[Home]
Gran Canaria is groot genoeg om ruim een week flink te
fietsen. Het zuiden heeft een warm en droog klimaat en staat
bekend om het toerisme met de vele stranden. Playa des Ingles is
het bruisend hart voor al het vertier.
Het noorden is groener en heeft veel meer bebouwing. Daar wonen
de echte Canaries. Het binnenland is echter in tegenstelling tot
de stranden rustig, bergachtig en ruig. De vele kloven maken het
binnenland een waar eldorado voor de betere klimmer. Het
binnenland barst van de smalle en kronkelige weggetjes. Sommige
wegen zijn onverhard en vereisen eigenlijk een mountainbike.
Ondanks het relatief kleine oppervlak is er toch ruimschoots voer
voor ruim een week fietsen. De vele barranco's (kloven) maken het
toch nog zwaar. Ook in het binnenland zijn de kleine dorpjes met
witte huizen en rode daken te vinden.
Dag 1 Zaterdag 3 Mei 1997
De vlucht verloopt zonder problemen en de fietsen zijn
heelhuids overgekomen. Het vliegveld ligt in een troosteloze
omgeving. Het landschap is kaal, af en toe bedekt met
tomatenteelt en een aantal armoedige huizen maken het beeld
compleet. Op het moment dat we de terminal verlaten staat de bus
die onze transfer naar het appartement verzorgt al klaar. Met
veel moeite kunnen we de Belgische hostes overtuigen dat de
fietsen onderin de bagageruimte worden gepropt. Na een rit van
een half uur bereiken we Playa des Ingles met zijn vele hotels en
appartementenblokken. Het appartement Roca Verde, waar wij ruim
een week zullen blijven overnachten heeft te lijden onder
enigszins achterstallig onderhoud.
De fietsen mogen we aanvankelijk in een halletje in het
trappengat plaatsen, maar het balkon bij de keuken van het
appartement is echter groot genoeg om drie fietsen te bergen. 's
Avonds eten we een biefstukje met een goed glas wijn.
Dag 2 - Zondag 4 Mei 1997 77 km - 2072 mh
https://ridewithgps.com/routes/34929057
Op de eerste fietsdag kost het ons eens even wat moeite om de
juiste weg de stad uit te vinden. We kruisen vaak de drukke GC1
en bereiken uiteindelijk de juiste weg richting Fataga. Daar
begint de weg meteen te klimmen. De combinatie met de warmte
maakt het meteen al zwaar. In een rustig tempo klimmen we omhoog
door het dorre kale landschap. Na enkele kilometers passeren we
een openluchtmuseum, waar enkele kamelen een behoorlijke stank
verspreiden. Na een korte rustpauze bereiken we de top van de
pas. Hier hebben we prachtig uitzicht op de diepe gargantas. In
de verte is nog het toeristencentrum Playa de Ingles en de duinen
van Maspalomas zichtbaar.
Na een korte heftige afdaling met twee scherpe haarspeldbochten
begint de weg weer geleidelijk te klimmen en arriveren we in
Fataga. Hier is het een drukte van belang. Er is namelijk net op
dat moment een wielerwedstrijd aan de gang. Vanaf een terrasje
zien we de gelukkige winnaar finishen. Na dit korte intermezzo
klimmen we verder naar San Bartelome. De kerk vormt samen met een
plein en een winkeltje het centrum van het dorp. Hier kopen we
een aantal bananen waarna we na weer een rustpauze onze weg
vervolgen. Het is warm en we zijn nog niet gewend aan de hitte.
Na weer vijf kilometer te hebben gefietst zijn we weer toe aan
een rustpauze. De koperen ploert maakt het ons moeilijk en we
zoeken wat verkoeling in de schaduw van wat struiken. Na een
kilometer te hebben gefietst bereiken we Cruz Grande. Het wegdek
wordt korte tijd erg slecht en in La Plata zien we in dat we
vandaag niet het hoogste punt van Gran Canaria zullen bereiken.
