Lima, Plaza de Armas

Arequipa

's Ochtends nemen we het vliegtuig vanaf Schiphol naar Peru. We vliegen met Iberia via Madrid voor 817 euro. Om half negen zouden we weg gaan, maar door de mist vertrekken we een uur later. In Madrid hebben we daarom eveneens wat vertraging, maar geen problemen met de bagage. Als we om half zes 's avonds aankomen is het al donker. We onderhandelen over een taxi en voor 25 soles gaan we op weg naar het van te voren besproken hostal in de binnen stad. Tijdens de taxi rit merken we dat het verkeer nogal chaotisch verloopt. Diegene die het hardste claxoneert krijgt voorrang. De buurt waar we door heen rijden richting de stad is erg arm. Vaak zijn de bovenste verdiepingen niet aanwezig, een soort cabriolet. Het hostal, Plaza francia inn, jr rufino turrico 1117, is prima, veilig en schoon. De kamers zijn erg basic, maar een bed is een bed. We zitten op de bovenste etage op een dakterras met een douche/toilet om de hoek voor $14 per kamer. De mensen zijn aardig maar ook wel arm, dus je krijgt zeer veel hulp aangeboden. Veel mensen willen met je een biertje drinken of bieden je drugs aan. In de binnenstad zijn we voorzichtig, want we zijn van alle kanten gewaarschuwd. Vele toeristen zijn beroofd. Een horloge moet je af doen omdat deze anders van je pols wordt getrokken. We vinden het reuze mee vallen. Alleen is er wel opvallend veel politie op straat. 's Avonds wandelen naar het plaza de armas en eten we kip in de hoofdstraat. De salade laten we voor de zekerheid staan.

donderdag 9 mei 2002, Lima - Arequipa

We informeren naar de bus bij Rodriquez naar Huaraz. Deze bus zijn we van plan de laatste dagen van onze trip te nemen. Vervolgens ontbijten we voor 3 sol p.p. met gebakken ei. Daarna verkennen we de stad bij daglicht. Via Chinatown, een mooie markt en Plaza de Armas keren we weer terug bij het hostal om de spullen op te halen. Tegen de middag pakken we een taxi voor 11 soles naar het vliegveld. We pakken het vliegtuig om half twee naar Arequipa. Deze vlucht hebben we in Nederland geboekt via "Fertur Terra" voor $71. Officiële vluchttijden zijn 6.00, 12.15, 13.30, 15.15, 18.30. Helaas was de vlucht van 12:15 uitgevallen en 6.00 vinden we wat erg vroeg.

Misti

Cavia

's Avonds eten we nationale volksgerecht nummer 1 cavia en lama geserveerd door Milagrosa in restaurant El Balcon. De cavia is een beetje taai en heeft weinig vlees. Mila is echter wel aardig en blijkt veel vrienden in Nederland te hebben, zoals Maastricht en Leiden. De volgende dag zijn we van plan een driedaagse tocht door de colcacanyon te gaan maken. Het is even zoeken naar het goede reisbureau. De meeste bieden een korte trip aan van twee dagen. We willen echter ook nog gaan rondwandelen in de canyon en er is slechts een reisorganisatie die wat anders aan biedt. Fietsen door de colca canyon laten we voor een andere keer.

Peru trekking op de Jerusalen biedt een aardige reis aan. We gaan de volgende dag om twee uur met de bus naar Cabanaconde. De reisorganisatie heeft ter plekke al een hotel geboekt. De dag daarop vertrekken we met vier anderen voor een nieuwe tocht door de Colca Canyon, een van de diepste canyons ter wereld. Deze trip wordt pas sinds dit jaar gewandeld en is een nieuwe route. Helaas is het niet zo voordelig: $45 pp. Een driedaagse tocht werd namelijk al aangeboden voor $ 23. Dit zijn echter tochten met een grote groep toeristen waarbij je langs veel dure restaurantjes en winkels wordt gebracht.

Colca Canyon

's ochtend genieten we van een lekker ontbijt op het dakterras van ons hostal. Daarna pakken we onze bagage in en bezoeken we het Santa Catalina convent. Dit klooster is sinds 1970 geopend na vier eeuwen van afsluiting. We bezoeken de vele kamertjes en verbazen ons over de hoeveelheid keukens. De toegangsprijs wordt niet helemaal waar gemaakt.

