Total Solar Eclipse Tour USA 2017

Klik op de kleine foto's voor meer detail 

Woensdag 16/8 Salt Lake City (14 km, 27 hm)

https://ridewithgps.com/trips/17701960

Dit jaar vindt er een totale zonsverduistering plaats in de Verenigde Staten van Amerika. Een mooie gelegenheid om weer eens die kant op te gaan en er te gaan fietsen. De zonsverduistering is te zien van het noordwesten tot het zuidoosten. De totale zonsverduistering trekt ook over Grand Teton bij Yellowstone, plaatsen die nog hoog op onze bucketlist staan maar waarschijnlijk razenddruk zijn rond die tijd. We plannen een tocht vanuit Salt Lake City waar we rechtstreekse heen kunnen vliegen zonder over te hoeven stappen, wel zo prettig als we de fietsen mee willen nemen.

Vroeg op, om 6 uur de trein naar Schiphol te halen. Het inpakken van de fiets en het inchecken verloopt voorspoedig, de online check-in lukte thuis niet omdat sommige passagiers extra gecheckt moesten worden bij de balie (wij dus). De fietsen die we ingepakt hebben in zakken worden gelukkig wel geaccepteerd. Voor het meenemen van de fietsen moet echter een stevig bedrag worden neergeteld, €125 per fiets. Na het achterlaten van de fietsen bij de oversized luggage volgt de eerste strenge controle bij de douane. Alle apparatuur moet in aparte bakjes worden aangeboden en je hele lichaam wordt gescand en gefouilleerd.

Ze vinden het verdacht dat ik zoveel batterijen bij me heb. Eenmaal door de douane volgt nog een geautomatiseerde paspoortcontrole, helaas ook niet zo efficiënt want de poortjes blijven dicht. Daarna naar de gate waar we horen dat de vlucht 2 uur is vertraagd vanwege de dichte mist. We hebben dus nog ruim de tijd voor een kopje koffie. Bij het boarden om een uur of twaalf volgt een laatste security check, waarbij met witte blaadjes op cocaine sporen wordt gecheckt. Alle apparatuur wordt nu minutieus gescand. In de US is de controle nog strenger, laat de beambte me geruststellend weten.

Eenmaal aan boord is de service van Delta prima, iedere stoel heeft z’n eigen schermpje met ruime keus uit films, tv series, documentaires, muziek en het vluchtschema met flighttracker. We zitten helaas niet bij het raam, maar er is toch weinig te zien. Er is ook wifi (tegen betaling) en een usb plug om je gsm of tablet te voeden. De lunch is ook prima, keuze uit kaas tortellini, kip met rijst of een beef schotel. Regelmatig komt men langs met drankjes en iedereen krijgt een flesje water. Na uur of tien vliegen bereiken we rond drie uur 's middags plaatselijke tijd Salt Lake City.

Het duurt een tijdje voordat iedereen door de douane is maar gelukkig worden er geen lastige vragen gesteld. Als we de fietsen in de bagagehal willen monteren worden we wel gesommeerd om dat in de aankomsthal te doen, want men wil de hal sluiten. We zeulen de fietsen naar de vertrek/aankomsthal en even na vieren zit alles weer op de fiets en verlaten we de luchthaven via een verkeersvrije fietsroute.

Na een stukje spookrijden over een voetpad langs de enorm brede en drukke North Temple Boulevard is de KOA camping gauw bereikt, maar in eerste instantie blijkt men geen tenten te accepteren. Na enig aandringen lukt het alsnog om een plekje te krijgen. Voor de $41 krijgen we een stoffig stukje grond met grote parkeerplaats en de sanitaire voorzieningen zijn erg matig. Later op de avond ontdekken we nog een tweede gebouwtje helemaal achterin het terrein met veel betere en schonere voorzieningen. De restrooms aan de voorkant blijken nl. door zwembadgasten gebruikt te worden en zijn eerder vies.

Na de tenten te hebben opgezet fietsen we richting Downtown om dollars te pinnen en boodschappen te doen. Voor het pinnen worden we al snel geholpen door een aardige Amerikaan. Iedereen is erg behulpzaam, waarschijnlijk is dit ook onderdeel van de Mormoonse cultuur, men stelt zich erg dienstbaar op. Het is lastig om snel een supermarkt te vinden, en vinden uiteindelijk een Mexicaans supermarkt met een beperkt assortiment.

Voor de Mormonentempel hebben we geen puf meer door de lange reis. We eten om de hoek bij de plaatselijke Mexicaan Nico's, een eenvoudige tent en erg goedkoop (13$), maar smakelijk en enorme porties die we niet op kunnen. Vanwege de jetlag, de hitte en het lawaai van het verkeer en de treinen lukt het maar moeilijk om in slaap te vallen.

Donderdag 17/8 Salt Lake City-Brigham City (99 km, 255 hm)

https://ridewithgps.com/trips/17701965

Als de receptie van de KOA om acht uur open gaat hebben we alles al ingepakt. De fietshoezen en verpakkingsmateriaal mogen we achterlaten in de berging van de camping en we reserveren meteen een plek reserveren voor de laatste dag voor het vertrek, vier weken later. We fietsen via de Jordan River Parkway, een breed en vrijliggend geasfalteerd fietspad dat achter de camping is gelegen, de stad uit. Wel oppassen voor sprinklers.

Vervolgens de Legacy Parkway trail, een fietsroute die parallel aan de snleweg loopt. De fietspaden lopen helemaal door tot Ogden, ruim 60 kilometer verder. Van Centerville tot Ogden volgen we de Denver and Rio Grande Western Rail Trail, een fietsroute over een voormalig spoorlijntraject. Onderweg komen we hier veel fietsers en joggers tegen. We hebben wind mee dus kunnen in de ochtend al een hele afstand afleggen. Nadeel van dergelijke vrijliggende fietspaden is dat we geen dorp of winkel tegenkomen. Pas na 35 km komen we ter hoogte van Layton langs een grote shoppingmall waar we boodschappen kunnen doen bij Smith's Marketplace. Een prima grote supermarkt waar we zelfs een gasflesje kunnen halen zodat we weer kunnen koken. Op de parkeerplaats is er speciaal voor fietsers een picknickbankje met “fietswerkplaats” ingericht, inclusief bandenplakspul en een (niet goed werkende) fietspomp.

In Ogden stopt het fietspad en nemen we rustige landelijke weggetjes ten westen van de stad richting Willard Bay State Park. De hoofdweg lijkt ons te druk en we kunnen een behoorlijk deel parallel fietsen over verhard wegen. Sommige 'witte' weggetjes op de OSM kaart blijken te zijn ondergeploegd en niet meer dan agrarische sporen in het veld.

Bij Plain City treffen we een city park aan, een mooi recreatieterrein met wc en overdekte picknicktafels, een prima schaduwrijke plek om te lunchen. Het is warm en heet, een beetje schaduw kunnen we wel gebruiken. Bij Willard Bay fietsen we in de buurt van het zoutmeer maar meer dan een dijk zien we niet veel van het meer. We zijn dan al dichtbij de eindbestemming, Brigham City, waar we al rond drie uur aankomen. We doen eerst boodschappen bij de grote Walmart store.

Het is erg warm, de late lunch en de vermoeidheid speelt zijn tol. Verder fietsen naar Crystal Hot Springs zou nog kunnen maar lijkt niet verstandig. Het Golden Spike RV Park heeft gelukkig plaats voor tenten, voor slechts $22 krijgen we een mooi grasveldje met alle voorzieningen. Het is een prima camping, wel weer langs een drukke weg, dus veel verkeerslawaai. We zijn lekker vroeg dus nog tijd om een wasje te doen en bij te komen van de vermoeiende vlucht.

https://ridewithgps.com/trips/17701970

We fietsen over lange rechte wegen naar het noorden. Hoe verder we uit Brigham City fietsen des te minder druk de wegen worden. We passeren de camping bij Crystal Hot Springs, die lijkt leeg dus van enige eclips mania nog geen spoor te bekennen.

In de ochtend is de temperatuur nog aangenaam, aangezien we weer vroeg (rond 8 uur) zijn vertrokken hebben we al ruim 90 km afgelegd als we rond 14 uur in Malad City aankomen. In het City Park lunchen we weer op een overdekte picknickplaats. Dat is ideaal aan de USA dat elke grote plaats een city park heeft waar je beschut kan zitten met een WC met koel drinkwater. Wel zo prettig want 's middags wordt het weer aardig warm , rond de 30c.

De klim naar de Malad summit begint meteen vanuit het dorp vrij fors. Het is de eerste klim van de tocht, , maar gelukkig vlakt die af tot we bij een stuwmeer van het Devils Creek reservoir komen, waar weer een steil kort hellinkje overwonnen moet worden. Hier passeren we de beoogde camping aan het Devils Creek reservoir, fraai gelegen, maar geen douches. Het is 16 uur dus we kunnen nog een stuk doorfietsen tot over de Malad summit pas richting Downey.

