Klik op de kleine foto's voor meer detail
De vorige nacht een koffer ingepakt en de fiets geprepareerd.
Vooral de fiets baart weer wat zorgen om hem veilig op de plaats
van bestemming te krijgen. Met behulp van isolatiebuizen moet er
voldoende bescherming aangebracht zijn tegen de ruwe behandeling
van het grondpersoneel en de marteling in het bagagecompartiment.
De reis gaat nu naar Tenerife, het grootste eiland van het
Canarisch archipel, samen met Johan terwijl Martin in de tweede
week over komt vliegen. Dit eiland hebben we uitgezocht vanwege
het warme klimaat en het bergachtige karakter. De hoogste top
reikt tot maar liefst 3718 meter en vormt daarmee het hoogste
punt van geheel Spanje welke je helaas niet per fiets kan
bereiken. Het befietsbaar gedeelte behaalt toch nog een
verdienstelijke hoogte van 2377 meter terwijl het langwerpige
eiland een afmeting van honderd bij vijftig kilometer heeft.
Om half acht word ik in Amersfoort door de twee gebroeders
afgehaald en rijden we in drie kwartier naar Schiphol. De
temperatuur die rond de vijf graden ligt, is gewoon voor de tijd
van het jaar maar er staat een gure wind waardoor het kouder
aanvoelt.
Na de bagage te hebben ingeleverd, kunnen we de fietsen tegen
betaling van honderd gulden bij de balie achterlaten. Met een
kwartier vertraging door het wachten op de catering stijgen we op
met een snelheid tegen de drie á vierhonderd kilometer per uur.
Ik zit bij het raam net achter de vleugel en heb daardoor een
riant zicht op de steeds kleiner wordende akkers en huisjes. Het
uitzicht boven Nederland, België en Frankrijk wordt belemmerd
door een dikke wolkenbrij, maar boven midden-Spanje trekt de
lucht open. Er ontvouwt zich een prachtig roodgekleurd landschap
met duidelijke vormen van rivieren, steden en wegen. In de verte
zien we de kammen van het Sierra Nevada, passeren Sevilla en
kunnen nog net de straat van Gibraltar en het Atlasgebergte
herkennen. Daarna vliegen we een flink stuk langs de Afrikaanse
kust. Na vier en een half uur zetten we de landing in en schieten
"rakelings" over het door vulkanisme gevormde Lanzarote
en het gebruinde eiland Fuerteventura. Na een perfecte landing
arriveren we op het vliegveld in het zuiden van Tenerife.
Als we uitstappen is het door de stevige wind met trui en
winterjas aan nog niet heet ondanks dat de thermometer reeds 27 C
aangeeft. Na de bagage te hebben opgehaald worden de fietsen
keurig zonder schade afgeleverd. Buiten wacht Karen de Bruin, de
hostess van Mobiplan, ons op en kunnen de fietsen in het
bagagegedeelte van de transferbus die ons naar het appartement
brengt. Tijdens de reis naar het appartement kunnen we genieten
van het uitgedroogde landschap vol met cactussen en hebben we een
riant uitzicht op het gebergte waarbij nog net de top van de
Teide zichtbaar is. Bij het appartement merken we door het
wegvallen van de wind toch het temperatuur verschil (van 5 naar
27 c).
Villa Tagoro is mooi gelegen aan de rand van Playa de las
Americas en de appartementen zijn ruim ingericht. Het appartement
heeft een grote huiskamer met keuken, een slaapkamer met twee
bedden en een radio met maar liefst 1 zender, een fraai balkon
met uitzicht op zee en Gomera en een bad met douche en wc. In het
complex is tevens een winkeltje, een zwembad en een restaurant
aanwezig. De fietsen kunnen makkelijk in het appartement zelf
worden geplaatst.
's Middags besluiten we een stukje van de helling achter ons
appartement te gaan verkennen. De asfaltweg loopt dood maar via
een voetpad kunnen we nog een groot gedeelte omhoog klimmen. Het
pad kronkelt door een woest landschap met tal van verschillende
soorten cactussen. Uiteindelijk bereiken we een onbewoond huis
waarbij we een mooi uitzicht hebben op een bergrug. Tijdens de
afdaling gaat om half zeven de zon onder, waarbij de schemering
slechts een kwartier duurt. De zon verdwijnt binnen enkele
seconden achter de horizon. Dit komt doordat Tenerife op slechts
500 kilometer van de kreeftskeerkring is gelegen, waardoor de zon
in zeer korte ondergaat.
https://ridewithgps.com/routes/34922926
Om half negen opgestaan. Dit wordt de eerste fietsdag en we
zullen daarom "rustig" beginnen met een rondje van ruim
100 kilometer met 2200 meter hoogteverschil. Het is onbewolkt en
de temperatuur voelt aangenaam aan. We rijden eerst naar het
centrum Puerto Canaria om geld te halen. Het is erg druk bij het
postkantoor, maar we komen er later achter dat je zelfs in
"Afrika" flappen kunt tappen.
