook want de
volgende plaatsjes zijn gehuchten zonder winkels. Het
rustige weggetje door het Eskedal met twee pittige
beklimmingen (339 meter en 357 meter) zijn prachtig. Na
de eerste top passeer ik de grens met Schotland. Hier
begint het landschap in the Southern Uplands van
Schotland al iets ruiger te worden. De temperatuur koelt
af en het begint behoorlijk te waaien. Na de drukke A72
kom ik Peebles aan, een leuk plaatsje met opvallend veel
jongeren en aardig dorpskern. De camping ligt op een
helling op een landgoed. Een echte aanrader!
|
Woensdag Peebles - Fintry 129 km
Na betaald te hebben voor de camping en boodschappen te
hebben ingeslagen fiets ik richting Glasgow. Al snel
begint het te regenen. Het licht heuvelachtige
heuvellandschap tussen Glasgow en Edinburgh is niet
bijster interessant en het weer maakt het niet beter op.
Het oorspronkelijke plan was om Glasgow te vermijden,
maar al snel beland ik op drukke wegen in de voorsteden
van Glasgow. Na enige navigeren kan ik gelukkig uit het
doolhof van wegen komen en fiets ik langs een grote
gevangenis. Bij Campsie fells stijgt de weg aardig en een
korte afdaling brengt mij in Fintry. Het is laat en ik
verlang naar de camping. Een vijftal kilometer buiten het
dorpje geeft een bordje bij een smal landweggetje de
camping aan. Ik verwacht een kleine boerencamping, maar
het blijkt een moderne Caravanpark te zijn. De camping
staat bij wat resten van een kasteel en de prijs
kwaliteit is hier volledig zoek. Voor het stukje gras
rekenen ze 8 pond, hetzelfde bedrag als tweepersonen met
een auto en een grote tent! |
Donderdag Fintry-Crainlarich 79
km
De volgende dag begint het echte Schotse weer, bar en
boos dus. Ik sta laat op en ben pas om 12 uur op weg. Na
de rustige B 822 fiets ik na Callender over de drukke A
84. Via een aantal klimmetjes stijgt de weg naar 288
meter. De weg is niet steil. De druk bereden weg met veel
vrachtverkeer maakt het echter niet prettiger.
Het weer zit ook niet mee. De zware bewolking bedekt het
waarschijnlijk zeer indrukwekkende landschap en de regen
gutst met bakken uit de hemel. Na een korte afdaling stop
ik even om weer wat te eten.
Even later stopt een andere fietser op een Gazelle, dat
moet een Nederlander zijn. En jawel, het is Ben. Hij
maakt een tocht vanuit NL door Duitsland, Denemarken,
Noorwegen, Engeland, Ierland en is dan van plan richting
Israel te fietsen! Dat is weer eens wat anders dan twee
weken ligfietsen. Hij blijkt dus al aardig wat kilometers
in de benen te hebben en het blijkt dat hij een groot
gedeelte langs dezelfde route als mijn tocht in Noorwegen
van vorig jaar heeft gefietst.
Ik laat mij graag door Ben overhalen in de jeugdherberg
te Crainlarich te overnachten. Crainlarich ligt
halverwege de West Highland way, de bekende Schotse
wandelroute. De jeugdherberg is vol met wandelaars die
ook vandaag een nogal natte dag hebben gehad. Samen met
een aantal wandelaars sluit ik de dag af met een
redelijke maaltijd in de plaatselijke pub.