De Malad summit ligt echter nog een stuk verder van het stuwmeer dan verwacht. Ook worden we belaagd door loslopende honden die hun erf bewaken. Na de Malad summit pas volgt een korte snelle afdaling met een mooi uitzicht op de vallei. We slaan een zijweggetje in die richting Downata Hot Springs leidt. Hier schijnt een goede camping te liggen. Het weggetje wordt na een paar kilometer onverhard maar is gelukkig nog goed te doen.

Om half zes bereiken we de camping. Naarmate we de eclips zone naderen vrezen we een overvolle camping maar er is gelukkig nog plaats. We krijgen grote tentsite voor $22. Er staan veel tentjes op deze camping, voornamelijk groepen schoolkinderen. Onze tentsite ligt naast het speelveld, waar tot 10 uur basketbal wordt gespeeld.

Voorzieningen zijn verder prima, er is wifi, maar zoals bij de vorige campings géén mogelijkheid om de afwas te doen. Kennelijk koken de Amerikanen nauwelijks, we treffen veel wegwerpborden en bestek aan in de afvalcontainers of hebben natuurlijk hun eigen keuken in de RV's.

https://ridewithgps.com/trips/17701974

We vervolgen de Old Highway 191 die parallel aan de Interstate 15 loopt, via Downey tot McCammon, waar helaas geen supermarkt is. Even buiten het dorp wel een aantal pompstations met winkeltjes en een RV park. Bij Flying J's trakteer ik op gebak, hele machtige Cinnamon Rolls. Het is al weer erg warm dus we kunnen even bijkomen bij het truckers station. We fietsen verder over de rustige parallelweg, vooral de omgeving rond Inkom is fraai, een kloofdal van de Portneuf River omzoomd door lavarotsen.

In het dorpje Inkom lunchen we weer bij het plaatselijke citypark, in een gebouwtje met picknicktafels, lekker koel uit de zon. Er is een wielerwedstrijd aan de gang en we bevinden ons bij de finish (4 peaks Gran Fondo).

Na de lunch is het nog een uurtje fietsen tot Pocatello over een saaiere weg. In Pocatello bezoeken we het Cowboy RV park, men heeft nog een braakliggend veldje waar we voor $40 de tent mogen opslaan. Het is nog vroeg en we keuren de campingplaats af. Dus we fietsen maar weer verder richting centrum. Pocatello is vervelend druk, dus fietsen we snel door.

Het centrum stelt niet veel voor, de wegen zijn er zeer druk en in de aangrenzende plaats Chubbuck slaan we af naar een tweede RV park ver buiten de stad, Batise Springs RV park. Deze is gelegen op een troosteloos industrieterrein. Hier wilt toch niemand kamperen, denken we. De camping is echter volgeboekt en tenten worden er al helemaal niet geaccepteerd, alhoewel er genoeg grasveldjes liggen waar we zouden kunnen staan. We dringen aan bij de hostess, maar ze zegt dat het niet mag van de baas. Kan niet vanwege de privacy. Probeer het maar bij de Fairgrounds in Chubbuck, raadt de dame bij de receptie aan. Dan maar weer helemaal terug naar Chubbuck en verder noordwaarts.

Verder komen we geen hotels tegen dus fietsen we verder. In het volgende dorp, 15 km verderop (Fort Hall), ligt nog een casino met RV park. Dit casino blijkt in een Indianenreservaat te liggen en het Buffalo Meadows RV Park ziet er na inspectie er goed uit: mooi groot grasveld, warme douches en overdekte picknicktafels.

Nu ons nog aanmelden, dat moet in het casino. Alhoewel het voor RV’s volgeboekt is mogen we met de tent er voor $27 kamperen op het centrale grasveld. Het blijkt een prima kampeerplek, we zetten de tenten op naast de overdekte picknickplaats, waar ook gratis wifi is en stopcontacten aanwezig zijn om al onze apparatuur op te laden. De douches zijn schoon maar het ruikt wel naar zwavel. We zitten in vulkanisch gebied. Wel weer vlakbij de freeway, maar het verkeerslawaai is niet storend.

https://ridewithgps.com/trips/17701979

Voordat we weg willen fietsen ontdek ik dat mijn achterband leeg is gelopen. Na drie kwartier is het lek gevonden en geplakt, mede met hulp van een aardige campinggast die haar fietspomp uitleent. Ze trekt met haar Van richting Idaho Falls om de eclips te bekijken. Heeft vroeger veel fietstochten gemaakt, onder andere ook in Europa.

We fietsen vanaf de camping langs een rustige, kaarsrechte highway de eclips zone in bij Firth. Geen enkel teken wijst op de zonsverduistering, afgezien van een bordje naar een kampeerterrein voor $100. We hebben wind mee en de 50 km tot Shelley zijn binnen 2 uur afgelegd. De helft van de tocht tot Ririe zit er dus al op, ruim op tijd dus om een geschikte kampeerplaats te vinden.

In Idaho Springs vullen we de voorraden nog wat aan want morgen zijn de winkels vermoedelijk dicht. Ten noorden van Idaho Springs worden de wegen wel veel drukker, maar veel alternatieven zijn er niet.

De wederom kaarsrechte en vlakke weg tot Ririe leggen we binnen het uur af. We fietsen eerst naar het Ririe reservoir waar we een prachtig gelegen, enorme maar helaas volgeboekte (staats)camping treffen. Ook na lang aandringen zijn ze niet te overtuigen. Hoewel hier nog genoeg plaats lijkt op de grasvelden worden we wederom weggestuurd. Wel veel grasvelden, maar geen 'designated tentsites' heet het dan weer. Te weinig privacy voor de campinggasten. Ook andere kampeerders worden weggestuurd, iedereen probeert een goed plekje voor de Eclips te vinden. Tja dat was het risico en anders moeten we maar ergens in een city park gaan staan. We kijken al langs de weg naar geschikte plaatjes, maar kunnen niet zo snel iets vinden. De volgende dag zal op het meer een tragedie plaatsvinden waarbij twee mensen om het leven komen, maar dat is een ander verhaal.

We fietsen richting Heise Hot Springs waar nog meer campings liggen. Opvallend veel verkeer nu op de smalle binnenweggetjes, dat beloofd weinig goeds. Bij Mountain River Range RV is het ook erg druk, maar gelukkig is er op deze camping wel een plekje vrij. Het is een van de laatste plaatsjes en we kunnen opgelucht adem halen. Op deze camping wordt ieder plekje wèl benut, veel tentjes staan hutje mutje, maar dat zijn we wel gewend van de Europese campings. De campings doen goede zaken en zeker de commerciële vullen elk gaatje.

We krijgen een mooi plekje tussen de bomen, sanitair is ook prima ondanks de drukte en de $43 is best veel maar we hadden het slechter kunnen treffen. Iedereen is al in volle spanning voor de dag van morgen. Sommige mensen zitten al klaar met fotocamera's en telescopen. Ook kan je shirtjes van de eclips op de camping kopen. Er heerst een uitgelaten maar ontspannen sfeer op de dag die komen gaat.

https://ridewithgps.com/trips/17701981

Vandaag is de grote dag, de dag van de eclips. Hier hebben we naar toe geleefd en zijn speciaal voor naar de USA gereisd. We zitten midden in het gebied waar de eclips volledig is te zien tot een maximum van 2 minuten.

We staan wat later op dan gebruikelijk omdat de eclips pas om half twaalf op zijn maximum is. Het is dus even een goed plaatsje uitzoeken waar we volop kunnen genieten. We fietsen om half tien de camping uit en slaan een gravelweg in langs de Snake River. Bij Cress Creek Nature trail staan al veel mensen opgesteld om de eclips te zien en we maken een praatje met een Amerikaan die hier al een tijdje staat.

De weg is erg scenic, een mooie plek om de eclips te zien, wat veel anderen ook vinden want het is al druk op dit achterafweggetje. We fietsen nog wat verder over de stoffige gravelwegen richting Rexburg. Onderweg maken we veel proefopnames. Inmiddels is er al een hap uit de zon maar dit kunnen de cameras helaas niet vastleggen.

Bij een weggetje dat klimt naar een heuvelrug hebben we een prachtig uitzocht op de vallei. Hier besluiten we ook maar het moment supreme af te wachten. We worden aangemoedigd door de vele bermtoeristen als we langsfietsen. We zetten de fietsen langs de kant en wachten af tot de maan volledig voor de zon is. Iedereen is in volle spanning en afwachting van het grote moment. We stellen onze aparatuur op en wachten nog een half uur.

Het licht wordt schemeriger met een rode gloed en het wordt aanzienlijk frisser. De temperatuur zakt met circa 10 graden en het wordt koud. Opeens lijkt het alsof iemand de zon met een dimmer dempt. De maan bedekt het zonlicht volledig en de corona is prachtig. Bijzonder spectaculair, in de verte is nog een rode gloed te zien alsof de zon onder is gegaan. Iedereen is volle extase en schreewt het uit. Je krijgt kippevel van het moment als de volledig duisternis is ingetreden net als bij Kuifje in de Zonnetempel.