We rijden richting Los Cristianos waarna de klim begint. Tijdens
de eerste 10 kilometer is het erg druk, maar na het dorpje Arona
kunnen we gelukkig een rustiger weg ingaan. De weg klimt met
mooie haarspeldbochten steeds hoger. Om één uur stoppen we bij
het dorpje Escalona om wat inkopen te doen en te eten. We zijn
net op tijd want tussen 1 en 5 wordt er net zoals in de rest van
Spanje gerust. Gedurende de siësta ligt de helft van de
bevolking van Tenerife in coma om daarna te ontwaken en tot 9 uur
door te werken. De volgende kilometers rijden we tot Vilaflor op
een hoogvlakte en zijn daardoor minder steil. Na Vilaflor (1450
meter) slaan we links af en wordt het asfalt zeer slecht en
hobbelig. We hebben een aantal maal een zeer fraai uitzicht op
het dal, de terrasvormige akkers van Vilaflor en de kust voordat
we het bos in duiken. Ondanks het geringe stijgingspercentage,
want de 2200 meter hoogteverschil wordt in 38 kilometer
overbrugd, voelt de klim zwaar aan. De conditie laat dus nog
behoorlijk wat te wensen over. De kraterrand van het gebergte
rijst als een muur voor ons op, terwijl het niet duidelijk is
waar de pas heen loopt.
Plotseling rijden we het bos uit en passeren we de top van de
pas. In enkele ogenblikken verandert het landschap drastisch.
Doordat gedurende de gehele klim de ruim 3700 meter hoge top
achter de kraterrand verborgen lag is het uitzicht op de Teide
een grote verrassing. Na een korte afdaling staan we aan de rand
van een gigantische open vlakte met lavabrokken terwijl de enorme
Teide in het midden het geheel domineert. Bij de splitsing Boca
de Tauce rijden we enkele kilometers door dit maanlandschap tot
aan het Parador en de beroemde rotspartijen. De stilte en het
woeste landschap zijn overdonderend.
We keren om en beginnen om vijf uur aan de afdaling. De afdaling
heeft een geheel ander karakter dan de klim, de wegen zijn
kaarsrecht met weinig bochten en het vulkanisme overheerst met de
enorme rotsblokken. Het wegdek is een stuk beter en al snel
bereiken we Chio. We kiezen de grote autoweg naar het appartement
zodat we de laatste 30 kilometer alleen maar zullen afdalen.
Tijdens de afdaling gaat de zon dan snel onder en de laatste
kilometers rijden we in het donker naar het appartement. Playa de
Las Americas is al ruim van te voren te zien door de gigantische
lichtgolf. Zelfs de flikkerende neonreclames van de disco's zijn
al van kilometers in de verte te herkennen. Na een fietstocht van
ruim 8 uur en 110 kilometers klikken we uit de pedalen en stappen
vermoeid maar voldaan van de fiets.
Het gebied rond de Pico del Teide, 3718 meter
Na de inspannende dag van gisteren zullen we het vandaag iets
rustiger houden. We beginnen met een kort tochtje naar Adeje,
maar wel met de bergschoenen mee in de rugzak. Adeje ligt op
slechts 10 kilometer van het appartement en vanuit dit dorp start
een pad dat in de diepe kloof van de Barranco del Infierno loopt.
Het laatste stukje is supersteil, minstens 15% waarna we de
fietsen op de parkeerplaats achterlaten. Het is een redelijk
toeristische wandeling, want we komen vele (Duitse) bejaarden en
dames op naaldhakken tegen. De kloof is enkele honderden meters
diep terwijl het pad soms zeer rotsig en slechts uit de wand
gehakt is. De eerste kilometers verlopen door de brandende zon en
het lastige stijgende pad moeizaam, maar de omgeving is zeker de
moeite waard. Vele cactussen en diepe afgronden geven de
wandeling veel afwisseling. Na enige tijd lopen we in de schaduw
van de steile wanden waarbij de vegetatie eveneens verandert. Op
de bodem van de barranco groeit een bos met kleine struikachtige
bomen.
Enkele malen steken we het water van het beekje over dat in al
die miljoenen jaren dit dal heeft uitgesleten. Het pad loopt dood
bij een meertje met een miezerige waterval en een metershoge
rotswand. Na een korte pauze keren we weer om en wandelen terug
naar de fietsen. Via een korte omweg langs de kust dumpen we de
bergschoenen in het appartement en rijden richting Los
Cristianos. In dit plaatsje trachten we een smal weggetje
richting het vliegveld te vinden. Na enkele mislukte fuiken
vinden we uiteindelijk de goede weg die parallel aan de snelweg
loopt. Na een korte klim merken we plotseling dat de wind achter
de bergrug flink aanwakkert. Via een brede en saaie weg rijden we
langs bananenplantages, een kamelenpark, het vissersplaatje Las
Galletas en het vakantiedorp Ten Bel. Na enige tijd klimmen
bereiken we San Miguel waarna het tijd is om af te dalen. Hierbij
hebben we een fraai uitzicht op het vlakke landschap van de
zuidkust waaruit enkele spitse heuvels oprijzen. Na een snelle
afdaling bereiken we om zes uur het appartement met toch maar
liefst 70 kilometer op de fietscomputer.
Na een eenvoudige maaltijd besluiten we om Playa de las Americas
te gaan bezoeken. Om de tien meter worden we aangevallen door
agressieve medewerkers van restaurantjes en disco's om juist naar
dat ene leuke tentje te gaan. Uiteindelijke belanden we in een
café annex disco in het uitgaanscentrum van Playa (The Crows
Nest) met een liter bier voor slechts 275 peseta's.
https://ridewithgps.com/routes/34922935
Het mooie weer houdt aan en dat is een goede
reden om vandaag een auto te huren. Voor 4000 peseta's (ongeveer
56 gulden) kunnen we een Renault 5 kilometervrij huren. De
fietsen passen met enige moeite achterin en om elf uur vertrekken
we uit Playa richting het Teide gebied. Het plan is om vandaag de
top van de Teide te gaan bezoeken en daarna door te rijden om nog
wat van het Anaga gebergte te verkennen. Om twaalf uur bereiken
we de parkeerplaats aan de voet van de Teide waarna een kabelbaan
ons naar 160 meter onder de top brengt. Helaas is het niet
mogelijk om de echte top te bezoeken, maar gelukkig is het helder
weer. Vanaf de top is het uitzicht gigantisch. De enorme
kraterrand, de vulkaanstromen van diverse uitbarstingen en de
verschillende andere eilanden van het archipel zijn goed te zien.