|
Vrijdag Crainlarich- Taynuit 131 km
Na een goede nachtrust en een dito ontbijt neem ik
afscheid van Ben. Hij fietst verder via Manchester naar
Ierland en geeft nog een goed idee om Glasgow te
vermijden. 
Het regent weer als ik Crainlarich verlaat. De weg bij
loopt evenwijdig aan het wandelpad en al snel fiets ik
langs Tyndrum, de volgende ettapeplaats voor de
wandelaars. Bij de bridge of Orchy wordt het droog, maar
het blijft zwaarbewolkt. Desalnietemin wordt het
landschap indrukwekkend. Enkele ruige bergtoppen in de
verte worden door de zon van een gouden rand voorzien. Na
een behoorlijk stuk klimmen fiets ik door de Rannoch
moors. De hoogvlakte van de schotse moors ziet er ruig en
ontoegankelijk uit. Nog indrukwekkender wordt het
landschap bij Glen Coe. Na het open en vlakke landschap
van de Moors is de vallei van Glen Coe een hele overgang.
De weg kronkelt door een smal vallei langs ruige
bergruggen. Enkele zonnestralen geven het meertje een
bijna magisch sfeer.
Na een korte afdaling klaart het weer zowaar op. In het
fjorden gebied is de zomer dan toch gearriveerd. Het is
een prachtig kustweggetje met af en toe schitterende
uitzichten, zoals het op een eilandje gelegen kasteel
even nabij Barcaldine. De rustige A828 volgt de kustlijn
tot aan Oban. Even voor Oban word ik nog vanuit een auto
gefilmd. Een ligfiets is een bijzondere verschijning in
Schotland!
Op de camping bij een tankstation een aantal kilometers
na Taynuilt zet ik mijn tent op. |
Zaterdag Taynuit - Skelmorlie 119 km
Als ik op sta heeft het prachtige weer van gisteren
Schotland nog niet verlaten. Het is een stralende dag.
Zonder veel problemen bereik ik Invernay, een aardige
plaatsje met veel witte woningen. Bij Dunoon pak ik een
pont en kan ik nog een laatste blik werpen op de hoge
bergen van Schotland. Met de overtocht vermijd ik het
drukke Glasgow.
De camping in Skelmorlie even buiten Wemyss bay ligt
boven op een heuvel. Met een uiterste krachtinspanning en
een file auto's achter mij aan lukt het me om al
fietsende boven te komen. Dit is de eerste keer dat ik
echt in de problemen kom, ik schat de helling als meer
dan 20% in.
Het uitzicht vanuit mijn tent op het eiland van Arran is
schitterend en ziet er erg aanlokkelijk uit. Dit eiland
wordt geroemd om de mooiste afdaling van heel GB. Helaas
is daar nu te weinig tijd voor, misschien een volgende
keer.
In een pub bij Wemyss bay besluit ik de avond samen met
een aantal Schotten van de camping (Ian, Pieter, Luke) de
avond. |
 
|
Zondag Skelmorlie - Sanguhar 111 km
Het normale Schotse weer is vandaag wedergekeerd. De
regen komt met bakken uit de hemel en het blijft de
gehele dag regenen. Met veel gebruik van drukke A-wegen
vecht ik mij een weg door de regen. Een tijdje kan ik
profiteren van de slipstream van een aantal racefietsers.
Even buiten Ayr beland ik op een vierbaans autoweg, waar
het vrachtverkeer met een noodgang langs scheurt.
Hierdoor afgeschrikt kies ik weer voor wat B-weggetjes,
die zeer geaccidenteerd door het Schotse laagland
kronkelen. Doorweekt kom ik om zeven uur op een kleine
camping achter een benzine station aan. De campingbazin
is enigzins verbaasd dat ik nog wil kamperen. De warme
douche doet veel goed. Maandag Sanguhar -
Bothel 143 km
Al vroeg op weg volg ik de redelijk rustige A 76 richting
het zuiden. Het weer is volledig opgeklaard. Nu merk ik
pas dat de regen redelijk wat slijtage aan het materiaal
heeft veroorzaakt. Met name de voorderailleur schakelt
zeer stroef en ik moet de voorbladen met de hand
bedienen. Ik probeer de derailleur zo goed mogelijk af te
stellen, maar het blijft behelpen. Even voorbij Dumfries
verlaat ik Schotland en heb ik een fraai uitzicht op de
bergen van het Lake District.
Het drukke Carlise kan ik redelijk vlot passeren. Via de
drukke A595 fiets ik naar Bothel, waar ik kampeer aan de
rand van het Lake District.
Dinsdag Bothel -Windemere 65 km
's Ochtends druppelt het nog en ik draai me nog een keer
om. Als de regen even vermindert, pak ik alles in no-time
in. Het blijft regenachtig. Ik bezoek daarom maar het
gezellige, maar toeristische Keswick. Het is een plaatsje
boordevol met buitensport zaken, ik heb er nog nooit
zoveel bij elkaar gezien. Het zijn de bekende spullen die
verkocht worden tegen de normale prijzen.
Bij de plaatselijke fietsenboer vervang ik mijn binnen en
buiten derailleurkabel, wat al een hele verbetering
geeft. De fietsenmaker wil wel een rondje op mijn
ligfiets gaan rijden, maar komt nauwelijks weg.
Het regenachtige weer blijft voortduren, dus een aantal
passen schrap ik van het programma. Even buiten Keswick
volg ik even de C2C (Sea to sea route van Whitehaven naar
New Castle). Na een stevige helling bekijk ik Castlerigg,
een mysterieuze stone circle. Ik neem vervolgens de
kortste weg naar Windemere via de A 591, waar ik eerst
een leuk weggetje langs het Thirlmere volg.
In Windemere blijken alle campings in centrum geen tenten
te accepteren. Ik zoek daarom maar een Bed and breakfast
op. Bij de eerste de beste bel ik aan en ik word met open
armen ontvangen. De eigenaar is zeer aardig en ik kan al
mijn natte kleren in de droger laten stoppen. De eigenaar
weet veel van de omgeving en wijst me een aantal leuke
routes aan. Hij bewondert mijn ligfiets en is duidelijk
een kenner. De avond besluit ik met een niet zo
fantastische pub maaltijd.
|
 