Het is nu half vijf en de klim zal nog zeker drie uur vergen. We
kiezen voor de kortste weg naar Playa des Ingles. Op de kaart zie
ik een smal weggetje via een stuwmeer dwars door het gebergte
lopen.
Na een snelle afdaling met prachtig asfalt rijden we langs een
prachtig stuwmeer, Embalse de Chira. Enkele honderden meters
verder stopt het asfalt en gaat de weg over in een rotsig pad. Ik
kijk nog even op de kaart maar het moet de juiste weg zijn. We
besluiten toch verder te fietsen, want we denken dat het toch
niet zo lang onverhard kan zijn. Na een tiental kilometer over
het ruige pad te hebben gereden blijkt dit echter wel het geval
te zijn. Kort daarna krijgt Martin zijn eerste lekke band. De weg
blijkt ook niet direct te gaan dalen en we blijven nog geruime
tijd op dezelfde hoogte fietsen. Enkele zeer ruige passages
leggen we lopend af. Door enkele asfaltstroken krijgen we weer
hoop dat het ergste voorbij is maar na een honderdtal meters is
het asfalt weer weg. Na Martins vijfde lekke band sturen we Johan
alvast vooruit. Hij fietst zeer voorzichtig naar beneden en we
hopen hierdoor wat tijd te winnen.
Enkele kilometers later komen we echter achter dat Johan ook de
solutie heeft meegenomen, waardoor we geen banden meer kunnen
plakken. Met de fiets aan de hand strompelen we naar beneden. Het
begint al snel donker te worden en we kunnen genieten van een
prachtige sterrenhemel en de komeet Halley. Helaas staat ons
hoofd er niet bij en proberen we snel mogelijk te dalen. Op een
bordje zien we dat het nog 8 kilometer naar Playa des Ingles is,
maar van afstanden hebben ze hier op de Canarische eilanden
duidelijk geen verstand.
Er passeren enkele auto's en bij de vijfde hebben we geluk en
krijgen van een aardige familie een lift. We laden onze fietsen
achterop een pickup truck. Het blijkt toch nog zeker vijftien
kilometer naar de eerste bebouwing te zijn.
Daar zien we dat Johan langs de kant staat en we proberen de
chauffeur een stop teken te geven, maar deze hoort niets. Kort
daarna arriveren we in de buitenwijken van Playa des Ingles. Na
de familie hartelijk te hebben bedankt krijgen we nog twee
vruchten mee. Nu is het probleem om Johan te vinden. Misschien
stond hij wel met pech langs de kant? We proberen een busje te
regelen om hem op te halen, maar kort daarna zien we tot onze
opluchting Johan langs fietsen. Na de banden te hebben geplakt
komen we net voor twaalf uur bij de plaatselijke Mc Donalds aan.
Dat was weer een zeer zware eerste dag.
Uitzicht op de canyons van Fataga, op de onverharde weg tussen Los Cercados en Maspalomas
Dag 3 Maandag 5 Mei 1997 89 km 1830mh
https://ridewithgps.com/routes/34929085
De tweede dag beginnen we te fietsen langs de kustweg richting
Mogan. We zijn van plan om nu via de westkant richting het
binnenland in te gaan. De weg is vrij druk en gaat voordurend op
en neer. Je fietst van de ene naar de andere baai.
Vanaf puerto Mogan stijgt de weg langzaam gedurende een tiental
kilometers naar Mogan. Dit is een aardig dorpje met smalle
straatjes. De winkels zijn tijdens de siesta nog gesloten, dus we
besluiten om verder te rijden. Een drietal kilometers verder is
de afslag richting het binnenland, en het begin van een forse
klim. Het is warm en is drinkwater begint stilaan op te raken.