Precies boven Gomera hangt een vreemd wolkendek, de twee
Caldera's van La Palma zijn duidelijk herkenbaar en Gran Canaria
is ook te zien. We kunnen zelfs het kleine eiland El Hierro nog
herkennen. Tijdens het lopen is de ijle lucht duidelijk merkbaar,
te snel lopen wordt direct afgestraft door kortademigheid.
Na een uur moeten we helaas weer naar beneden en daarna rijden we
met de huurauto richting La Laguna. De weg volgt de kam van het
gebergte en is schitterend. Zowel links als rechts van de kam
hebben we een gigantisch uitzicht. We passeren een sterrenwacht
en een bocht met vreemd gelaagde lavastromen. In het bos begint
de weg te dalen en na vele bochten passeren we het beruchte
vliegveld bij La Laguna waar in 1977 een KLM Boeing 747 in
botsing kwam met een Pan Am Boeing 747. Dit vliegveld wordt nu
vanwege het wisselvallige weer slechts voor binnenlandse vluchten
gebruikt. Het klimaat in dit gedeelte van Tenerife wijkt volledig
af van dat in het zuidwesten bij Playa de las Americas. Het is
koud (ongeveer 16 graden) en bewolkt. Bij Las Mercedes parkeren
we de auto en stappen warm gekleed op de fiets. De klim loopt een
groot stuk door een parkachtig cederbos, waarbij we enkele malen
een mooi doorkijkje hebben naar de ruige pieken van het
Anaga-gebergte. De toppen van de bergen reiken slechts tot een
hoogte van 1500 meter maar door de gigantisch steile afgronden
heeft het gebergte een zeer woest karakter. De
stijgingspercentages van de klim zijn zeer vriendelijk en al snel
bereiken we het hoogste punt op 1200 meter. De volgende
kilometers blijven we op hoogte en volgen de kam van het
gebergte, waardoor we kunnen genieten van fantastische
panorama's. Na het uitzichtspunt bij El Bailadero dalen we af
naar de kust bij San Andres via een schitterend kronkelende weg.
Na San Andres volgen we de vierbaans boulevard tot aan Santa
Cruz, de hoofdstad van Tenerife. Deze stad heeft het karakter van
een metropool: vierbaanswegen, industrie, torenflats, arme
wijken, een dichte bevolking en een gigantische verkeersstroom.
Even heb ik het gevoel dat ik in een andere wereld terecht ben
gekomen. Na vele kilometers door de stad te hebben afgelegd
begint het donker te worden. In La Laguna kunnen we gelukkig snel
de goede weg terug vinden en staan we om zeven uur weer bij de
auto. Met de auto raken we verstrikt in de verkeerschaos bij La
Laguna. De smalle stegen zijn voornamelijk eenrichtingswegen en
de ANWB zou hier met wegwijzers nog heel wat werk kunnen
verrichten. Uiteindelijk belanden we op de snelweg waarna we om
half negen bij het appartement aankomen. Ondanks het late
tijdstip eten we deze dag buiten. Bij een Italiaan krijgen we een
menu voor 795 peseta's (12 gulden).
Anaga gebergte
https://ridewithgps.com/routes/34922964
Na twee rustige dagen is het vandaag weer tijd om
er eens flink er tegen aan te gaan. Ons doel is een rondje van
140 kilometer richting het Tenogebergte. In een beschrijving uit
een artikel gepubliceerd in het blad Fiets blijkt dat er een zeer
venijnige klim in de route zit, waarbij de auteur waarschuwt voor
een stuk met vreselijke stijgingspercentages. Onze aandacht is
daarmee meteen gewekt en we moeten die klim fietsen.
In het begin van de route dalen we af naar het dorpje Alcala. Bij
Los Gigantes hebben we een mooi uitzicht op de gigantisch
loodrechte klifrotsen. In dit plaatsje begint de eerste klim naar
Puerto de Erjos. De eerste kilometers rijden we tussen kassen met
bananen aanplant over een bochtig weggetje omhoog. In Tamaimo
halverwege de klim houden we een pauze en genieten we van
heerlijke op appelmoes lijkende appelsap. Na dit plaatsje wordt
de natuur ruiger, op oude lavastromen tieren vele cactussen
welig. Na Santiago is het zwaarste gedeelte van de klim voorbij
en kruipt de weg naar een hoogte van 1117 meter. Na de pas dalen
we langzaam af naar Icod. We zoeken vergeefs naar de oude
Drakenboom (Drago Millenario) en pauzeren om half vier bij het
zwarte zandstrandje van San Marco. Daarna volgt een kustweg met
aardige plaatsjes zoals Garachico en Los Silos met een heus
kasseienstrookje. Het Tenogebergte oogt zeer woest, maar als we
om half vijf het dal van El Palmar inslaan valt de lieflijke en
vrij vlakke vallei toch een beetje tegen. De weg is vooral in de
bochten aardig steil, maar het beloofde steile stuk krijgen we
nog niet te zien. Bij El Palmar fietsen we langs een vreemde berg
waaruit enkele hoeken zijn afgegraven.