Het hele schouwspel duurt kort, maar 2 minuten en 20 seconden en we maken veel opnames en foto's. Opeens wordt het weer licht, maar het blijft nog een tijd fris met een merkwaardig zacht licht. Na afloop is er een rust neer gedaald en is iedereen vrolijk. Na dit moment kan de vakantie al niet meer stuk, zo iets maak je in je leven niet vaak mee. De volgende volledige zonsverduistering in Nederland is 2135.

We fietsen de heuvel weer af richting Rexburg. Overal mensen langs de kant van de weg starend naar de zon met hun eclipsbrilletjes en velden vol tentjes waar de kampeerders waarschijnlijk het dubbele voor moesten betalen. We nemen bewust de binnenwegen en ook in Rexburg de rustige wegen door de woonwijken want alle uitvalswegen zitten nu vol files. Met name bij het city park in Rexburg is het vreselijk druk.

Aan de rand van Rexburg doen we boodschappen en lunchen bij een grote Albertsons super, die net open is omdat het personeel ook de eclips was gaan kijken. Na de lunchstop fietsen we de stad uit, eerst over een rustige weg met fietspad, later zigzaggend via kaarsrechte landweggetjes om de drukke Yellowstone highway te vermijden. Uiteindelijk bereiken we de Jolley Camper RV campground, een soort kampeerboerderij. Klein en knus met prima voorzieningen en een leuk grasveldje tussen de appelbomen en scharrelende kippen. De meeste kampeerders zijn al weer vertrokken dus er is nu genoeg plaats. De campingbaas vraagt slechts 10 dollar, waren we hier gisteren dan zou dit het vijfvoudige zijn geweest, maar waarschijnlijk had ie ons moeten wegsturen, zo druk was het. Met name de toiletvoorzieningen zijn daar niet op berekend met een douche voor de heren en een douche voor de dames. Nu is het lekker rustig en genieten we van de prachtige locatie.

https://ridewithgps.com/trips/17701982

Vanochtend is het berekoud als we opstaan. We wachten tot de zon wat hoger staat en breken de tenten af.

Via de snelweg fietsen we naar het centrum van Ashton. In het dorp kunnen we geen supermarkt vinden, die bevindt zich aan de grote weg even buiten het dorp. Het saaie vlakke landschap met graanvelden maakt plaats voor bossen en bergen. We fietsen over Mesa Falls Scenic Byway via Warm River naar de Mesa Falls watervallen. De Byway is vrij druk met toeristen, die allemaal op weg zijn naar Yellowstone en ook de watervallen gaan bekijken. We moeten even een stuk klimmen naar een plateau. Na een korte stop bij de Lower Mesa Falls slaan we een zijweggetje in naar de Upper Falls. De entree bedraagt 1$ voor fietsers.

Na het bezoek aan deze fraaie watervallen slaan we een onverhard pad in dat uitkomt bij de Grand Divide MTB route. Deze trail leidt ons rechtstreeks naar West Yellowstone. De route loopt over een oud spoorwegtrace. Het wegdek is erg rul, af en toe lastig te fietsen maar erg verlaten en voert door een mooi bosgebied.

We komen er helaas geen wildlife tegen, wel wat kuddes koeien. Na een tijdje over het fietspad te hebben gereden nemen we een parallelweg, ook onverhard (gravel) maar iets beter te fietsen. Afgezien van wat quads en een enkele auto ook hier geen verkeer.

Tegen vieren slaan we een zijweg in die voert naar de Yellowstone highway, waar de campings zijn gelegen. We vinden nabij Island Park een rustig gelegen RV park in het bos, Mack’s Inn. Vrij eenvoudig en prijzig, ($42) maar we hebben een grote site met picknicktafel en elektra, en een warme douche is ook aanwezig. We staan naast een stel dat hier langer verblijft. Ze komen uit Idaho falls en hebben nog wat pizza's over die wel met veel plezier op eten.

Morgen vervolgen we de onverharde gravelwegen tot Yellowstone, want fietsen over deze snelweg is geen pretje.

https://ridewithgps.com/trips/17701986

Vanochtend komt de buurman Randy buurten, Randy is erg geïnteresseerd in onze fietstocht. Hij geeft ons tips wat te doen met wildlife die we ongetwijfeld onderweg zullen tegenkomen (never go between a moose and her calf!) en geeft ons een soort talisman, een veertje met vishaakje op een stukje foam dat men gebruikt als lokaas voor het flyfischen. Ook ter herinnering aan de elips. De vissers spelden dit op hun hoed.

Op de geasfalteerde weg naar Big Springs komen we zowaar nog een stel vakantiefietsers tegen. Bij Big Springs nemen we weer de MTB trail, wederom los mul gravel dus moeizaam fietsen tot de Reas pass. Het fietspad over de spoorlijn is nu erg overwoekerd en daarom volgen we de parallel lopende gravelweg. We zitten nu in de staat Montana. De gravelweg is nogal rotsachtig en nog lastiger te befietsen. Dat beloofd weinig goeds voor het stuk onverhard tussen Alpine en La Barge die we over anderhalve week hebben ingepland.

Uiteindelijk komen we aan in West Yellowstone, de laatste plaats voor het Nationale Park. Bij een supermarkt slaan we voorraden in voor een paar dagen en pinnen nog wat geld bij een bank. De entree van het National Park ligt vlakbij het dorp.

We schaffen een pas aan voor 7 dagen Yellowstone en Tetons à $20 pp en fietsen het park in. Het is bijzonder druk met autoverkeer. Na een uurtje fietsen door een bosachtige streek bereiken we de eerste camping bij Madison Junction. Ofschoon alle campings zijn volgeboekt, heeft deze gelukkig ook hiker/biker sites voor wandelaars en fietsers à $9 pp. We kunnen de tenten achter de receptie in het bos opzetten. De camping heeft geen warm water noch douches, maar verder zijn de voorzieningen in orde: stromend (drink)water en schone “flush” toilets. We kunnen 's morgens gratis koffie bij de receptie halen ook kan onze apparatuur daar worden opgeladen.

Het is pas half vier dus hebben we nog tijd voor een rondje langs de thermische velden van de Lower en Midway Geyser Basins, 10km ten zuiden van de camping. Het is bijzonder druk, lange files. Gelukkig is er ook nog een fietspad door het gebied waar we alleen veel wandelaars tegenkomen en een eenzame bison. Verder overal pruttelende poelen en rokende warmwaterbronnen en fumarolen.

We fietsen langs de Grand Prismatic Spring en verzuimen de fietsen ergens te parkeren en naar de top van de heuvel te lopen, waar vandaan de diepblauwe kleur van de bron veel beter is te zien. Desondanks is het een prachtig gebied. We rijden nog langs de firehole lake drive. Tegen half acht zijn we weer terug op de camping na een enerverend fietstochtje door Yellowstone. Nadat we hebben gegeten en de afwas hebben gedaan valt de duisternis in en begint het te onweren, we zijn dus net op tijd terug op de camping. Een warme duik in de warme Fire Hole rivier zit er niet meer in.

https://ridewithgps.com/trips/17701987

Tijdens het ontbijt kunnen we gratis koffie afhalen bij de campingreceptie (alleen voor hikers/bikers!). We zijn weer vroeg op pad (half negen). De kou valt mee ondanks de ruim 2000 meter hoogte. Eerst richting Norris waar tal van geothermische velden liggen met fumarolen, geysers en pruttelende modderpoelen. We passeren eerst de Gibbon Falls, een mooie waterval. Vervolgens een korte wandeling langs de Artist Paint Pots, met poeltjes in diverse kleuren. Vervolgens wandelen we langs Monument Geyser Basin en de Norris Geyser Basin. Overal borrelt het en komen de zwaveldampen uit de grond. Een prachtig gebied met bijzondere kleuren, Het landschap lijkt op IJsland alleen wat warmer en veel meer toeristen en nog veel meer autoverkeer.

Na Norris fietsen we richting Mammoth waar we door road constructions niet verder mogen fietsen. We moeten een tijdje wachten op lift met een pickup truck van de wegwerkers. We laden de bagage en fietsen in de laadbak en stuiteren over een stuk opengebroken wegdek van ongeveer 10km. Toch wel handig dat we hier niet overheen hoefden te fietsen!

We dalen het laatste stuk naar Mammoth verder per fiets af langs de erg fraaie Glen creek en Silver Gate. We maken nog een uitstapje bij de Hot Springs terrassen van Mammoth. De terrassen bestaan uit witte travertijn rotsen waarlangs houten voetpaden lopen. Daarna nog even de Upper Terrace drive, een erg steil weggetje dat langs de wat hoger gelegen terrassen voert. Een snelle afdaling brengt ons in Mammoth. De camping ligt nog veel lager en ver buiten het centrum, wederom geen douches en erg onbeschut.

Vanwege het naderende onweer besluiten we verder af te dalen naar Gardiner, een stadje even buiten het park met alle voorzieningen. De afdaling is spectaculair, echter ook lang en steil (we moeten morgen immers weer over dezelfde weg terug omhoog om via Mammoth naar Canyon Village).