|
Woensdag Windemere -Sedbergh 95 km
Na een zeer goede nachtrust en een uitgebreid Engels
ontbijt heb ik weer zin in een leuk fietstochtje. Het
weer is prachtig en ik besluit om nog een aantal rondjes
door het Lake District te fietsen. Eerst vervang ik mijn
remblokjes die volledig tot op de draad zijn
versleten.
Na een pontje over het Windermere fiets ik door het
parkachtige Hawkshead en het prachtige Langdale Valley.
Aan het eind van dit vallei stijgt het weggetje abrupt
met een verschrikkelijk stijgingspercentage naar de pas.
Een aantal ATBers zie ik lopend naar boven strompelen.
Desalnietemin probeer ik het toch. Bij de derde bocht in
in stuk van meer dan 25% gebeurt het onvermijdelijke. Ik
kan mijn evenwicht niet meer bewaren, ik val stil en mijn
fiets rijdt achteruit. De fietstassen breken gelukkig de
val en er is geen verdere schade. De rest van de klim kom
ik lopend boven.
Afgeschrikt door deze ervaring laat ik de steilste klim
van Europa, de Hardknott pass (met stukken 1:3) links
liggen. Ik kies voor een andere 3 miles lange maar ook
gruwelijk steile klim, de Kirkstone pass. Met hangen en
wurgen kom ik langs de eerste passage, die zeker boven de
20% is. Het grootste probleem met snelheden onder de 5 km
per uur heb ik het met het evenwicht. Ik hang over mij
stuur heen zodat mijn ligfiets in een hangfiets is
veranderd. De laatste twintig meter is wederom te steil
en die leg ik dan ook lopend af.
Na de uitstapjes in het Lake district wil ik nog de
Pennies in. Het geplande Hawes bereik ik door het sterk
geaccidenteerde terrein niet, maar Sedbergh is nog net
haalbaar. |
 
|
Donderdag Sedbergh-York 139 km
Na een vijftiental mile kom ik in Hawes aan. Het plaatsje
is berucht vanwege de steile afdaling. Ik rijd hem nu
echter niet als afdaling, maar als klim. Ondanks enkele
pittige passages slaag ik er in zonder af te stappen in
een keer boven te komen. De afdaling aan de andere kant
is zeer steil, maar te onoverzichtelijk en te smal om
hoge snelheden te behalen. De route volgt dan
pittoreskachtig landschap, met de zo typische dalen en
bollende heuvels van de Yorkshire dales met hei en moeras
begroeing.
De wegen zijn smal, zo smal zelfs dat auto's elkaar
nauwelijks kunnen passeren. In een onoverzichtelijke
bocht staat een Nederlands echtpaar met een flinke deuk
in de zijkant.
De volgende kilometers gaan over een zwaar golvend
terrein met drie zeer zware hellingen. Na een zeer steile
afdaling bij Pateley bridge verlaat ik de Yorshire dales.
De kilometers naar York zijn dan vlot afgelegd en even na
zevenen arriveer ik op de camping in het gezellige
plaatsje York. 's Avonds maak ik nog een rondje door het
prachtige stadje, dat ook in de avond zijn charmes
heeft. Vrijdag York- Hull 86 km
Dit is een korte rit door een golvend landschap. De
laatste kilometers rijd ik door armoedige buitenwijken en
een industrie gebied. Ik arriveer vroeg bij de boot en
spendeer mijn laatste ponden aan wat boodschappen.
Zaterdag Europoort-Amersfoort 116
km
Na een rustige bootreis, waar ik Ronald een andere
fietser tegen kom begin ik aan de laatste loodjes. Met
een tussenstop in Rotterdam fiets ik rustig naar
Amersfoort waar ik net iets meer dan 1540 kilometer op de
teller heb staan.
|

|