's Middags vertrekken we naar Cabanaconde met de locale bus van Trans Andalucia. Het is een mooie tocht langs de Misti en de Chachani over de Patapampa pas van meer dan 4800 meter hoogte. In Chivay valt de duisternis in. De bus jakkert met zeer hoge snelheid over de onverharde weg af en toe een riviertje passerend. Ook bij een zeer smalle tunnel blijft de snelheid zeer hoog. Hierdoor komen we driekwartier eerder aan in Cabanaconde. Hier nemen we een goed hotel, La Posada del Conde. Voor dertig soles krijgen we een kamer die anders 25 dollar kost. Het is daarom ook zeer rustig in het hotel. De kou 's avonds op 3287 meter valt reuze mee. 's Avonds maken we een wandeling door het aardige dorpje. In een klein hostalletje eten we een lekkere 3 gangen maaltijd voor slechts 3 soles.

Oasis

Colca rivier

mirardor del condor

Colca canyon bij chivay

De volgende ochtend zijn we vroeg wakker. We maken voordat de andere tochtgenoten met de nachtbus aankomen nog een korte wandeling waarbij we al genieten van de diepe afgronden. Om precies acht uur komt de bus met 2 Duitsers (Martine, Simon), 2 Engelsen (Sam, Chris) en 1 gids (Juan Carlos) aan. De andere gids, Henry, woont in het plaatsje zelf. We wandelen voornamelijk omlaag diep in de canyon waarbij we twee keer de rivier passeerden. Het losse grind maakt de afdaling behoorlijk lastig. Uiteindelijk verblijven we bij twee huisjes waar we in primitieve hutjes overnachten. Daar is ook een warm water bron, zodat we het ergste zweet af kunnen spoelen.

zondag 12 mei 2002, Colca canyon - Sangalle trekking dag 2

De volgende dag is zwaar op en af. We moeten eerst een behoorlijk zware klim omhoog. Met name de hitte maakt de dag extra zwaar. Onderweg genieten we van de vruchten die de gidsen ons voorschotelen, onder andere de vruchten uit de cactus en nog andere passievruchten. De vallei is zeer vruchtbaar en in canyon bevinden zich allerlei dorpjes. De bewoners moeten dagelijks enorme hoogteverschillen overbruggen om de groente en vruchten die ze verbouwen te verhandelen. Er heerst een heuse ruilhandel in natura. De gids waarschuwt ons ook voor een bepaalde struik, die giftige vocht afscheidt. We komen al vroeg op de plaats van bestemming, een oasis met alweer een warm water bron. Het is te warm om nog een zware inspanning te doen. 's middags maken we nog een korte wandeling naar een waterval, waarbij langs een diepe afgrond voorzichtig moeten manouveren.

maandag 13 mei 2002, Sangalle - Cabanaconde trekking dag 3

De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om vier uur. Half vijf lopen we al op het pad om de korte maar steile wandeling (meer dan 1000 meter hoogteverschil) te overbruggen. Mijn Petzl hoofdlamp komt hierbij goed van pas. Pas als we bijna boven zijn wordt het snel licht. Om half zeven zijn we boven, zodat we na een kort ontbijt de bus kunnen pakken. Bij het mirardor stappen we uit om een uurtje te kunnen genieten van de vele condors die overvliegen. Daarna rijden we naar Chivay, waar we wederom van een warm bad kunnen genieten. Na Chivay rijden we 's middags naar Arequipa. Daar nemen we afscheid van onze tochtgenoten. We halen onze overige bagage op bij hostal Nunez om 's avonds de bus te pakken naar Cuzco.