Helaas blijkt het Rocky Mountain RV park geen tenten te accepteren, maar er zijn wel cabins. Omdat er onweer is voorspeld besluiten we een cabin te nemen (83 dollar). De cabin heeft twee aparte bedden, we moeten wel onze slaapzakken gebruiken. Het ruikt er sterk naar ontsmettingsmiddel en de bedden kraken. Maar er is wifi, warme douches en we kunnen een wasje doen in de laundromat. Om vijf uur begint het inderdaad pijpenstelen te regenen. Blij dat we in een huisje zitten ipv op de berg in een tentje. Na de was te hebben gedaan is het rond zeven opgehouden met regenen. We lopen het stadje in en gaan bij Iron House Bar & Grill een hapje eten. prima maaltijd en prettige bediening. We moesten eerst met onze naam inschrijven bij de balie. Mogelijk dat ze dat doen om de drukte wat te kanaliseren, maar er waren genoeg tafeltjes vrij. We eten forel met frieten en maïskolf en een Elk Burger met friet. We lopen door het levendige stadje en de Roosevelt poort terug naar de cabin.

https://ridewithgps.com/trips/17701989

We vertrekken vroeg vanuit onze cabin bij Gardiner. Een 10 km lange klim door de zeer mooie Gardner canyon. De 300 hoogtemeters vallen mee, om negen uur fietsen we Mammoth al binnen.

De rit daarna is minder spectaculair, bos afgewisseld met grasvlaktes, veel verkeer, geen beren. Wèl veel bisons onderweg gezien. Na Tower Junction waar een benzinepomp is en een klein winkeltje, halen twee vakantiefietsers (o.a. Russ Chandler) ons in aan de voet van de lange klim naar de Dunraven pass (14 km à 5% naar een hoogte van 2700m). We fietsen langs de Yellowstone River en kunnen bij Calcite Springs genieten van een mooi uitzicht.

Er nadert een onweersfront, maar gelukkig trekken de buien de andere kant op. Op de top is het erg donker vanwege het naderende onweer, maar we hebben maar een klein buitje onderweg.

Bij Canyon campground weer een hiker/biker site geboekt, $9 per site (dit keer wordt er niet per persoon afgerekend). De dames bij de receptie hebben kerstmutsen op. Kennelijk viert het park Kerstmis in Augustus, een traditie die dateert uit de jaren '40-'50 van de vorige eeuw. We hebben nog tijd om de North Rim drive van de Yellowstone canyon te doen, twee enorme watervallen in een indrukwekkende canyon. Bij de Brink of Lower Falls dalen we via een steil wandelpad bijna 200 meter af tot aan de indrukwekkende waterval. Op de terugweg naar de camping bij Canyon Village willen we ook nog langs Inspiration point fietsen, maar die is helaas dicht.

Ondanks de enorme grootte van de campground ligt onze hiker/bikersite vrij gunstig, de vrij prijzige douche bij de Laundromat ($4,20 p.p.) ligt op loopafstand.

https://ridewithgps.com/trips/17701992

Voordat we de Grand Canyon of the Yellowstone verlaten brengen we eerst nog een bezoekje aan de canyon via de Brink of Upper Falls. Deze Upper waterval is minder hoog en indrukwekkend dan de Lower Falls. Vervolgens fietsen we over het pad langs de Canyon tot de Chittenden brug over de Yellowstone river richting de South Rim Drive. Ook aan de zuidkant zijn sommige viewpoints wegens onderhoud dicht. Desalniettemin kunnen we bij Artist Point Overlook weer een aantal fraaie opnames maken van deze indrukwekkende canyon en de Lower Falls.

We vervolgen de fietstocht verder zuidwaarts langs de Yellowstone River en stuiten op een file veroorzaakt door bizons op de weg. Na een tijdje gaan ze wat opzij zodat de auto's er langs kunnen, de stier ziet er vervaarlijk uit en gromt boos dus het is oppassen geblazen.

Het volgende uitstapje is het thermale gebied bij Mud volcano waar een aantal indrukwekkende poelen en geisers te zien is met angstwekkende namen als Black Dragons Caldron. Daarna fietsen we een tijdje langs het grote Yellowstone meer. Aan de oever vlakbij Bridge Bay vinden we een rustig zandstrandje waar we kunnen lunchen.

Vlak achter Bridge Bay loopt overigens een trail naar een “Natural Bridge” maar die laten we links liggen. Bij West Thumb aan de zuidoever van het meer ligt weer een geiserveld met mooie azuurblauwe kleuren.

Bij Grant Village zijn de hiker biker sites nu wel $8 pp maar is er wel een gratis (gedoneerde) douche voor hikers/bikers. Reguliere campinggasten krijgen nl twee douches inbegrepen bij de site, maar gezien die niet altijd ingewisseld, kunnen de “arme” fietsers of hikers van deze niet gebruikte douchemuntjes profiteren. Aangezien de afstanden erg groot zijn tussen de sites en de douches die bij de laundromat zijn gelegen is het handig om de fiets te pakken op deze enorm uitgestrekte camping. Ook de andere faciliteiten liggen ver verspreid van elkaar, gescheiden door enorme parkeerplaatsen.

https://ridewithgps.com/trips/17701994

's Ochtends spreken we met de Poolse hitchhikers op onze site, een van hen spreekt goed Engels en vindt Yellowstone mooier dan IJsland waar hij wel -tig keer is geweest.

Veel fietsers onderweg, we spreken op de Continental Divide twee dames met bepakking waarvan eentje een e-bike befietst, ze maken een fietstocht vanuit Gardiner. Na de pas dalen we af naar het Old Faithful gebied waar tal van mooie geisers zijn te bewonderen.

De meest broemde geiser, de Old Faithful, staat net op het punt van spuiten, we komen net op tijd aan. Vervolgens haasten we ons naar de Daisey geiser, eerst willen we lopen maar beseffen dat de afstanden te groot zijn. Aangezien op het pad ook gefietst mag worden pakken we de fietsen maar we komen te laat aan. De volgende die regelmatig spuit is de Riverside geiser maar daarvoor hebben we nog even de tijd. Eerst nog langs de fraaie Morning Glory Pool, een kleinere versie van de Grand Prismatic Sping en bijzonder fraai.

Dan weer terug naar de Riverside Geiser die na een tijdje te hebben gewacht begint met spuiten en dat bijzonder lang volhoudt, erg indrukwekkend. Na al die geothermale velden te hebben afgelopen in het Upper Geiser Basin hebben we geen tijd/puf meer om nog verder te fietsen naar de Mid Geiser Basin, om de Grand Prismatic Spring van boven op de heuvel te bekijken.

We besluiten om de fietsen weer op te zoeken en fietsen weer terug naar de Continental Divide. Bovenop de pas spreekt een Schots stel ons aan, ze hebben hun fietsen thuis gelaten en zijn aan de ene kant een beetje jaloers, maar toch ook weer niet. ;-) Terug op de camping ontmoeten we Eric Jantz, advokaat uit New Mexico en nu met een sabbatical op fietsvakantie. Hij volgt de Adventure Cycling routes van Oregon naar Colorado en is ruim een maand onderweg.

In Oregon trof hij vaak erg drukke wegen op de route, die vaak niet worden niet aangepast aan het hedendaagse verkeer. Op de camping hebben we geen bereik, geen sms (Eric daarentegen wèl) en geen wifi. Was doen we in de laundry, wat veel heen en weer gefietst betekent want de camping is weer erg groot.

De general store lijkt meer een Bever zaak, veel buitensportartikelen, wat souvenirs en ofschoon er een grocery afdeling is heeft die maar een beperkt assortiment, geen vers fruit of groenten. Dan maar sperziebonen uit blik.

https://ridewithgps.com/trips/17701995

Na zo'n 16 km fietsen vanaf Grant Village moeten we bij het Lewis Lake vanwege de road constructions weer wachten op een pickup truck, die er al snel aankomt. Zo'n 12,5km verder mogen we er weer uit, het was een vrij comfortabele rit. We zien onze eerste moose.

Het is nog maar 50 km tot Signal Mountain Campground, vooral bergaf.

Hoewel we vroeg in de middag al op de camping aankomen kost het vinden van een kampeerplek de nodige moeite, de camping blijkt gewoon vol. Er is weliswaar een hiker/biker tarief ($11), maar er is geen apart veldje.

Aangezien er nog niemand aanwezig is bij de receptie informeren we bij de Lodge. “Zoek maar gewoon een lege site” krijgen we er te horen, maar die blijken allemaal te zijn gereserveerd. Dan maar sharen met een andere kampeerder. We vragen het eerst bij een grote site waar een RV staat, maar deze vinden het niet goed. We rijden nog een rondje over de camping. We vinnden een reserveringskaartje op één van de sites met “biker”. Er staat nog niemand dus op goed geluk zetten we de tenten er maar neer in de hoop dat we mogen blijven staan. De site is immers groot genoeg voor meerdere tenten en we achten de kans is groot dat een andere collega fietser het in orde vindt dat we hun site hebben ingepikt.