De laatste kilometers zijn vrij vlak waarbij de weg uit de
rotswand lijkt te zijn uitgehakt. Op de top van de pas krijgen we
een mooi uitzicht op een diepe Barranco en de zee. Na een korte
afdaling stijgt de weg even waarna zich een prachtig panorama
ontvouwt op het bergdorpje Masca. De nauwe barranco, de witte
huisjes, het slingerende voetpad, de gigantische bergen en de
ondergaande zon geven het landschap iets spectaculairs. Na een
langere afdaling staan we aan de rand van het dorp en aan de voet
van de zware klim. De auteur van het artikel heeft niets te veel
gezegd, de klim is echt een beest en lijkt sprekend op de klim
naar de Drei Zinnen in de Dolomieten: kort, slechts vier
kilometer lang maar super steil. Op enkele momenten ben ik blij
dat ik op de fiets kan blijven. Het lijkt wel op de muur van Huy
maar dan vijf keer zo lang! De snelheid loopt soms zelfs terug
naar 5 kilometer per uur en ik heb moeite om niet het voorwiel
van de grond te tillen. De weg is slechts een auto breed met
witte markeringssteentjes langs de afgrond. De vele auto's rijden
behoedzaam over het smalle strookje asfalt. De haarspeldbochten
zijn een leuke afwisseling voor de steile stukken. Als je energie
over hebt neem je de steile binnenbocht en als je vermoeid bent
kan je de vlakke buitenbocht nemen. Na ruim een half uur sta ik
boven op de pas.
De klim heeft veel meer tijd heeft gekost dan verwacht, omdat de
kaart verkeerde informatie gaf, waardoor de klim tien kilometer
en dus een uur langer heeft geduurd. Het is al half zeven en de
zon is inmiddels onder gegaan. De volle maan en mijn dynamo geven
echter nog voldoende licht om te fietsen. Bij de laatste dertig
kilometers kiezen we de snelste, maar vrij drukke rondweg.
Gelukkig is het alleen nog maar afdalen, maar de twee onverlichte
tunneltjes zijn toch vervelend. Bij de laatste kilometers naar
Playa de las Americas steekt de wind weer op en heb ik af en toe
het gevoel dat ik de berm in word gesmeten. Om acht uur komen we
na deze monstertocht op het appartement aan, waarbij we net
genoeg energie hebben om eten te koken.
Masca in het Teno gebergte
Door de
zware inspanningen heeft Johan last van zijn knie. Hij heeft hem
waarschijnlijk te veel geforceerd op de klim vanuit Masca. In
eerste instantie willen we naar Vilaflor fietsen om van daaruit
een kleine wandeling te maken naar Pasaie Lunar, een fraaie
vallei met tufsteen formaties. Fietsen veroorzaakt echter teveel
pijn zodat we in Los Cristianos omdraaien naar het appartement.
Dit betekent dat we het een dagje rustiger aan doen.
We maken een rustige wandeling vanuit het appartement naar het
berggebied. We zijn van plan om de Barranco del Infierno vanaf de
bovenkant te bekijken. De vele wandelpaden en routes op Tenerife
worden slecht onderhouden en zijn daardoor behoorlijk
dichtgegroeid. Uiteindelijk belanden we op een waterkanaal dat we
enkele kilometers kunnen volgen. De betonnen platen zijn vaak
ingestort zodat we vaak over rotspartijen moeten klauteren. De
watergoot volgt de hoogtelijn waardoor we desondanks snel kunnen
doorwandelen. Vlakbij Adeje loopt de watergoot een tunnel in en
hebben we een fantastisch uitzicht op het dorpje. Enkele meters
verder houdt ons pad op en verdwijnt enkele honderden meters de
afgrond in. Er zit niets anders op dan terug te keren en af te
dalen naar Adeje. Kort daarop is mijn aandacht even verslapt,
omdat ik opzoek ben naar een beloopbaar pad. Plotseling voel ik
een groot aantal steekjes in mijn been. Als ik vervolgens mijn
rechter been inspecteer blijk ik onder de schrammen te zitten met
allemaal kleine stekels die uit mijn been steken. Ik ben tegen
een grote bos cactussen aangelopen en het kost even wat tijd om
deze stekels er één voor één uit te pulken. Via de asfaltweg
en langs enkele vuilstortplaatsen wandelen we daarna naar het
strand. Bij het strand aangekomen is de zon ondergegaan en keren
we terug naar het appartement.
Via een onbekende weg achter het appartement proberen we
wederom bij Los Cristianos te komen. Fietsend langs vele
appartementen klimmen we naar een hoog gelegen weg. Bovenop
steekt een harde wind op. De goed geasfalteerde weg gaat dan
echter over in een grindpad waarna we weer in Playa de las
Americas terecht komen. Johans knie is echter nog niet genezen
zodat we besluiten om de fietsen te parkeren en de bus naar
Vilaflor te pakken. We zijn net op tijd om de bus van 10.30 te
nemen en voor slechts fl.7,50 hebben we een retourtje naar
Vilaflor.
In Vilaflor volgen we enkele kilometers de slechte asfaltweg
richting het Teide gebied. We slaan af bij een zandpad, maar
komen er al snel achter dat dit niet het goede pad is. Met handen
en voeten kruipen we langs de steile helling en glijden om de
tien meter naar beneden. We vorderen te langzaam en besluiten om
te keren en het volgende pad te nemen. Dit pad is veel breder en
makkelijker beloopbaar. Er zijn zelfs toeristen die met een
huurauto het weggetje in rijden. Het wordt mede door de voor het
wandelen ongeschikte kaart onduidelijk welk pad we moeten volgen
om bij het Pasaie Lunar te komen en nemen een afslag te vroeg.