demonstratie bij Ayavin

de pampa bij Ayavin

De bus reis begint met een half uur vertraging omdat een vrouw niet wilde betalen. Het is een goedkope rit (20 soles) en zit vol met Peruanen. De ruimte is niet overweldigend en het comfort ook niet. Na enkele uren rijden stopt de bus plotseling. De peruanen worden boos en roepen massaal VAMOS! Uit wat gesleutel geluiden aan de voorkant blijkt dat we pech hebben. Pas na 2 uur begint de bus weer te rijden en iedereen haalt opgelucht adem. Om vier stopt de bus weer in de buurt van Ayavin. Dit keer is het lange tijd onbekend waarom, maar de Peruanen houden zich nu veel rustiger. Eerst denken we dat het een plasstop van de chauffeur is, maar het duurt wel heel lang. Rond zes uur wordt het licht en Johan gaat informeren wat er aan de hand is. Het blijkt dat we voor een dorp gestrand zijn, waar actievoerders de weg hebben geblokkeerd met stenen en kapotte flessen. De actie blijkt tot half vijf 's middags te duren! We maken daarom maar een wandeling in de omgeving. Allereerst wandelen we naar de top van een heuvel. Daar hebben we een prachtig uitzicht op de omgeving. Daarna proberen we het dorpje in te wandelen, maar de actievoerders houden ons tegen. We wandelen verder naar het eind van het dorpje. De omgeving is zeer fraai. De hoogvlakte met meren is omgeven met hoge bergen. Aan de meren zitten vele Peruanen met kudde lama's. Via een binnenweg wandelen we weer terug en worden we belaagd door enkele honden. Deze blaffen gelukkig alleen maar en doen verder niets. Als we weer terug keren is het nog steeds rustig bij de bus. De passagiers vermaken zich met kaartspelletjes. We praten met enkele Peruanen en de meeste begrijpen de demonstratie. Soms wordt weer terugverlangd naar Fuijimori, die veel voor de streek heeft gedaan zoals bijvoorbeeld de aanleg van asfaltwegen. Toledo wordt echter niet meer gepruimd. Andere westerlingen zitten ook in de bus, zoals een Nederlander die samen met een Duitse reist. Ze hebben beiden een cursus Spaans in Ecuador gevolgd en zijn via de Galapagos eilanden naar Peru gekomen. Om vier komt er wat verandering en begint men de stenen weg te halen. Het duurt nog tot vijf uur voordat we uiteindelijk rijden. We komen hierdoor pas om tien uur 's avonds aan in Cusco. Daar nemen we een taxi naar Rikch'arty, op aanraden van Alwin. Deze redelijke hostal is even buiten het centrum gelegen aan de Tambo de Montero. Het heeft een mooie binnenplaats en redelijk grote kamers. De was en douche voorziening is echter maar matig en het water slechts lauw.

Cusco

Sacsayhuaman bij Cusco

Tijdens het ontbijt op de binnenplaats zien we twee fietsers bezig met opladen van de bagage. Het zijn twee Nederlanders die een tocht maken door Zuid Amerika. Ze zijn net als zovelen die we tegen komen maanden onderweg.

's Ochtends moeite gedaan om de inkatrail te boeken. We zijn een tiental organisaties afgelopen en bij een organisatie kunnen we nog mee voor donderdag. We moeten echter nog een kopie van ons paspoort halen. Nadat we deze gehaald te hebben, proberen we het nog bij een andere organisatie. Hierdoor komen we echter te laat terug bij de eerste en is de lijst al gesloten. Wat we ook proberen, we kunnen niet meer mee. De prijs voor de inkatrail schommelt tussen de $ 250 en $ 165. Uiteindelijk boeken we voor $ 180 de inkatrail voor vrijdag bij Carla's travel. Niet echt goedkoop, maar we krijgen wel een extra slaapzak mee. Daarnaast boeken we een ticket voor de dag daarop naar Lima.

Na deze plichtplegingen bezoeken we eerst Sacsayhuaman. Daar kopen we een toeristenticket voor $10 voor 16 attracties. Dit is een prachtig gelegen ruine een kwartier wandelen vanaf het centrum van Cusco. Je hebt een mooi uitzicht op de stad. De indrukwekkend hoge stenen liggen in de vorm van een puma. Sommige stenen wegen 130 ton en passen perfect in elkaar. Daarna bezoeken we nog de tempel en het amphitheater van Q'enqo. We lunchen bij een redelijk restaurant voor 3 soles. 's Middags bezoeken we verschillende musea (o.a. het inkamuseum), de kathedraal en de leuke straatjes. 's Avonds eten we bij inkafood in de Choquechaca, een aanrader. Ook boeken we 's avonds een Sacred valley tour voor 18 soles per persoon.

Pisac

Inca ruïnes

Ollantaytambo

We zeggen de hostal 's ochtends vroeg op. De druppel is dat we moeten betalen voor extra electriciteit. De hostal baas is niet zo vriendelijk en doet erg moeilijk.

We worden 's ochtends opgehaald voor de Sacred valley tour. De bus zit aardig vol. De gids spreekt zowel Spaans als Engels. We houden eerst een stop bij een markt met touristenstalletjes. De tocht gaat over de pas naar Pisaq. De vallei is wonderbaarlijk mooi. In Pisaq stoppen we wederom bij een markt. Deze markt is groter maar bevat wederom dezelfde stalletjes. Ik besluit met Johan iets hoger te wandelen en komen daar een Amerikaanse en iemand uit Lima tegen. De Amerikaanse werkt een tijdje in een ziekenhuis in Puno en is nu met wat sightseeing bezig. Op het afgesproken tijdstip zijn we terug in de bus, waar Johan nog snel een flessenhouder voor 2,50 sol koopt. Na de markt rijden we met de bus naar de ruïnes die hoog boven in de bergen liggen. Via een kronkelweg komen we na 10 km bij dit grote complex aan. We maken een korte wandeling langs de vele terrassen.