Na de tenten opgezet te hebben fietsen we naar Signal Mountain hill, een klim van zo'n 5 km (250 meter hoogteverschil à 5%). Bovenop de top van de heuvel een heiig uitzicht vanwege de bosbranden. Terug naar de camping, er is nog steeds geen andere fietser komen opdagen.

's Avonds informeren we bij het registratiekantoortje waar inmiddels een ranger is gearriveerd. Daar blijkt dat er helemaal geen “bikers” zijn die de site gereserveerd te hebben, maar een stel met een auto die toevallig nét langskomen. Ze vinden het gelukkig prima dat wij er nu staan, ze slapen toch in hangmatten en komen pas na een party rond middernacht terug en hebben voor de site al het volle tarief ($31) betaald.

Afgezien van het gebrek aan walk-in sites is het verder een prima camping. De douche kost weliswaar $5 aan tokens maar er is weer wifi , te vinden bij de goed gesorteerde general store (eindelijk ook weer verse groenten). Er zijn hier ook stopcontacten bij de picknicktafels. Opladen kan ook in de afwasruimte (behalve in de nationale parken nergens spoelbakken voor de afwas op de campings gezien).

Achter het Amfitheater hebben we een mooi uitzicht op het Jackson meer met Grand Tetons op de achtergrond, we maken veel foto's van de zonsondergang. Daarna nog even internetten bij de general store voordat de avond invalt en dan naar bed.

https://ridewithgps.com/trips/17701996

Degene die de campsite hadden gereserveerd zijn uiteindelijk niet komen opdagen, zodat we de plek voor ons alleen hadden. We staan vroeg op om wat foto's van de zonsopkomt te maken.

Om acht uur zitten we al weer op de fiets richting Jenny Lake. Dit ligt bij Grand Teton National Park, een van de doelen van deze reis. De uitzichten op Grand Teton zijn magistraal, we fietsen telkens heen en weer om nog mooiere foto's en video's te maken.

Bij het South String Lake Trailhead stallen we de fietsen bij een parkeerplaats en beginnen aan een lange wandeling richting Inspiration Point. Hier hebben we een mooi uitzicht over de vallei. Vervolgens nog 3 miles het Cascade dal in tot aan de Cascade Canyon Forks. Het klimt geleidelijk omhoog en komen wat elanden tegen. Aan het einde van dit dal na 10 km wandelen bij de splitsing keren we weer om, het is lunchtijd. Een prachtig gebied om rond te lopen.

Tijdens de lunch nadert een onweersfront, het begint te druppelen, we dalen gauw weer af. Gelukkig blijft het bij een paar spetters en wordt het weer mooi warm weer. Na een fikse wandeling van zo'n 20 km fietsen we de 15 km weer terug naar de camping.

https://ridewithgps.com/trips/17701998

We staan zoals gewoonlijk om een uur of zeven op en zitten weer om half negen op de fiets.

Eerst weer langs Jenny Lake over de schitterende panoramaweg, waarschijnlijk een van de meest scenic highways in de US. Weer veel foto’s gemaakt. Onderweg worden we weer ingehaald door de twee fietsende dames die we onderweg door Yellowstone al een paar keer hebben gezien, ze fietsen aardig hard.

Vanaf Jenny Lake loopt er een vrijliggend fietspad helemaal naar Jackson en zelfs iets verder, ruim 50km kunnen we lekker fietsen zonder last te hebben van het voortrazend verkeer. De route naar Alpine loopt licht naar beneden zodat we weer aardig wat kilometers kunnen maken.

In Jackson doen we boodschappen bij een grote Albertsons supermarkt. Lekker om weer volle schappen te zien met vers fruit en groenten en geen overpriced muffins voor 4 dollar maar 4 voor dezelfde prijs. Met het winkelwagentje volgeladen vullen we onze lege voorraden weer aan. Buiten aan het picknicktafeltje zit een andere vakantiefietser, een bike packer met een maatfiets. Hij doet de Great Divide MTB trail helemaal van Canada naar de Mexicaanse grens.

Na Jackson verlaten we het fietspad en fietsen door de canyon van de Snake River naar Alpine. De weg is vrij druk maar erg breed, dus geen last van het verkeer. Wel veel tegenwind. We komen om een uur of vier aan in Alpine, en hebben nog tijd en zin om verder te fietsen.

Niet over de geplande gravelweg naar La Barge, dat is te hoog gegrepen, maar gewoon via de highway richting Afton. De weg is druk en smal. M rijdt lek door een nietje die dwars door de buitenband twee kleine gaatjes heeft geprikt.

Na het plakken fietsen we verder, waar we tussen Etna en Thayne bij de Wolf Den Log Cabins & Motel de tenten kunnen opzetten op een mooi grasveldje. Kost wat ($42), maar dan heb je ook wifi, schoon sanitair (achter een gordijn), oplaadpunten bij het kookhok (dat is afgesloten) vlakbij de tent en een overdekte picknicktafel, prima camping.

https://ridewithgps.com/trips/17702000

Vanochtend begon het lichtjes te regenen, als we wegfietsen gaat het steeds harder regenen.

We passeren Thayne, een wat groter dorp dan Etna met motels winkels en een RV park. Even voorbij Thayne schuilen we bij de Star Valley Rest area waar een overdekte picknickbankjes zijn en restrooms met warm en koud water. De weg is gelukkig wat minder druk dan gisteren en de vallei is aardig toeristisch, overal lodges en picknick areas. Om half elf bereiken we Afton en moeten opnieuw schuilen na 30 km fietsen, eerst bij de plaatselijke KvK waar een museumpje is gevestigd en een (gesloten) visitor center. Naast de KvK ligt een parkje waar we overdekt kunnen schuilen om de buien uit te zitten. Als het enigszins is opgeklaard fietsen we weer verder, er verschijnt zowaar een vrijliggend fietspad langs de highway.

Na Smoot begint de klim naar de Salt River pass (2300m). Deze klim blijkt niet zo lastig, een heuvel van 3 km à 5% en al vrij snel zijn we boven. Na de pas volgt een fraaie lange afdaling door een mooie canyon. Vanaf Geneva is de route wat saaier door een agrarische vallei, maar met weinig bebouwing en rust plaatsen. We fietsen Idaho uit en fietsen Wy-o-Ming binnen.

De weg wordt ook weer wat drukker tot Cokeville want er zijn veel trucks onderweg naar Flying J's, een truckstop in Cokeville. Iets verderop vinden we een mooie kampeerplek achter the Hideout Motel/RV park voor $21 met goede voorzieningen. Het is even zoeken naar een goede kampeerplaats, want als we de tenten opzetten dan zitten ze vol met rode torretjes. Als we ze een paar meter verplaatsen hebben we nergens last van.

Cokeville zelf blijkt niet meer dan een kruispunt met het truckerscafé bij Flying J's waar een winkeltje is en benzinepomp. In het winkeltje blijkt erg weinig te koop, we hadden beter even in Afton nog wat kunnen inslaan want daar was een grotere supermarkt. 's Avonds in de tegenover de camping gelegen Gold Buckle Grill een eenvoudige doch voedzame maaltijd gegeten voor $25, steak en cod (vissticks) met aardappel in schil. Het was druk met locals. Het was een bar met eenvoudig fastfood, smaak ok en aardige bediening. Ze sluiten om 8 uur en zijn het enige restaurant in het dorp.

https://ridewithgps.com/trips/17702002

Vanochtend tot 8 uur uitgeslapen want vandaag hoeven we niet zoveel kilometers af te leggen. Het was een koude nacht mede vanwege de hoge ligging (ruim 2000 m). De buitentent is nat van het condens.

Om een uur of tien verlaten we de camping. De weg is vrij rustig en voert langs de Cokeville Meadows, een wetland gebied met veel parkeerplaatsen om wildlife te spotten. We zien echter geen wildlife en de lange rechte weg is vrij saai. Pas als de highway afbuigt naar het oosten bij Sage wordt het bergachtiger en interessanter qua omgeving.

Het landschap wordt pas echt fraai bij het Fossil Butte National Monument, waar we een lunchstop maken bij het visitor center. Binnen veel info over de geologische tijdperken en de vele fossielen die daar gevonden zijn. Het gebied was in het Eoceen (56-34 milj. Jaar geleden) een groot meer.

Na dit interessante uitstapje klimt de highway verder richting Kemmerer. Hier doen we boodschappen bij een grote supermarkt en bezoeken we een aantal RV parks, maar Riverside RV Park accepteert geen tenten en heeft geen restrooms en bij Ham's Fork zouden we kunnen kamperen, maar heeft geen douches.

Dan maar een motel, er is volop keus. Fossil Butte blijkt een goede keus, grote kamer met veel voorzieningen en een snelle internetverbinding. Grote kamer, inclusief koelkast, magnetron, koffiezetapparaat voor koffie en Chocolade melk. Goede wifi en grote bedden. We videobellen met het thuisfront via Whatsapp. We krijgen water en koekjes omdat we er zo verhit uitzien.

's Avonds eten we een lekkere steak bij de Mexicaan tegenover het motel (El Jalicience). Een prima maaltijd. Het was erg druk met veel locals, dat is altijd een goed teken. Na de avondmaaltijd wandelen we nog door de Main street, veel vergane glorie, veel leegstand. Op onze motelkamer plannen we het vervolg van onze tocht.