Daardoor belanden we in het verkeerde dal hetgeen echter niet
minder fraai is. De prachtig gekleurde rotsen, de ruige natuur
vergoeden veel. Een toevallige voorbijganger aan wie we de weg
vragen heeft ook grote problemen met de kaarten van Tenerife en
weet ook niet wat de goede weg is. Uit zijn kaarten wordt
duidelijk dat we het verkeerde dal zijn ingelopen en we besluiten
daarom en mede door het late tijdstip om over dezelfde weg naar
Vilaflor terug te keren. In Vilaflor is het al vrij fris geworden
en we moeten drie kwartier wachten voor de bus er eenmaal is. In
Vilaflor kopen we een liter pak wijn voor 75 peseta's (1 gulden),
nadat de eigenaar van de supermarkt ons duidelijk probeert te
maken dat het geen druivesap is dat we hebben aangeschaft.
Na de bustocht met luid kwetterende Canaries voelen de spieren
erg stram aan. We doen nog wat boodschappen in een grote
supermarkt en fietsen in het donker naar het appartement.
https://ridewithgps.com/routes/34922989
Vandaag komt Martin uit Nederland overgevlogen. Hij zal ergens
in de middag arriveren en omdat Johan zijn knie wil laten rusten
blijft Johan in het appartement een dagje van de animation
genieten. Het lijkt mij wel een goed idee om Masca vanuit de
andere kant te bereiken. Het is vandaag enigszins bewolkt en door
de kou van de vorige dag is top van de Teide besneeuwd. De eerste
kilometers volg ik de drukke autoweg, maar de klim valt echter
reuze mee. Bij Chio neem ik een binnenweg richting Santiago del
Teide. In het dorpje Arguayo stijgt de weg toch geniepig steil,
maar kort daarop volgt een kleine afdaling waarbij ik een mooi
uitzicht heb op de vallei van Santiago en de besneeuwde top van
de Teide. In Santiago begin ik aan de klim richting Masca. Deze
kant is steil maar slechts een kilometer lang en zodoende sta ik
al snel in oog met het mooiste dal van Tenerife. In Masca
verkopen diverse Canaries mandarijnen, maar ik heb niet veel zin
om te stoppen. Na een korte maar wederom steile klim sta ik op de
top van de pas naar El Palmar en daal af naar Buenevista. In dit
plaatsje is er nog tijd over om naar het uiterste west puntje van
Tenerife te gaan, de Punta del Teno. De weg loopt rakelings langs
de kliffen, waarbij je een gigantisch uitzicht hebt op de
metershoge afgronden. Na een forse klim volgen twee onverlichte
tunnels, waarbij de tweede enkele honderden meters lang is.
Gelukkig zijn er ook veel toeristen die met de auto de tunnel
inrijden zodat ik ook wat kan zien. Aan het einde van weg bevindt
zich een vuurtoren op een rotsige kust. In de verte zijn de
huisjes van het toeristen dorpje Los Gigantes nog net zichtbaar.
Op de terugweg is een vriendelijk Engels echtpaar zo aardig om
achter mij de tunnels in te rijden. Ik kom ze later bij de klim
naar Santiago nog twee keer tegen.
Vanaf de kustweg is de weg van mijn route te zien, een
indrukwekkend aantal haarspeldbochten kronkelt omhoog. In
Garachico neem ik de afslag waarbij de zwaarte van de klim reuze
mee valt. Na een korte pauze onderweg passeer ik al snel het
hoogste punt en via de bekende autoweg daal ik weer af naar Playa
de las Americas. Om half zeven bereik ik voor het donker het
appartement waar Martin zonder verdere problemen is gearriveerd.
We eten deze dag wederom buitenshuis bij een aardig restaurant.
Het is een goede maaltijd bestaande uit een heerlijke groentesoep
met veel echte groente, met brood en een hele kip met friet en
salade. Op Tenerife is er een groot gebrek aan veel produkten,
want bijna alles moet vanaf het vaste land geïmporteerd worden.
De supermarkten in de stad zijn groot, maar hebben weinig vlees
en groente. Het enige verse vlees dat men verkoopt is Canariese
kip. Ander vlees is erg duur en nauwelijks te eten. Uit eten gaan
is relatief goedkoop. Aanbiedingen zijn er al voor een menu voor
ongeveer tien gulden, terwijl een maaltijd meestal rond de 500
pesetas ligt (fl. 7,50).
https://ridewithgps.com/routes/34923000
Het is Martin's eerste fietsdag, dus daarom staat meteen de
beklimming naar het gebied van de Teide in de planning. Dit keer
kiezen we voor de beklimming van uit Chio. We volgen eerst de weg
langs de kust waarna we bij San Juan flink moeten klimmen. In
Guia de Isora komen we op de drukke autoweg waarna we in Chio
weer flink gaan stijgen. De beklimming is niet zo steil maar wel
erg lang, in ruim veertig kilometer moeten we ruim 2100 meter
overbruggen. Het landschap is wederom prachtig vooral doordat de
Teide nog steeds een sneeuwhoed heeft en het weer weer prachtig
is. Met name de contrasten tussen de zwarte lavastromen, de
groene naaldbossen en de Teide met sneeuw zijn erg fraai.
Martin's conditie laat nog wat te wensen over en hij is bovenop
bij Boca de Tauce niet zo fris meer. We dalen via de slechte weg
naar Vilaflor af en arriveren om zes uur in Los Cristianos.
https://ridewithgps.com/routes/34923036
Vandaag zijn we van plan om naar Gomera te gaan. Volgens de
receptionist bij Villa Tagoro vertrekt de boot om 9:00. We
haasten ons en zijn half negen gereed om te vertrekken. Onderweg
zullen we ergens broodjes moeten kopen en ik sleep een pot met
choco pasta in mijn fietstas mee. Na wat communicatie stoornissen
raken we Johan kwijt, waardoor we enkele kostbare minuten
kwijtraken.