Na Pisac rijden we naar Urubamba. Daar stoppen we voor een uitgebreide lunch. We ontduiken de standaard lunch van 20 sol en eten in een restaurantje met meer charme (en vliegen) een menu voor 2,50 sol. Met de bus arriveren we in Ollantaytambo. De ruïnes zijn prachtig. De verhalen met twee gezichten in de tegenoverliggende berg vinden we wat ver gezocht, maar de plek is erg indrukwekkend. In onze groep bevinden zich ook twee Duitsers, die zich ook wat proberen ontrekken aan de standaard verhalen van de gids.

Als we uit Ollantaytambo terug keren zien we plotseling een auto scheef op de weg staan. Achter de auto ligt een Peruaanse fietser roerloos op het asfalt. Een plas bloed doet het ergste vrezen. De wegen zijn hier prima, maar daardoor wordt door de auto's en bussen ook enorm gebruik van gemaakt. Onze bus rijdt met een noodvaart door dorpjes vlak langs spelende kinderen. Het verkeer is daardoor niet veilig. We rijden vervolgens naar chinchero waar we wederom een toeristische markt bezoeken. We hebben dit wel gezien en struinen wat door het dorpje. We worden op het plaza de armas afgezet. We halen onze bagage op en gaan op zoek naar een ander hostal. Na een drietal hostals (vol, te duur en bestaat niet meer) kiezen we voor El Balcon Colonial aan de Choquechaca, een echte aanrader. Een klein hostal met vier kamers met alleraardigste mensen. De kamers zijn ruim en bedden prima voor 25 soles per kamer. Hier is wel warm water en electriciteit aanwezig. Daarna halen we de slaapzak op bij de reisorganisatie, wandelen we nog wat op de markt en eten bij een restaurantje dicht bij het hotel.

km 82, 2380 meter

Wayllabamba, 3000 meter

We worden om half acht opgehaald. We zijn de eerste in de bus. Daarna rijden we nog een half rondje door de stad en laden ook wat bagage in.Onze tochgenoten zijn een Peruaanse uit Lima (Carla), een ouder echtpaar uit Quibec (Jean pierre, Marie claire), een Nederlands stel (Peter, Karin), een Australiër (Matth) en een Ierse (Dawn), drie britten (Phil, Al, Rose) en een nieuw zeelander (Keith). De meesten zijn zeer lang onderweg en maken een wereldtrip.

We hebben twee gidsen, Augustin en Lourdes. We vertrekken pas laat omdat de weg na Ollantaytambo wegens werkzaamheden beperkt opengesteld is. Het weer ziet er erg dreigend uit. In Urubamba kopen we daarom een poncho. In Ollantaytambo lunchen we met een bord soep, pasta en een banaan. We hebben dertien dragers. Zij dragen de tenten, de eettent, het voedsel en kookgerei. Het is ook mogelijk om je persoonlijke bagage te laten vervoeren voor $ 10 per dag. De porters mogen maximaal 25 kg dragen, maar zo te zien dragen ze soms drie rugzakken boven op elkaar. Ze hebben vaak alleen maar slippers en dansen de berg op en af.

Na de lunch rijden we het zeer hobbelige weggetje naar kilometer 82 (2380 meter). Daar doen we omstreeks half drie de rugzakken op. We krijgen rode matjes uitgereikt die bij de trip zijn inbegrepen. Helaas zijn van niet zo'n goede kwaliteit. De eerste dag is het regenachtig en kunnen we meteen de gekochte ponchos uittesten. De wandeling is niet al te zwaar. Onderweg komen we regelmatig bekende tegen. De twee Duitsers die wij tijdens de Sacred valley tour zijn tegengekomen lopen in een andere groep. Ook een bekende uit de hostal komen we vaak tegen.

We steken de Urubamba over via een hangbrug en wandelen enige tijd langs de rivier. De weg stijgt vervolgens langszaam een dal in. Na een korte klim dalen we af naar Wayllabamba, 3000 meter de eerste overnachtingsplaats. We zijn dus hier om 1700. Net op tijd voordat de zon ondergaat. We eten om half zeven bij kaarslicht onder een afdakje. Het regent wederom. De tent is wat krap. Met moeite kunnen we de rugzakken er in krijgen. We hebben de beide rugzakken bij het hoofd eind neergezet omdat we aangeraden worden vanwege diefstal niets buiten de tent te laten.

Dead woman pass

Porters

's Nachts is het niet droog gebleven en blijft het regenen. Gelukkig is de tent niet lek en is het 's ochtends droog. Het is 's nachts ook niet erg koud geweest. Vandaag hebben we een zware dag voor de boeg met meer dan 1200 meter hoogteverschil. We starten om acht uur. We wandelen naar warmiwanusca (dead-woman pass), met 4200 meter het hoogste punt van de inkatrail. De meeste tochtgenoten hebben hun rugzakken laten vervoeren door een drager. De klim is behoorlijk lastig. Opvallend is dat bijna alle tochgenoten enorm veel roken. Ook tijdens de inkatrail hebben ze vele pakjes meegenomen. Het wandelen wordt zo extra zwaar.