Doel is Manila via Fort Bridger, Lyman, of toch via Green River, een wat grotere plaats? Uiteindelijk besluiten we te kiezen voor de route langs Fort Bridger, een kortere en mogelijk rustigere route dan via Green River en met betere camping.

https://ridewithgps.com/trips/17702005

Vanochtend lekker uitgeslapen in een Queensize bed, koffie gezet (koffiezetapparaat inclusief koffie aanwezig) en ontbeten op de motelkamer. De eigenaresse van het motel wenst ons een goede reis, maar waarschuwt ons nog voor de drukte in Fort Bridger, waar we naar toe willen. Er is daar namelijk het jaarlijkse Rendez-Vous festival aan de gang dit weekend, schijnt een zeer grote happening te zijn.

Nog even langs de supermarkt om extra voorraden in te slaan want de komende dagen zijn er nog amper supermarkten en is het onzeker of deze op zondag open zijn want dan zijn we weer in Utah, de Mormonen staat.

Over een zeer desolate en rustige highway verlaten we Kemmerer. De omgeving is woestijnachtig. Onderweg geen plaatsen van betekenis, slechts af en toe een farm.

Aangekomen bij Fort Bridger zien we van verre al zeer veel auto’s in de berm geparkeerd staan. De RV camping is echter vrij rustig en er is nog voldoende plaats op het tentenveldje. Voor slechts $20 hebben we een tentsite, het sanitair ziet er prima uit, er is wifi en we hebben een hoop vuile was voor de wasmachine (wassen en drogen kost slechts $1,75).

Na de was gaan we het festivalterrein op, kost $4 entree en is zeer de moeite waard volgens de locals. We bezoeken de Rendez-vous, krijgen een stempel op de hand bij de entree en betalen ieder 4 dollar. Het is een soort openluchtmuseum vol met mensen in kledij uit de negentiende eeuw. Heel veel tipi tenten met handelaars die allerlei meuk verkopen zoals kraaltjes, bontmutsen en pelsen. Ook een aantal berenhuiden worden verkocht (de beer is al lang geleden afgeschoten). Op een dans en muziekvoorstelling van Indianen na zijn de meeste demonstaties al voorbij.

We bekijken de oude gebouwen en eten na afloop een goed gevulde navajo taco a $7 inclusief flesje water. Daarna weer terug naar de camping.

https://ridewithgps.com/trips/17702009

Om zeven uur weer op. Het is gelukkig niet zo koud en de tenten zijn droog.

Om half negen verlaten we de camping. We passeren Mountain View waar een grote supermarkt is die ook op zondag is geopend. We hoeven er niet te stoppen want we hebben nog genoeg voorraad ingeslagen in Kemmerer. Na Mountain View klimmen we 20 km naar een hoogte van 2300m door een desolaat woestijnlandschap. De highway is zeer rustig en de fraaie Badlands doen denken aan Death Valley. We maken veel fotostops.

Na 40 km volgt een lange afdaling door een agrarische streek. Het is inmiddels aardig warm geworden en na 65 km maken we een stop bij een schoolgebouwtje in het gehucht van McCammon. Er is een bankje in de schaduw, een perfecte lunchplek. De kleinzoon van de boer tegenover het schooltje wijst ons op een watertappunt om de hoek, lekker koud bronwater zonder chloorsmaak om onze bidons bij te vullen.

Na de lunch is het nog een uurtje op en af fietsen door een fraaie omgeving. Bij de staatsgrens van Wy-O-Ming met Utah biedt een toerist aan om wat fotos van ons te maken. Ze zijn onderweg met de RV van Washington (State) naar Durango in Colorado. Ze bieden ook nog wat flesjes water aan, erg aardig. Aangezien we net de bidons hebben bijgevuld slaan we hun aanbod vriendelijk af.

Een korte afdaling volgt tot Manila. In de verte is al het stuwmeer van de Flaming Gorge te zien. De KOA camping zit vol vanwege het Labour Day weekend maar de manager doet zijn best om een geschikte plek te vinden. We kunnen evt. een nog lege RV site staan, maar dan wel op de verharde gravelparkeerplaats (niet op het gras vanwege de sprinklers).

Uiteindelijk vindt hij nog een geschikter achterafstekje voor ons in de Garbage hoek. De prijs valt mee, slechts $25. prima camping, we kunnen gebruik maken van de overdekte picknickplaats met stopcontacten vlakbij de tent en er is een snelle internetverbinding.

Er zijn zelfs spoelbakken voor de afwas, die tref je nauwelijks aan bij andere campings.

https://ridewithgps.com/trips/17702011

's Ochtends informeert een van de campinggasten naar onze tocht. Het is een mountainbiker die in juni een poging heeft ondernomen om een MTB race van Banff naar de Mexicaanse grens over onverharde wegen te fietsen. Helaas moest hij naar een paar dagen wegens ziekte opgeven en zal het in juni volgend jaar nogmaals proberen. Nu is hij met de camper en zijn gezin op vakantie. Ze hadden veel last van de bosbranden in Yellowstone.

Om negen uur verlaten we de camping en klimmen richting Flaming Gorge. De omgeving wordt hoe langer hoe mooier. Langs de kant van de rustige highway staan info panelen vermeld uit welk geologisch tijdperk de rotsen stammen. De omgeving lijkt op Zion National Park, erg mooi. We maken er veel fotostops.

De klim is erg lang (30 km) en af en toe aardig steil. Met name het stuk naar de Sheep Creek overlook mag er wezen, met 7 km a 7%, max 10%. Bij de Sheep Creek Overlook hebben we mooie uitzichten op het stuwmeer. Daarna voert de weg de bossen in en wordt het minder steil.

Na 40 km slaan we een zijweg in naar de Red Canyon waar het visitor center ligt op de rand van de canyon. Het uitzicht is bijzonder spectaculair, je kan hier honderden meters naar beneden kijken naar de Green River. Er loopt een wandelpad langs de afgrond en we maken een paar enge foto's. In het visitor center geeft de Ranger nog wat tips over Dinosaur National Park, de volgende bestemming.

Na het bezoek aan de Red Canyon gaan we op zoek naar een camping, er zijn er veel in dit gebied. We kiezen de Pine Forest Campground bij de Flaming Gorge Lodge, te bereiken via een korte afdaling. We krijgen voor $33 een grote RV site met veel gras, picknicktafel, water en elektra.

Uiteraard zijn de warme douches en wifi inbegrepen. De manager komt na een tijdje informeren of alles naar wens is bij the Oh-Team. Een prima camping. Morgen een kort ritje naar Vernal, van waaruit we Dinosaur National Monument willen bezoeken.

https://ridewithgps.com/trips/17702012

's Ochtends komt de Pet Deer nog even langs, een hert die regelmatig op de camping is.

Vanaf de camping is het 4 km klimmen à 4% terug naar de highway 191. Daarna nog eens 4 km stevig klimmen waarna de klim afvlakt tot een hoogvlakte. De highway voert door een bosachtige saaie streek.

Na 30 km dalen we af via een bochtige afdaling en wordt de omgeving ruiger. In de verte doemen de rotsen van Dinosaur National Monument op.

Het zicht is helaas wat heiig door de bosbranden in de omgeving. Na een kort steil klimmetje door de kloof bij Jackson Point fietsen we langs het stuwmeer van het Steinaker Statepark en dalen we verder af naar Vernal, waar we vlak voor het centrum inchecken in de KOA campground “Dina”.

We betalen $58 voor 2 nachten wat niet zo duur is. Bij de receptie worden we herkend door een echtpaar die ons al op de camping in Manila hebben gezien en ook onderweg in de Red Canyon. We krijgen een mooi grasveldje met picknicktafel, waar een andere fietser zichzelf heeft vereeuwigd in het houtwerk. Wederom een erg prettige camping. 's Avonds komen er nog kalkoenen langs.

Na de tenten opgezet te hebben fietsen we naar het centrum om boodschappen te doen bij een grote supermarket.

https://ridewithgps.com/trips/17702014

Via de rustige Bush Creek Road fietsen we binnendoor naar het Dinosaur National Monument park. Deze asfaltweg is zeer verlaten en voert door een dorre heuvelachtige woestijn. De weg daalt af naar het dal van de Green River. Hier is meer bebouwing (en ook een loslopende boerderijhond).

In het dal is ook het visitor center gelegen. Na betaling van $10 pp entree fietsen we het park in. Het zicht op de rotsen is wat heiig door de vele bosbranden in Wyoming en Montana.

We parkeren de fietsen bij het visitor center en nemen de shuttle bus naar de Quarry Exhibit Hall waar veel fossiele resten van Dinosauriërs worden tentoongesteld. De meeste botten zijn echter nep, want de originele resten liggen in musea verspreid over de VS. Na dit korte bezoek fietsen we verder het park in via de Cub Creek Road.