Het restaurantje is echter gesloten en we willen toch niet zonder
extra watervoorraad het risico nemen door te vallen. Ik besluit
samen met Martin naar het dorpje terug te fietsen waar de winkels
al inmiddels open zijn. Johan fietst in zijn eigen tempo door.
Na de watervoorraad te hebben aangevuld fietsen we weer rustig
omhoog. Het smalle weggetje slingert prachtig door het landschap.
Door de vegetatie is het nog redelijk uit te houden. Enige
kilometers nadat we Johan hebben ingehaald stopt het asfalt
abrupt. De weg is behoorlijk ruig met zeer grote keien. Na enkele
honderden meters ontmoeten we een Duitser. Hij is met zijn
huurauto van andere kant gekomen en waarschuwt ons voor een lang
stuk onverhard. Het is zeer fraai en zeker de moeite waard, maar
het asfalt is zeker 10 tot 20 kilometer afwezig. Na kort beraad
besluiten Martin en Johan op hun sokken terug te wandelen. De
fietsschoenen met look plaatjes zijn namelijk te kwetsbaar om op
te wandelen.
De weg blijft ruig en sommige stukken zijn onmogelijk te fietsen.
Na enkele kilometers kom ik op een kruising. Ik besluit niet
verder te fietsen richting het stuwmeer Embalse de Cueva de las
Ninas en Ayacata.
Het wegdek blijft ruig en de tijd begint te dringen. Ik wil er
niet weer een avond wandeltocht van maken. Ik daal over een iets
beter weggetje af door de Barranco de Arguineguin. Ik passeer het
stuwmeer Embalse de Soria en daal af tot El Barranquilo Andres en
Cercado. In Arguineguin stuit ik weer op de kustweg van die
ochtend. 's Avonds vermaken we ons in het nachtleven van
Maspalomas.
Dag 4 Dinsdag 6 Mei 1997 110 km 3047 mh
https://ridewithgps.com/routes/34929116
Nogmaals doen we een poging het hoogste punt van
Gran Canaria te bereiken, nu via de oost route. Om Playa des
Ingles uit te komen moeten we een stuk over de vierbaansweg
fietsen, de GC 1. Een stevige tegenwind waait ons bijna van de
fiets en Johan verliest zijn petje. Na een snelle afdaling komen
we op een rustigere parallelweg. In El doctoral doen we wat
inkopen en slaan we richting Sardina het binnenland in. De weg
stijgt langzaam en onderweg hebben we een prachtig uitzicht op de
kustvlakte. We passeren enkele rotsen met vele grotten zoals de
Roque Aguayro, die in de middeleeuwen door de oorspronkelijke
Canaries bevolkt werden. Na Santa Lucia klimt de weg naar San
Bartolome, waar we een grote lading bananen kopen. Het gaat
vandaag beter dan op de eerste dag en bereiken Ayacata zonder
grote problemen.
Even voorbij dit dorpje slaan we rechtsaf. De weg stijgt met meer
dan 10% de hoogte in. Dit doet denken aan de steilste stukken uit
de Dolomieten. Bij het stuwmeer Presa de los Hornos is het
steilste stuk voorbij. We genieten van het mooie uitzicht op de
imposante Roque Nublo.
De laatste 10 kilometer zijn niet meer zo zwaar en uiteindelijk
bereiken we het hoogste punt van Gran Canaria, Pico de las Nieves
op 1949 meter. Bovenop genieten we van een prachtig uitzicht. Bij
het stalletje drinken we wat. We blijven niet te lang want het is
al laat. In Bartolome krijgen we zowaar weer een lekke band.
Nadat deze geplakt is dalen we snel af. De laatste klim bereiken
we net na zonsondergang. De 20 kilometer afdaling is zonder
verlichting niet ongevaarlijk. We arriveren veilig en voldaan op
het appartement.
. 