Boven de 4000 meter wordt elke stap enorm zwaar. Om de honderd meter moet ik even uitpuffen. Ik voel mijn hart bonken. Om kwart voor elf sta ik boven op de top. Phil is al een tijdje boven. Daarachter zijn Dawn, Johan, de Australiër en ik gearriveerd. De omgeving is prachtig. We wachten ruim een uur tot we aan de afdaling beginnen. We wandelen langs een grote waterval. We dalen af tot 3600 meter, Pacaymayo. Daar staan de tenten al door de dragers opgesteld. Het is half twee als iedereen langszaam binnen druppelt. Keith, Carla en Augustin hebben er heel lang over gedaan. In de groep wordt een beetje roddelend over de Keith en Carla gesproken. Duidelijk is dat Keith wat probeert, maar veel succes heeft hij niet.

De hele verdere middag zitten we een beetje in de zon en genieten we van de omgeving. Er zijn niet zoveel paden waar heen je hiervandaan kan lopen en we zitten toch aan de locaties van de tenten vast. Helaas kan je het traject niet meer alleen lopen, want anders zou het makkelijk in drie dagen te doen zijn. We liggen al vroeg in de tent. Het wordt een koude nacht. We hebben dit keer een wat bredere tent zodat de rugzakken makkelijk in de tent kunnen liggen.

Runkuracay pass-3860 meter

Door het regenwoud

s' Ochtends vertrekken we om acht uur. Halverwege de pas bezoeken we de Runkuracay ruïnes. Vervolgens volgt een steil stuk tot de pashoogte op 3860 meter. Van daar hebben we een prachtig uitzicht op de omgeving. Net boven de pas zijn twee kleine heuveltjes waar je de hele omgeving goed kan zien. Vervolgens dalen we af en bezoeken de volgende ruïne Sayacmanca. Daarna lunchen we bij Conchamarca. Tijdens de lunch krijgen we nog een voorstelling van Augustin om met riet touwen te maken. We proberen het allen, maar kunnen niet zo'n mooi touw fabriceren.Na de lunch lopen we stevig door over het oude inkapad. We wandelen door dicht bebost gebied, waar varens en veel mos overheersen. Via een korte tunnel komen we bij de derde pas Phuyupatamarka op 3700 meter. Af en toe kunnen we door de wolkenflarden een glimp zien van de Urubamba en Aquas Calientes. Bij de ruïne zien we het eindpunt van vandaag Winaywayna. Om vier uur arriveren we hier. Hier zijn luxe faciliteiten zoals wc, een douche en een bar. We maken gretig gebruik van alle faciliteiten. De warme douche doet het niet zo goed, maar toch is het lekker om na drie dagen wandelen al het vuil weg te spoelen. Na de maaltijd bekronen we de porters met een fooi van 20 soles per persoon. Samen met Augustin drinken we een biertje en ook nog een slok wijn.

maandag 20 mei 2002, Inkatrail dag 4 - Machu Pichu

We worden vroeg gewekt. Om vier uur staat Augustin aan de tenten te rammelen. We starten om vijf uur aan de wandeling. We zijn zo vroeg op pad om op tijd te zijn voor zonsopgang. We wandelen in een lange file achter andere groepen aan. Het is nu te merken dat veel groepen op pad zijn. Om zes uur zijn we bij Intipunku. De zon is eigenlijk al opgegaan, maar de bergen worden langzaam verlicht. Om zeven uur stralen de eerste zonnenstralen langs intipunku precies op Machu Picchu. We wandelen naar beneden en hebben prachtig uitzicht op de bergen en de ruines. Het is kraakhelder en dit is toch een bekroning van een mooie trektocht.

Huayna picchu

Machu Picchu

We wandelen daarna via het pad omlaag naar Aquas Calientes. Via vele trappen dalen we langzaam af. We worden ingehaald door een jongetje in inca kostuum, die even hard als de bus naar beneden rent. Elke keer als het wandelpad de onverharde weg kruist, wacht hij op de bus en roept hard goodbye. Beneden bij de rivier stapt hij in de bus om wat geld op te halen. Het lijkt mij een vrij vermoeiende bezigheid, maar wel een inventieve manier om aan geld te komen.