Eerst langs de Swelter Shelter Petroglyphs (rotstekeningen) van de Fremont stam. De tekeningen lijken op marsmannetjes. Vervolgens langs de Split Mountain, een indrukwekkende kloof van de Green River.

We trekken verder naar het westen door een indrukwekkend landschap en maken tal van foto's. Het lijkt wel het binnenland van Australië met rode rotsen oa in de vorm van schildpadden (Turtle Rock). Langs de Cub Creek Road nog meer rotstekeningen. Aan het eind wordt de weg onverhard en eindigt bij een picknickplaats bij Josie Morris Cabin.

Na de lunchstop wandelen we ook nog even de fraaie Box Canyon in alvorens we weer terugfietsen via Jensen naar Vernal.

Op de terugweg nemen we de highway 40, die vrij smal is zonder vluchtstrook. Bij Jensen pauzeren we in een mooi citypark en verlaten de drukke highway 40. De laatste 20 km naar Vernal zijn vrij vlak maar saai, het duurt eindeloos voordat we Vernal bereiken. In Vernal fietsen we via binnenwegen naar het centrum om nog wat boodschappen te doen voor de volgende dag.

https://ridewithgps.com/trips/17702015

We verlaten Vernal via een rustig weggetje, highway 121. De omgeving wordt ruiger en mooier naarmate we verder westwaarts fietsen.

De omgeving met rode rotsen lijkt wel op het gebied rond Monument Valley. Nabij La Point dalen we het rotsplateau af en fietsen door een agrarische vlakke streek richting de highway 40. Opeens loopt de achter band van M leeg. De wang van de buitenband blijkt op meerdere plaatsen gescheurd, allemaal diagonale slijtageplekken op regelmatige afstand van elkaar, heel merkwaardig. Een uitwendige oorzaak kunnen we niet vinden, maar vermoedelijk is de te smalle binnenband te hard (?) opgepompt en heeft dit de wang van de buitenband doen scheuren.

We lappen de scheuren provisorisch op met wat Duck Tape zodat we verder kunnen fietsen. Een local stopt en vraagt of we hulp nodig hebben. Op zijn cell phone zoekt hij voor ons op waar de dichstbijzijnde fietsenmaker te vinden is, die blijkt in Vernal te zijn of in Price, nog verder weg.

In het volgende dorp, Roosevelt, kopen we Gorilla Tape bij een supermarkt, mogelijk is dat sterker dan de oude tape die we bij ons hadden. Ze hadden ooit ook een heel schap vol met fietsspullen maar dat liep niet, wat ze nu nog hebben is zeer beperkt: slechts fietsbanden in de 26 inch MTB maat.

Voorlopig houdt de achterband zich prima en we fietsen verder langs de “40” die een wegens werkzaamheden een aparte rijstrook voor ons fietsers heeft, pas geasfalteerd. Iets voor Myton verlaten we de drukke highway en fietsen over rustige parallelwegen naar Duchesne. Nadeel van zo’n rustige route is de kans dat er een hond het erf afstormt op zoek naar sappige fietserskuiten.

Na Duchesne is de hitte opeens verdreven doordat de wind is aangewakkerd en de bewolking op is komen zetten. Met tegenwind fietsen we de laatste 8 km bergop naar het Starvation stuwmeer en vinden daar de Lakeside Park campground. Er is genoeg plek, mooi gelegen met uitzicht op het stuwmeer en goedkoop ($13). Er is helaas geen wifi, wel een clubhuis waar je kan gamen, lezen of tv kijken.

Van de buren krijgen we zelf gemaakte taco's, wederom erg aardige andere camping gasten. Na het avondeten wandelen we vanaf de camping naar het fraai gelegen stuwmeer, dat pal achter de camping is gelegen.

https://ridewithgps.com/trips/17702017

De achterband van de fiets van M bleek ook nog eens plat, waarschijnlijk een slecht zittend plakkertje van de vorige keer, dus de binnenband vervangen en geplakt. Vanaf het Starvation stuwmeer begon het meteen te klimmen, na een poosje te hebben gefietst is wéér de achterband lek. De (te smalle) binnenband was net als de vorige opnieuw beschadigd door de barsten in de buitenband, ondanks de tape die aan de binnenkant is aangebracht.

De oudere, bredere geplakte binnenband er maar weer in gedaan in de hoop dat deze het langer vol zal houden. We fietsen voorzichtig maar weer verder langs de drukke US 40 highway. Veel olietrucks, want er wordt olie gewonnen in deze streek. Bij Fruita is een winkeltje/ café om de vieze handen te wassen en de cola voorraad weer aan te vullen, want hierna komt er niets meer tot Heber City.

De US 40 klimt nog verder tot een paar meertjes en een hoge bergpas van 2495m (Daniels Pass) wordt bereikt na 75 (!) km klimmen. Op de pas schuilen we voor een onweersbui bij de Daniels Summit Lodge.

Als de buien wat lijken te temperen dalen we af. De highway is nog steeds druk en smal. Bovendien zijn er wegwerkzaamheden. We hebben last van opspattend los grind door de vrachtwagens die langs ons razen.

We dalen rustig af, maar het tegemoet komende verkeer kegelt een oranje pilon om richting onze weghelft. Ik kan ternauwernood deze ontwijken door hard te remmen. Met de daver op het lijf dalen we verder af over het natte wegdek, een levensgevaarlijke afdaling!

We komen gelukkig zonder kleerscheuren in het dal en even vóór Heber City vinden we een camping, Mountain valley RV resort, waar we de tenten voor $33 op kunnen zetten op een met houtsnippers bestrooid veldje. Wederom een prima camping met goede voorzieningen.

Het is gelukkig droog maar er staat een stormachtige wind wat het opzetten van de tenten bemoeilijkt. Nadat de buien zijn overgetrokken fietsen we het drukke centrum in op zoek naar een bikeshop. Die vinden we helemaal aan het eind van het centrum. Slim & Knobbys blijkt gelukkig een buitenband in de juiste maat te hebben (Specialized 47mm voor $30). De goed gesorteerde fietsenzaak wordt veel bezocht door tal van vakantiefietsers, omdat er veel routes door Heber City lopen. Na deze geslaagde missie nog even wat proviand inslaan bij de Smiths supermarket tegenover de fietsenzaak en dan gauw terug naar de camping om te koken, eten, douchen en naar bed, want het wordt steeds vroeger donker (uur of acht).

https://ridewithgps.com/trips/17702019

Vanochtend de binnen- en buitenband vervangen. De Specialized ziet er goed uit en de recensies op internet zijn ook prima.

We fietsen pas na tienen zonder bepakking de camping af, door Heber City en over een fietspad naar Midway. Dit wintersportoord ziet er welvarend uit, in Zwitserse sferen. Daar halen we koffie met koeken bij de plaatselijke supermarkt.

Vanaf Midway begint een lange klim naar Park City en Salt Lake, de Pine Canyon Road. Deze klim was aanvankelijk naar Salt Lake gepland, maar met bepakking is deze niet te doen. Continu boven de 8% met steile stukken van 15-17%. Ook zonder bepakking is het een hele klus. Het is een van de steilste passen de USA, nummer 14 op de totale lijst.

Het is gelukkig niet meer zo warm, rond de twintig graden en half bewolkt. Toch is het flink zweten, want de klim is moordend, 14 km lang, 1200 hoogtemeters (9% gemiddeld). Met een FIETS-index van boven de 12 valt de klim ter vergelijken met een Mont Ventoux. Onderweg zien we weinig fietsers, de meesten gaan alleen naar beneden en hebben de klim per auto afgelegd. De klim is rustig, goed geasfalteerd en weinig autoverkeer. Bij de afslag naar Park City besluiten we naar de pas richting Salt Lake te fietsen, het is nog maar een paar kilometer naar de pas. Het wegdek op dit laatste stukje is slecht.

Bovenop de pas van bijna 3000m staan veel auto’s geparkeerd. Veel wandelaars en MTB' ers. Helaas geen bordje met de pashoogte. Mooi uitzicht op de Heber valley.

We keren hier weer om en dalen via dezelfde weg weer af naar Midway. De afdaling is technisch lastig door de bochten en steilte, maar gelukkig weer weinig verkeer. Voorzichtig dalen we af en bij de steilste passages met de remmen volledig ingedrukt.

Om een uur of vijf weer op de camping, de achterband heeft het prima uitgehouden.

https://ridewithgps.com/trips/17702021

's Ochtends komt Jean buurten, hij staat met zijn gezin op de camping. Hij komt uit Nyon, Zwitserland maar woont al 12 jaar in de States. Ze hebben ATB's meegenomen en hij is zeer geïnteresseerd in onze avonturen. Hij wil alles van ons weten en verteld zijn hele levensverhaal.

Pas na tienen verlaten we de camping en via de drukke 40 slaan we af richting Jordanelle Reservoir, een pittige klim volgt tot Francis over een rustige weg. Daarna door een agrarische streek wat op en af door een mooie vallei. In Kamas doen we nog wat boodschappen en achter een kerkgebouw bij Marion vinden we een overdekte picknickplaats waar we kunnen lunchen.