We arriveren precies om 9:00 bij de haven van Los Cristianos, net
op tijd om een boot te zien vertrekken. Gefrustreerd door het
missen van de aansluiting, want de volgende boot vertrekt volgens
schema pas om half twee besluiten we toch om te informeren. Daar
blijkt echter dat er toch een boot om half tien naar Gomera
vertrekt. Het kaartjes kopen kost de nodige tijd en er is geen
tijd meer om brood te halen maar om half tien zitten we toch op
de boot naar San Sebastian te Gomera. Op de boot drinken we een
kop koffie met koek, waarna we van het mooie uitzicht op Tenerife
en Gomera genieten. Te San Sebastian aangekomen gaan we op zoek
naar een bakker. De hoofdstad van Gomera blijkt te bestaan uit
een straat en een pleintje. De supermarkt die open is heeft geen
brood en uiteindelijk komen we een bakker tegen. Helaas is het
brood echter van vorige week want op zondag wordt er natuurlijk
geen brood gebakken. Honger doet eenmaal eten zodat we toch de
keiharde misbaksels grotendeels wegkrijgen. Via een smal maar
perfect geasfalteerd weggetje beginnen we omstreeks 13.00 uur aan
de fietstocht door het zuiden van Gomera. Het is er erg droog en
niet geheel zoals ik me Gomera vanuit de folders had voorgesteld.
Waar zijn de tropische regenwouden en terrasachtige landbouw? De
klim is daarentegen zeer fraai en we hebben een mooi uitzicht op
talloze Barranco's. Onderweg passeren we enkele Duitse fietsers
en bij het bord waar het nationale park Garajonay houden we een
stop om de rest van de harde bolletjes weg te krijgen. Bij dit
punt hebben we een magnifiek uitzicht op de uitgestrekte wouden
van Gomera. De bomen zijn erg klein en de takken hebben vreemde
kronkelige vormen en ze zijn door het vochtige klimaat met mos
begroeid. We fietsen zonder veel extra inspanning naar het
hoogste punt (1400 meter), waarna we enkele kilometers afdalen.
Bij de kleine dorpjes is veel terrasbouw te zien, maar helaas is
er te weinig tijd om door te rijden naar het beroemde Valle Gran
Rey, met de steile barranco's met terrassen en hippiepubliek. We
rijden bijna verkeerd maar kunnen op tijd omdraaien.
Een kleine afslag blijkt de hoofdweg op onze route te vormen. Het
bos wordt nu dichter en we kunnen toch nog wat van het oude woud
zien: een zeer duister bos bestaande uit knoestige bemoste bomen
met veel varens. We rijden weer langs het hoogste punt waarna we
via een andere weg afdalen naar Santiago. Hier krijgen we het
Gomera te zien zoals ik het me had voorgesteld. Het wegdek is
erbarmelijk, er hangen dikke wolken in het dal, de hellingen zijn
steil, er zijn kleine witte huisjes met terrassen en er groeien
vreemdsoortige bomen. De afdaling verloopt ondanks het slechte
wegdek snel waarna we weer honderd hoogtemeters moeten klimmen.
Na twee korte tunneltjes hebben we een prachtig uitzicht op de
San Sebastian en de weg lijkt uit de bergwand te zijn uitgehakt
net als in een aflevering van Kuifje. Het is een schitterende
afdaling met een perfect wegdek en we arriveren precies op tijd
in de haven om de hovercraft (vleugelboot) te halen. Deze kleine
boot van 18.00 uur is vandaag de laatste boot die naar Tenerife
vertrekt en overbrugt de afstand in 35 minuten, waarbij we
genieten van een schitterende zonsondergang en afscheid nemen van
ons korte verblijf op Gomera.
San Sebastian de la Gomera
https://ridewithgps.com/routes/34923082
We hebben 's ochtends nog niets gepland en de gebroeders blijken
behoefte te hebben aan een rustdag. Ik kies er voor een rustig
dagje in het zuiden rond te fietsen. Ik ontdek een snellere weg
naar Los Cristianos die parallel aan de snelweg loopt. Daarna
vervolg ik mijn weg richting het vliegveld. Het eerste doel
vandaag is het vliegveld en de Punta Roja, een markante rots punt
die vreemd contrasteert met de vlakke kustlijn. Zoals altijd
waait het erg in deze streek en heb ik moeite om de snelheid
boven de vijftien te houden. Via een hobbelige weg bereik ik El
Abrigo, een eldorado voor brandingsurfers. Ik houd het vandaag
maar droog en fiets door richting het noorden. De weg naar
Grandilla is vreselijk druk en er staat een harde wind terwijl
het wegdek behoorlijk stijgt. Gelukkig is de weg na Grandilla
veel rustiger en de wind weg, maar het wegdek is weer zeer
slecht. Deze weg blijft tot aan de top bij Boca de Tauce erg
beroerd.