In het restaurant van Lourdes laten we onze bagage achter en eten we een maaltijd. We hebben dan nog een half uur voordat de trein om 16:00 vertrekt. We nemen afscheid van Augustin en gaan nog op zoek naar t-shirts. Voor 32 soles kopen we na lang afdingen vier t-shirts. Daardoor missen we bijna de trein. Het fluit signaal was al gegaan maar we kunnen nog net op stappen. We zitten lange tijd nog tegenover twee Franse touristen, moeder en zoon. De zoon is getrouwd met een Peruaanse. Hij laat haar Peru zien. Ze zitten toevallig ook in Hostal El Balcon in Cusco. Het laatste deel van de treinreis zitten we bij onze groepsgenoten. De trein rijdt langzaam voor- en achteruit via een zigzag route Cusco binnen. In Cusco nemen we een taxi naar Plaza des Armas, maar dat was bij nader inzien eigenlijk niet nodig. Het is slechts twee minuten rijden. Op het plein komen we weer de Duitsers tegen die eerder zijn uitgestapt uit de trein en met de taxi Cusco een uur eerder zijn aangekomen. Na onze bagage in het appartment te hebben gedropt en ons te hebben opgefrist zoeken we een restaurantje. We eten een niet zo lekkere maaltijd bij een Mexicaan in Procuradores. Daarna drinken we een gratis drankje in de Eko, een leuke tent in de Plateros.

dinsdag 21 mei 2002, Cuzco- Lima

's Ochtends vertrekken we na een lekker ontbijt samen met de twee Fransen die bij ons in de trein zaten. Zij gaan ook naar Lima met het vliegtuig. Daarom nemen we gezamenlijk een taxi. Op het vliegveld aangekomen komen de Fransen er achter dat ze hun tas met belangrijke documenten hebben achtergelaten. De moeder blijft bij de bagage achter en de zoon gaat weer terug naar het hostal. Het uitzicht vanuit het vliegtuig is prachtig op de besneeuwde bergen. Bij terugkomst doen we veel moeite om een taxi te krijgen. Voor 15 soles rijden we uiteindelijk naar de oude hostal, Plaza Francia Inn.We zullen hier alleen de bagage droppen, want we rijden 's avonds door naar Huaraz. We kopen bij Rodriquez een kaartje voor 's avonds voor 25 soles. Daarna wandelen we naar Plaza San Martin. Daar pakken we taxi naar museum Nacion. In dit museum is de historie van Peru uitgebeeld in verschillende periodes. Er zijn manquettes, orginele beelden en objecten.

Na het museum keren we terug naar het centrum. We bezoeken San Francisco, een kerk met een grote verzameling botten en schedels in de kelders. Een erg indrukwekkend aangezicht. Het eten in Machu Picchu, aangeraden door Lonely Planet, is vandaag niet al te best. Doorgekookte witte bonen, bier dat direct dood slaat, een taaie lap wat voor biefstuk moet doorgaan, vis die direct uit het diepvries vak komt, etc.

's Avonds stappen we na de bagage te hebben gehaald in de bus naar Huaraz met Rodriquez. De busreis verloopt soepel. De bus is rustig en de plaatsen zijn ruim, een echte aanrader.