Op de top van de Pico de las Nieves, De duinen van Maspalomas
Dag 5 Woensdag 7 Mei 1997
Nadat we gisteren het hoogste punt hebben bereikt is vandaag een
echte rustdag. We bezoeken het strand en struinen door de duinen
van Maspalomas tot aan de vuurtoren van Maspalomas. Dit zijn
natuurlijke duinen met het karakter van een zandwoestijn die een
groot stuk oppervlakte bestrijken. Het is opvallend dat we hier
wat te overdadig gekleed te zijn, het blijkt het naakstrand van
Gran Canaria te zijn!
Fietsen langs de prachtige west kust tussen San Nicolas en Agaete
Dag 6 Donderdag 8 Mei 1997
Vandaag vieren de gebroeders hun verjaardag. En dan wordt
natuurlijk beloond met een dagje driften met een huurauto. We
starten aan de westkust. De route loopt langs puerto Mogan, langs
de prachtige westkustweg. De weg slingert langs diep gapende
afgronden en steile rotskusten met zicht op zee. Bij La fajana
krijgen we meloenen van een venter langs de kant. Tot aan Agaete
is de weg werkelijk zeer fraai. Voorbij Galdar wordt de weg weer
drukker en merken we dat we in het dicht bevolkte gedeelte van
Gran Canaria komen. Overal is er bebouwing en de boomgaarden met
bloesems maken het een stuk levendiger dan de toeristische en
droge zuidkant. Bij Cenobio de Valeron bij Guia is een van de
oude overblijfselen van voor de Spaanse overheersing. In een
kloof is er een groot stelsel aan grotten gegraven. Het lijkt op
een grote gatenkaas. Het is onbekend waar dit voor gediend heeft,
maar imposant is het wel. De grot wordt bewaakt door een oude
man, die volgens de boekjes Adolfo Delgado heet.
De rit voert ons verder het binnenland in langs de caldera Galdar
richting het bergdorpje Artenara. Dit is een zeer rustig en mooi
dorp met vele witte huisjes en een grotkerk (virgin de la
cuevita). Bij een restaurantje genieten we van het prachtige
berglandschap met altijd de Roque Nublo nadrukkelijk in beeld. We
maken nog een rondje door het oude pijnbomenwoud, Tamadaba. Af en
toe kunnen we een glimp opvangen van de hoogste berg op Tenerife,
de Teide.
Bij zonsondergang rijden we naar de Caldera de Bandama, een
prachtige krater met een diameter 1 km. Een smal weggetje klimt
in spiraalvorm naar de askegel, vanwaar je goed in de krater kan
kijken. Op de bodem bevindt zich nog een boerderij.
Dag 7 Vrijdag 9 Mei 1997 101 km 3000 mh
https://ridewithgps.com/routes/34929131
We willen vandaag de prachtige westkust fietsen. Martin brengt
mij met de huurauto tot Puerto Mogan. Daar begin ik met fietsen
terwijl hij weer Johan ophaalt met hun fietsen. De klim tussen
Mogan en San Nicolas is niet moeilijk, maar wel mooi. De omgeving
wisselt door het draaien en keren om de minuut. Telkens denk je
dat je boven bent en dan blijkt het weer om hoog te gaan. Na de
top op 996 meter daal ik snel af naar San Nicolas. Hier moet ik
een uur wachten tot Martin en Johan arriveren. Samen fietsen we
de prachtige kustweg tussen San Nicolas en Agaete. Dit is het
mooiste gedeelte van Gran Canaria. De weg kronkelt langs steile
afgronden met vaak een schitterend uitzicht op de zee. In Agaete
pakken we een terrasje. Door gebrek aan tijd laten we het
oorspronkelijke plan om nog de Barranco de Agaete te bezoeken
lopen en keren weer terug naar San Nicolas. Daar stappen wij in
de auto terwijl Martin terugfietst naar Mogan.