Mijn plan voor vandaag is echter tot aan Vilaflor te rijden en
daarna af te dalen. Onderweg rijd ik langs imposante cactusvelden
en roodgekleurde rotspartijen. De kleuren en het landschap van
Tenerife blijven imponeren en het eiland blijft steeds verrassend
en afwisselend. Na Vilaflor sla ik een afslag in richting het
dorpje Ifonche en vanuit dit dorpje is een kleine wandeling te
maken naar de afgronden van de Barranco del Infierno. Ik parkeer
mijn fiets ergens in het weiland en maak een mooie wandeling. Via
steenmannetjes en routemarkeringen steek ik een dalletje over en
beland in een bos. Na een half uur lopen bereik ik de rand van
een zijtak van de Barranco del Infierno. De metersdiepe afgronden
zijn zeer indrukwekkend, maar helaas is er te weinig tijd voor
een langere wandeling. Ik keer terug bij de fiets daal af naar
Los Cristianos.
https://ridewithgps.com/routes/34923106
Vandaag hebben we het plan om een zware
fietstocht te maken. Doordat er maar twee mensen en twee fietsen
in een huurauto passen moeten we een aantal etappes gaan rijden.
Het is half negen als ik van de bakker terugkeer zodat ik in de
auto kan ontbijten. Eerst word ik met de Renault 5 op de top bij
Boca de Tauce afgezet.
Boven op 2000 meter hoogte is het op dat tijdstip akelig koud. De
zon is net op en in de schaduw van de rotsen bevinden zich vele
rijp plekken. Ondanks het vroege tijdstip word ik door vele
auto's ingehaald. Het landschap is door het mooie ochtend licht
extra fraai, de rotsen hebben felle kleuren en diepe schaduwen.
Na vijftien kilometer passeer ik het hoogste punt op 2377 meter
bij het beginpunt van de kabelbaan. Het is een zeer speciale
ervaring om door dit ruige landschap te fietsen. In het Orotava
vallei hangt een dikke wolkenlaag en net voorbij het
observatorium begin ik aan de afdaling. De lava heeft diverse
schitterende gelaagde rotsen gevormd met diverse kleuren. Na een
korte klim zet de afdaling eindelijk door. Kort daarop begint het
bos en word ik door de huurauto van Johan en Martin ingehaald. Ze
laden snel de fietsen uit en stappen door de koude overmand snel
op de fiets.
Na anderhalf uur fietsen ben ik nog steeds niet opgewarmd en heb
koude spieren. De daaropvolgende afdaling door de mist doet
daarna niet veel goeds. Bij Esperanza kiezen we voor een smal
landelijk weggetje dat zeer sterk geaccidenteerd is. Tijdens het
laatste stukje afdaling naar Oratava is de weg super steil. Je
moet de remmen stevig inknijpen om niet te worden gelanceerd.
Elke keer als je de remmen even los laat voel je direct de enorme
zwaartekracht die je naar beneden duwt. In La Oravata is het weer
iets aangenamer, maar de fietstrui blijft aan.
De klim vanaf La Oratava valt qua steilte mee, maar de mist en de
kou maken het toch nog zwaar. Na enkele kilometers stuif ik Johan
voorbij en voel ik me nog goed. Voorbij de bebouwing begint het
bos en wordt het meteen mistig. Het bos bevat diverse bomen met
grote baardmossen. Na twintig kilometer word ik plotseling door
Johan gepasseerd. Hij is weer helemaal hersteld en vliegt omhoog,
maar mijn conditie gaat dan zienderogen achteruit. Door de mist
en bewolking is er weinig uitzicht en begin ik te verlangen naar
de top en de zon. Enkele kilometers voor El Portillo trekt de
bewolking weg en rijd ik weer in de stralende zon. Om vijf uur
kom ik eindelijk boven waar Martin net vertrokken is om de weg
naar huis te fietsen. Samen met Johan zal ik naar de auto fietsen
en terug rijden. Door de ondergaande zon wordt het steeds kouder,
waarbij fleecetrui en regenjas weinig helpen. Wie gaat er dan ook
rond het vriespunt met korte broek en zonder muts en handschoenen
op pad? Mijn handen voelen gevoelloos aan en kan nauwelijks nog
remmen. Het schitterende uitzicht van de rode gloed van de
zonsondergang met de Teide en de wolken geven me een excuus om
een foto te maken en mijn handen op te warmen. Na enkele
kilometers in het donker afdalen komt Johan me met de Renault 5
tegemoet gereden. Ik ben blij als de fiets snel ingeladen is en
ik in de iets warmere auto kan zitten. De rillingsreacties tegen
onderkoeling houden desondanks nog tot aankomst bij het
appartement aan.
Na zo'n zwaar dagje hebben we wel een nachtje in de disco
verdiend. Om half een wandelen we naar het uitgaansleven van
Playa de las Americas. In een aardige pub speelt een live band
met flink veel stevige covers zoals nummers van The Wonderstuff,
Nirvana, Dio, Alice Cooper en REM. Daarna bezoeken we nog tal van
tentjes met eenvormige disco dreunen. Om drie uur hebben we er
genoeg van en wandelen terug naar het appartement.
We zijn
vandaag laat opgestaan, het is half elf als ik mijn bed uitstap.
Na de loodzware dag van gisteren is het verstandig om het iets
rustiger aan te doen. We besluiten om maar weer een dag een auto
te huren. Pas na de middag vertrekken we over de smalle weg
richting Santa Cruz. Het niet onaardige weggetje met veel
bochten, slecht wegdek, veel Barranco's en een aantal
rotswoningen wordt nog spannender door de "rustige"
rijstijl van Martin. Na Santa Cruz draaien we de vele bochten van
het Anaga gebergte door. De smalle weggetjes zijn een prima
testcase voor Johan's stuurmanskunst. Helaas zijn er vele trage
chauffeurs die veel van zijn rijplezier verknallen, maar de
natuur is ruig genoeg om toch nog te genieten. We dalen af naar
het afgelegen dorpje Taganana dat geheel afgelegen tussen de
rotsen ligt ingeklemd. De weg loopt bij de kust dood waarbij het
gebergte loodrecht uit de zee oprijst. Het sombere weer geeft een
extra dimensie aan het ruige landschap. Bij het afgelegen dorpje
Chamorga parkeren we de auto om een korte wandeling te maken. Een
pad loopt door de nauwe Barranco de Roque Bermejo richting zee.