Lago Llanganuco

Lunch

Huascaran

We komen 's ochtends vroeg om half zes aan. In het bussstation oriënteren we op een hostal. We worden aangesproken door een man die een goed adres weet, Hostal NG. We checken de Lonely Planet en besluiten met hem mee te gaan. De Hostal is even te zuiden van het centrum gevestigd op loopafstand van het busstation. Huaraz is een kleine plaats dus alles in de binnenstad is bijna te belopen. Hostal NG is een leuke hostal met een binnenplaatsje. De man die ons naar de hostal brengt is zer succesvol, want het is er aardig druk. Hij runt ook een travel agency en komt meteen met een aantal aanbiedingen. We twijfelen even, maar gaan uiteindelijk accoord voor een tocht naar het Lago Llanganuco voor 18 soles per persoon oftewel totaal $10. Hij beloofd dat we een hele dag vermaakt worden met een Engelse gids. Om half tien worden we afgehaald. De bus zit vol met Peruanen en de gids spreekt welliswaar Engels, maar niet tijdens de tour. We rijden naar Carhuaz. Daar krijgen we de mogelijkheid bij een winkel yoghurt en andere zuivel te kopen. We maken van de tijd gebruik om onze vlucht met Iberia te bevestigen. Dit kost behoorlijk wat tijd, omdat het verkeerde nummer van Iberia in de footprint gids staat. Uiteindelijk lukt het en stappen we weer in de bus. We rijden naaar Yungay, een plaatsje wat volledig weggevaagd is door een aardverschuiving van de Huascaran. De moddergolf heeft in 1970 vernietigend werk verricht, waarbij 20.000 mensen omkwamen. De begraafplaats met een groot Jesus beeld was redding voor enkele mensen. Alleen enkele bomen van het oorspronkelijk Plaza de Armas staan nog overeind. Overal zijn resten te zien van deze ramp. Yangay ligt aan de voet van de Huascaran. We kunnen af en toe een glimp opvangen van de Huascaran, met 6768 meter de hoogste berg van Peru. Vaak hangen er wolken rond de reusachtig hoge berg. We rijden met de bus over de onverharde weg naar het Lago Llanganuco gelegen op 3850 meter. Het is zwaarbewolkt en de wolken hangen rond het meer. We maken een korte wandeling langs het meer. De andere touristen uit de bus maken een klein boottochtje. Daarna eten we voor een sol een gebakken broodje. Na drie kwartier moeten we weer de bus in. We dalen af naar Yungay en rijden naar Caraz. Dit dorpje ligt aan de voet van de Alpamayo, een van de mooiste bergen ter wereld. Helaas is het te bewolkt om maar ook een glimp van deze berg op te vangen. We stoppen bij een restaurant en eten daar een broodje. Op de terugweg stoppen we twee keer bij een winkeltje. De gids doet goede zaken en kan weer wat commissie ophalen. Met de ondergaande zon krijgen we plotseling weer uitzicht op de Huascaran. We stoppen hier voor een fotostop. We komen aan Huaraz, waarbij we toevallig onze travel agent tegen komen. We klagen bij hem dat we geen Engelse gids hadden en dat we nog extra moesten betalen voor toegang van Yungay en het park bij de meren. We krijgen van hem 10 sol terug en laten het daarbij.

We eten 's avonds bij een Chinees een enorme uitgebreide maaltijd voor 3 sol. Het is zoveel dat we het niet op kunnen en een zwerf jongetje eet graag de laatste restjes op. 's Avonds regelen we nog een mountainbike tocht voor de volgende dag bij Mountain bike adventures met Julio Olaza julio.olaza@terra.com.pe. We regelen ook de terugreis voor vrijdag naar Lima met dezelfde busmaatschappij. Helaas komt de dagbus te laat aan en nemen we weer de nachtbus.

Fietsen in de schaduw van 6000 meter hoge bergen

Fietsen op 3000 meter hoogte

Na een lekker ontbijt bij het hostal wandelen we 's ochtends naar Julio Olaza, www.chakinaniperu.com. We hebben om half tien afgesproken. Rond tien uur zitten we op de fiets, een Trek 850 met voorvering. Meteen moeten we er flink tegen aan, en we vermoeden dat Julio ons uittest. Johan heeft er zin in en komt makkelijk mee. Ik heb wat meer moeite met het fietsen op 3000 meter hoogte. We fietsen via allemaal kleine onverharde weggetjes door het voorgebergte. Helaas is het zwaarbewolkt en verhullen de besneeuwde pieken zich achter de wolken. We fietsen door Unchus en door diverse kleine gehuchten. Hier zijn veel honden die agressief blaffen. Julio weet meestal bij welke boerderij het gevaar loert en gooit vaak z'n fiets in de bres. We maken een mooie afdaling langs smalle wegen en door beekjes. Ook een aantal single tracks zijn niet te versmaden. Na een aantal loops fietsen we via de Cordillera Negra terug naar het beginpunt. Om half twee zijn we weer terug. We hebben nog wel wat energie, maar vinden het toch mooi geweest. Net als we terug zijn begint het eerst langszaam, maar vervolgens hard te regenen. Om wat op te warmen nemen we de taxi naar Monterrey. Hier bezoeken we de warm water bronnen. Er zijn drie buiten baden en overdekte baden. We kiezen vanwege de regen voor de overdekte baden. Het blijkt dat de overdekte baden gewoon kamers zijn met een ligbad. Hier mogen we een half uur in blijven weken. Het water is lekker warm, maar bruin gekleurd. Het schijnt zeer gezond te zijn tegen vele ziektes. Daarna maken we een korte wandeling in de buurt. Helaas kunnen we door een aardverschuiving niet verder en wandelen we terug naar het dorp. Daar nemen we een collectivo terug naar Huaraz.

We bezoeken daar de markt en de vele winkeltjes. 's Avonds is er een lampionnen optocht met veel kinderen die ook weggeregend worden. We eten een eenvoudige maaltijd aan de San Martin.