Dag 8 zaterdag 10 Mei 1997 110 km 3047 mh
https://ridewithgps.com/routes/34929192
Vandaag voeren we weer de pendeldienst uit. Johan wordt in San
Bartolome afgezet. Van af het dorpje fietst hij naar het parador
Nacional de Tejeda midden op het eiland. Als wij met de auto
aankomen is al reeds een tijdje gearriveerd. Nadat we de fietsen
hebben uitgeladen beginnen we met een afdeling door het
dichtbevolkte noorden van Gran Canaria. We passeren diverse
uitgestrekte dorpjes zoals Lanzarote. In Vallesco genieten we van
het prachtige uitzicht vanaf Balcan de Zamora. We dalen af tot de
kathedraal van Arucas. Hier lunchen we en fietsen rustig weer
richting de parador Nacional. Via een zeer steile weg langs de
Cueva Grande bereiken we wederom het hoogste punt van Gran
Canaria. Johan fietst vervolgens naar de auto terwijl wij afdalen
via Fataga. In het donker arriveren we in het appartement van
Playa del Ingles.
Teror on the North side of the island Roque Nublo
Dag 9 Zondag 11 Mei 1997 131 km 2500 mh
https://ridewithgps.com/routes/34929216
Johan en Martin kiezen voor een rustdag aan het
strand en ik zal vandaag solo gaan fietsen. Ik volg de drukke
GC12. In Aguimes sla ik de smalle kloof barranco de Guayadeque
in. Het is vreselijk warm en langzaam klim ik omhoog. De weg
lijkt vlak, maar gaat geniepig bergop. Het is tegen lunchtijd,
dus veel Canaries genieten van een lunchbreak onder de bomen.
Eigenlijk is het ook gekkenwerk om een kloof in te fietsen
terwijl die nergens heen leidt. Met een lage cadans en een
gangetje van 8 km per uur bereik ik het eindpunt van de prachtige
kloof. Met een kwartiertje ben ik weer afgedaald in Aguimes. Daar
bezoek ik de oude ruïnes van Cuevas de Pilares. Vervolgens fiets
ik naar de top van Pico de Bandama, een prachtige krater. De
terugweg verloopt vlot via een parallelweg aan de snelweg GC1.
De krater van Pico de Bandama
Dag 10 Maandag 12 Mei 1997 99 km 1992 mh
https://ridewithgps.com/routes/34929226
We starten vroeg en fietsen langs de drukke GC812 naar Telde.
Hier begint de oostflank van de klim naar Pico de las Nieves. Dit
is een zeer lastige klim met een hoogteverschil van 1900 meter in
28 km. Vooral de kilometers naar Cazadores tot aan het bos zijn
zwaar. Ook het weer werkt niet mee, want het regent mot en het
zicht is beperkt. Vermoeid bereiken we de top en dalen snel af om
weer op te warmen. Dit was een pittig dagje met een pittige klim.
Dag 12 Dinsdag 13 Mei 1997 79 km 1816 mh
https://ridewithgps.com/routes/34929232
Vandaag maken we een klein rondje. We starten weer langs de
drukke GC812. Een stevige tegenwind maakt het ons lastig. We
ontmoeten wat Oostenrijkers die de wind ook maar niets vinden. We
passeren El Doctoral, Sardina, Aguimes, Temisas, Santa Lucia en
keren via San Bartolome en Fataga terug naar het appartement.
Dag 13 Woensdag 14 Mei 1997 37 km 1014
https://ridewithgps.com/routes/34929237
Op de laatste dag koop ik na veel moeite en afdingen in een
wilde bui een camcorder. Met dit nieuwe speelgoed maak een aantal
mooie beelden van de klim naar Fataga, onze huisklim. De beelden
vanaf mijn zadeltas geven mooie actieshots net als bij
wielerkoersen. Na een uurtje dalen we weer af en kunnen vrijwel
direct de bus in stappen naar het vliegveld. Dit maakt een einde
weekje flink uitleven op een eiland van zon, zee, strand en
disco's.
© 2000 Luddo Oh