De tocht is schitterend met zeer fraaie vegetatie maar helaas
moeten we nadat we de zee gezien hebben weer omkeren. Op de
terugweg rijden we met de auto nog via Icod, waar we toch nog de
beroemde 3000 jaar oude boom vinden. De boom is door haar vreemde
vorm en wilde vertakkingen indrukwekkend. We rijden daarna nog
langs Punta de Teno en Masca, waar helaas op dit tijdstip in het
donker weinig valt te zien.
Om half twaalf zijn we eindelijk in het appartement. Na de
maaltijd besluiten Johan en Martin om half twee nog een uurtje te
gaan driften om de tank leeg te rijden! Tja, de huur moet er toch
uit.
https://ridewithgps.com/routes/34923125
Vandaag is de laatste fietsdag gepland. Martin moet de
schoonheid en de marteling van Masca nog ondergaan, dus dat wordt
weer een inspannend dagje.
We volgen de drukke en geleidelijk stijgende weg richting het
noorden. Bij Guia de Isora word ik tijdens de afdaling bijna
geschept door een afslaand busje. Met een gangetje van 50
kilometer per uur kan ik hem ter nauwer nood ontwijken en schiet
rakelings langs de voorkant heen. In Santiago houden we een
rustpauze en in El Tanque nemen we de afslag richting Garachico.
In de afdaling volgen vele haarspeldbochten waarbij we een
schitterend uitzicht hebben op de langs de kust gelegen
plaatsjes. Bij Buenavista beginnen we aan de klim naar El Palmar.
Langs de weg bevinden zich meerdere fraaie exemplaren van het
drakenboomsoort. De klim valt mee, mede doordat ik hem al gereden
heb en doordat er genoeg vlakke stukken in zitten zodat je weer
even op adem kan komen. Als we de pas bereiken zien we het
berglandschap achter ons met dikke wolkenpartijen dicht trekken.
We zijn net op tijd, want in korte tijd verdwijnt het mooie
uitzicht. We dalen snel af naar Masca vanwaaruit de beruchte klim
wederom begint. In een half uur leg ik de 4 kilometer af. Dat is
dus een gemiddelde van acht kilometer per uur, maar er zijn hele
stukken waarbij de meter het onthutsende cijfertje 5 weergeeft.
De werkelijke snelheid zou misschien nog lager kunnen liggen,
want onder de 5 km/uur wordt de snelheidsmeter erg onnauwkeurig!
Bovenop de pas gekomen valt het allemaal erg mee, want we hebben
voldoende tijd om in het licht af te dalen naar het appartement.
In de afdaling is het op het smalle weggetje erg druk. Door het
bochtige karakter en de vele tegenliggers kunnen vele auto's ons
maar met moeite passeren. In het dorpje Chio word ik plotseling
rechts ingehaald door een dwaze Canarie. Hij gebaart dat we op de
stoep moeten fietsen! In sommige landen is de
fietsvriendelijkheid nog ver te zoeken ...
's Avonds eten we buitenshuis en vinden een aardige
eetgelegenheid waar men Paella serveert. De schotels zijn echter
niet geheel toereikend voor uitgehongerde fietsers. Na veel
gepulk en gepruts komt er een karig restje vlees uit de garnalen
en de kreeft. In het appartement vullen we het tekort nog bij met
wijn en chips.
Het is vandaag de dag van vertrek dus de
fietsactiviteiten worden op een laag pitje gezet. We staan pas
laat op en zijn half één klaar met het inpakken en het
schoonmaken van het appartement. We kunnen gelukkig de bagage in
een aparte kamer afleveren, waarna we de stad in fietsen. Na een
korte lunch aan het strand komen we net op tijd voor de bus die
ons naar het vliegveld brengt. De fietsen kunnen zonder problemen
onder in het bagage gedeelte van de bus. We oogsten veel bekijks
met onze fietsen. Na het inchecken van de koffers en tassen
moeten we de fietsen aan een aparte balie inleveren. Dit levert
enkele hachelijke momenten op, want de fietsen moeten gewoon op
de bagageband en storten met een enorme noodgang naar beneden in
een diep gat. De vriendelijkheid en behulpzaamheid van het
grondpersoneel is op dat moment ver te zoeken maar gelukkig heeft
deze ruwe behandeling op enkele krassen na geen verdere
beschadigingen veroorzaakt.
Door de slechte weersomstandigheden in Nederland is het vliegtuig
dat ons terug moet brengen met een uur vertraagd. Vanaf de pier
hebben we daarom de tijd om naar het afhandelen en inladen van de
bagage te kijken. De fietsen worden gelukkig met de grootst
mogelijke voorzichtigheid het vliegtuig ingereden, wat ons na
alle commotie geruststelt. Om half negen vertrekt het vliegtuig
zonder verdere complicaties. Ik heb weer een stoel bij het raam
weten te bemachtigen en heb een riant uitzicht op de lichtjes van
Tenerife. Om twee uur 's ochtends Nederlandse tijd landen we op
een koud Schiphol. De thermometer wijst min 5 C aan hetgeen een
temperatuursverschil van 35 c met Tenerife betekent! De twee
weekjes zon en strand zitten er weer op, op naar de volgende
vakantie!
© 1997 Luddo Oh