Na Oakley fietsen we langs het Rockport stuwmeer, we dalen af naar Wanship waar we een gravel fietspad volgen over een voormalig spoorlijntje, de Union Pacific Rail Trail. Deze is vrijwel vlak en brengt ons in Coalville, waar we de laatste boodschappen doen bij een Mexicaanse supermarkt.

Na Coalville vervolgen we het fietspad langs een volgend stuwmeer waar een drukbevolkte camping, Echo resort, ligt. We bekijken de voorzieningen maar die keuren we af. Teveel volk, teveel muggen en schamele sanitaire voorzieningen.

Het fietspad stopt bij een brug over de Interstate 80 in de fraaie Echo Canyon met rode rotsen. We vervolgen daarna de Mormon Pioneerroute over een verlaten highway (Echo road), parallel lopend aan de Interstate 84 door de nederzetting Echo, ooit een belangrijk verkeersknooppunt, nu bijna een ghost town. Langs de weg allerlei fraaie rotsformaties zoals de Temple Rock Amphitheatre en the Witches (rotsen met hoedjes, zoals “les demoiselle coiffees” in de Franse Alpen).

Uiteindelijk bereiken we Henefer waar we de tenten opzetten op Weber Crossing campground, met een mooi groot grasveld voor tenten met picknickpaviljoen. Er is niemand, geen receptie, zelf registreren mbv enveloppen ($10 voor tentkampeerders). Sanitair ziet er schoon uit, maar de douches hebben helaas alleen koud water, het water is niet drinkbaar en er is geen elektra. Na het invallen van de duisternis (acht uur) maken we nog wat foto’s van de sterrenhemel met verlichte tenten op de achtergrond.

https://ridewithgps.com/trips/17702023

Vanochtend veel condens op de tenten. Na de tenten te hebben gedroogd vertrekken we richting Henefer.

We hebben nog geen water kunnen tappen en als we bijna het dorp uitgefietst zijn zijn we nog geen winkel of benzinepomp tegengekomen. We stoppen bij een huis waar een bewoner buiten staat en vragen of we de bidons mogen bijvullen, wat geen probleem is. Volgens de bewoner is er aan het eind van het dorp nog een winkeltje.

Die zien we even later ook als we er langs fietsen. We nemen de afslag naar East Canyon State park en aan het eind van het dorp zowaar nog een cityparkje met waterpomp. De weg naar de canyon stijgt geleidelijk tot de Hogback Summit, daarna een korte snelle afdaling tot het East Canyon reservoir waar tal van campings zijn gelegen.

Na het stuwmeer begint een lange klim naar de Big Mountain pass (2.262 m), 9 km lang en gemiddeld 5%, 500 meter hoogteverschil. Veel fietsers en erg weinig auto’s op de weg. Bovenop de pas ontmoeten we een andere vakantiefietser uit Orange County die coast to coast fietst en nu op weg is naar Yellowstone.

Na een korte afdaling volgt een laatste klim, de Little Mountain pass, die vrij kort is. Daarna dalen we af naar Salt Lake via de Emigration Canyon road, weinig uitzicht en niet spectaculair.

Voor we er erg in hebben fietsen we de stad binnen. Via de campus en wat rustige lanen door villawijken bereiken we downtown waar we een fotostop maken bij de Salt Lake Temple op Temple Square. We doen wat boodschappen bij de grote Harmons supermarket en fietsen daarna door de KOA camping waar we al een plaatsje voor morgen gereserveerd hadden.

Onze tentsite ligt nu helemaal achterin de camping, vlakbij de restrooms en verder weg van de drukke highway. Er zijn zelfs afwasbakken met zeep en schuursponsjes ;-).

https://ridewithgps.com/trips/17702025

Afgezien van luid toeterende treinen vroeg in de ochtend redelijk kunnen slapen op deze verder prima camping.

Vanochtend via een obscuur weggetje over rangeerterreinen en daarna wat verkeersarme binnenwegen (S. Temple, 100 S) naar downtown gefietst om de drukke N. Temple street te omzeilen.

Op Temple Square begon een gratis rondleiding door gidsen, twee jonge dames uit Brazilië en Argentinië. Ze werken als vrijwilligers voor de Mormoonse kerkgemeenschap en leiden toeristen rond. Opvallend feit was dat alle gidsen alleen maar uit jonge dames bestonden (om zieltjes te winnen?). De rondleiding stelde niet veel voor, het ging veel over het geloof, hoe de tempel was opgebouwd en in de Tabernakel werd iets verteld over de bouw (gebouwd door een bruggenbouwer) en werd de fantastische akoestiek gedemonstreerd. De tempel was alleen toegankelijk voor degene die toetrad tot de geloofsgemeenschap.

Na de rondleiding gingen we naar de Family History Library, waar een grote databank van familiegegevens over de hele wereld is te raadplegen. We konden er niet meer vinden dan wat we al wisten over de familie. Desgewenst kon men op de derde verdieping een medewerker van alles laten uitzoeken (ook gratis!) maar daar hadden we geen tijd voor want om 12 uur vond er een repetitie plaats in de Tabernakel.

Voor het concert nog even langs het Church History Museum, ook al gratis toegankelijk. Het interessantste deel was de historie van de pioniers trek naar het westen. We hadden nl de laatste dagen dezelfde route afgelegd van Henefer over de Big en Little Mountain pass als de Mormonen in de 19e eeuw. Bij het museum vroeg een oudere mevrouw bij de kassa waar we vandaan kwamen en toen we over onze fietstocht begonnen zij ze dat haar kleinzoon ook een grote fietstocht aan het maken was en ze wilde onze namen weten en welk merk fiets we hadden ;-)

Na het museum dus naar het Tabernakel voor een gratis concert. Er stond al een lange rij wachtenden buiten. Het concert was wel aardig, fraaie klanken uit een indrukwekkend orgel.

Daarna terug naar de supermarkt waar we de fietsen hadden gestald in de parkeergarage en om er te lunchen bij het café. Na de lunch naar het Church Office Building waar we op de 26e etage een fraai panorama hadden op de stad. Dit bezoek kon alleen onder leiding van een gids (andermaal kosteloos). Zeer indrukwekkend panorama met deskundig commentaar.

Hierna nog even Capitol Hill beklommen waar een kopie van het Witte Huis staat. Na wat rondslenteren door de zeer schone winkelpromenades van het City Creek center werd het weer tijd om de fietsen op te halen bij Harmons en terug naar de camping te fietsen.

‘s Avonds eten we bij de Mexicaan Red Iguana 2, niet ver van de camping. We hebben Carne asada a la Tampiqueña en Steak a La Rancha gegeten. De Ranchera steak is lekker mals maar met teveel pittige (vette) jus, we hebben geen doggy bag nodig, alles gaat schoon op ;-) Er is zelfs nog ruimte voor een toetje. De fried ice cream, een groot stuk vanilleijs in deeg is zo groot dat we die met z’n tweeën nauwelijks op krijgen. De flensjes Housemade Sopapillas zijn een minder groot succes en laten we dan ook staan.

Op de rekening staan ook nog drankjes die we helemaal niet hebben besteld dus al met al is de hoge Trip Advisor waardering niet helemaal op zijn plaats. Dat blijkt niet uit de lange rijen wachtenden die buiten staan als we de tent verlaten.

https://ridewithgps.com/trips/17702024

Vanochtend regent het een beetje bij het opstaan, maar het blijft gelukkig beperkt tot enkele druppels. We demonteren de fietsen alvast voor zover mogelijk op de camping en pakken de kwetsbare onderdelen in met het verpakkingsmateriaal wat we hebben kunnen achterlaten in de berging.

Na tienen zijn we klaar met inpakken en fietsen richting het vliegveld. Onderweg komen we een boek- annex kaartenwinkel van het Utah Department of Natural Resources tegen. Ze hebben een grote collectie aan topografische kaarten en wandelgidsen maar dat is mosterd na de maaltijd ;-)

We fietsen verder over de North Temple Boulevard tot we bij de toegangsweg naar het vliegveld komen, een voor gemotoriseerd verkeer afgesloten route maar open voor fietsers. Via deze sluiproute komen we snel en gemakkelijk bij de terminalgebouwen. Bij de incheckbalies is er weinig drukte, na de fietsen te hebben ingepakt kunnen we zo inchecken. Men doet in het begin nog wat moeilijk over de in zakken ingepakte fietsen, maar na een formulier met beperkte aansprakelijkheidsverklaring te hebben ingevuld mogen we ze afgeven voor transport.

Ook het passeren van de veiligheidscheck en douane gaat bijzonder vlot, heel wat sneller dan op Schiphol. We hebben dan ook ruim de tijd om te kunnen boarden. De vlucht verloopt verder zonder bijzonderheden, alleen helaas geen zicht op het Noorderlicht. Met wind mee komen we ruim op tijd aan in Nederland de volgende ochtend.

Het is droog, half bewolkt waardoor we mooi zicht hebben op de kust en de Kop van Noord-Holland. Fietsen komen ook heelhuids uit het vliegtuig, gelukkig hebben we genoeg tijd om ze weer in elkaar te zetten.