Lago Churup

Vandaag 's ochtends is het weer prachtig, met uitzicht op de vele besneeuwde toppen. Ook kunnen we vanaf het dak de Huascaran zien. Om acht uur gaan we op pad en zoeken een collectivo. Dit zijn busjes die een vast traject rijden en waar de bus weg rijdt als hij vol zit. In het busje zitten vijf Engelstaligen en twee Fransen. Zij gaan allen een meerdaagse toch maken. De Fransen zijn al maanden onderweg en de Engelstaligen beginnen aan een twee maanden durende tocht. Met dit busje rijden we naar Pitec, een bergpas in de buurt van Huaraz. Vandaaruit wandelen we naar Laguna Churup. De weg is op sommige plaatsen erg steil. Met handen en voeten klauteren we omhoog. Met name het stukje waarbij we rechts langs de waterval omhoog klimmen is enorm steil. Er zijn stukken waarbij we met veel moeite nog op de been blijven. Op sommige plaatsen is het pad weggeslagen. Na twee uur zijn we boven bij het meer. Het is rustiek en we hebben prachtig uitzicht op de besneeuwde Churup. Het meer ligt op 4600 meter, een wandelrecord voor mij. Daarna dalen we weer af. Wederom is de afdaling nogal lastig, zeker door het drassige pad. Na het moeilijke stuk steken we wat af naar de weg. Hier hebben we moeite het pad te vinden, maar uiteindelijk kunnen we de hoofdweg volgen. Het weer is omgeslagen en we wandelen met ponchos via de hoofdweg naar Unchus. In Unchus nemen we wederom een collectivo naar Huaraz. De laatste uren wandelen we nog wat door Huaraz en eten een maaltijd bij andere Chinees. Deze is van veel mindere kwaliteit dan de chinees op de eerste dag. 's Avonds pakken we de bus naar Lima.

zaterdag 25 mei 2002, Huaraz - Lima - Amsterdam

We komen vroeg aan Lima. De busreis is oncomfortabeler dan de heenreis. Het raam klappert open zodat een behoorlijke koude luchtstroom naar binnnen stroomt. Het is om half zes nog donker. We pakken een taxi naar het ons bekende hostal Plaza Francia Inn. Slaperig laat de beheerder ons binnen. Voor vijf dollar kunnen we de bagage laten staan en ons opfrissen. We slapen tot half acht uit op de bank bij de receptie. Daarna gaan we opzoek naar een ontbijtje. We ontbijten in de buurt van Plaza de Armas. Het is prachtig weer, maar er hangt een smog sfeer. We kiezen om de berg San Cristobal te beklimmen. In de boekjes worden we gewaarschuwd om niet door de buurt te wandelen. Bij de Rio Rimac is de sfeer inderdaad wat grimmig. Vele krottenwoningen doen ons toch maar besluiten om een taxi te nemen. Een taxi weigert om naar de top van de berg te rijden en een ander doet het voor 15 soles. We besluiten dit maar te doen. De rit is prachtig en de buurt valt reuze mee. De taxi heeft moeite om de klim te rijden. Na genoten te hebben van het uitzicht laten we ons weer af zetten bij het Plaza de Armas. De taxichauffeur zeurt om extra geld en we geven hem 2 soles extra.

Een overdekte markt

uitzicht op Lima vanaf San Cristobal

We pakken een rammelige taxi naar het vliegveld voor 8 soles. De chauffeur is grappig en wil alles over Nederland weten. Het is niet een officiële taxi, want hij mag niet op het vliegveld komen. We komen ruim op tijd op het vliegveld. We hebben nog problemen om de $ 25 luchtvaartbelasting te betalen. We moeten nog euros omwisselen om het bedrag te halen. Ook is Johan zijn visapapiertje kwijt. De dame achter de balie doet moeilijk. Johan blijft echter zoeken en naar tijdje is de dame het zat en laat ons er door zonder dat we bijbetalen. Dat is maar goed ook, want al onze contanten zijn op.

De vlucht via Madrid en Barcelona verloopt zonder problemen. We zijn zo vermoeid dat we zelfs nog wat kunnen slapen. In Barcelona hebben we twee en half uur de tijd en we besluiten het vliegveld te verlaten. Op het vliegveld worden we luid toegejuicht. Dit is echter niet voor ons maar voor de deelneemster van Spanje aan het Eurosongfestival. Het kost te veel tijd om nog de stad in te gaan en we blijven daarom rond het vliegveld hangen. ik schrijf mijn postkaarten af en doe ze hier op de bus. In Peru was het drie keer zo duur en zouden de kaarten pas veel later aankomen. Om het nog een beetje buitenlands te houden krijgen de kaarten een Spaanse postzegel. Zonder noemens waardige problemen landen we om half elf op het vliegveld van Schiphol. Totaal hebben we 42 euro per dag per persoon uitgegeven. Daavan is 10 euro voor eten, hotel; 19 euro voor de excursies en 13 euro voor binnenlands vervoer.