Noord Franse Alpen - voorjaar 2005

Col de l'Arpettaz

Klik op de kleine foto's voor meer detail

Thônes

Na het concert van Moby vertrekken we diep in de nacht uit Utrecht. Het is 's nachts redelijk rustig op de weg. Doel dit jaar is de Noord Franse Alpen in de buurt van Annecy. In Frankrijk wordt het licht en begint het verkeer weer toe te nemen. Na een tankstop in Bourg-en Bresse kiezen we voor de binnenweggetjes. Het weer is regenachtig en het plan om vandaag nog te gaan fietsen zetten we maar snel uit ons hoofd.

In Annecy informeren we naar hotelovernachtingen, want kamperen met dit weer wordt meer kreperen. We besluiten om door te rijden naar Thônes zo'n 20 km ten oosten van Annecy, strategisch gelegen tussen een groot aantal cols. Daar vinden we het comformtabele Fasthotel, voor €37 euro per nacht. Perfecte accomodatie, met alle gemakken en minder steriel dan Formule 1. De fietsen kunnen in een aparte afgesloten ruimte.

Op weg naar de Aravis

Pauze in Flumet

Arpettaz

Flumet ligt aan de voet van vele cols, en is niet al te groot. De meeste voorzieningen zijn aanwezig en het ademt een relaxe sfeer. De cols zijn hier niet al te zwaar en reiken tot circa 1500 meter. Daardoor is het ideale streek voor een fietstocht zo vroeg in het seizoen. De hogere passen zijn nog dicht.

Het weer is vandaag zowaar volledig omgeslagen: straal blauwe lucht en een lekker temperatuurtje. Het is even wennen weer op de fiets in de bergen, maar al snel kom ik weer in mijn tempo. De weg stijgt langzaam naar La Clusaz. Na dit bergdorpje wordt de weg iets steiler. De klim naar de Aravis is prima om in te fietsen, niet al te zwaar met een mooi uitzicht op de Mt Blanc.

Het is ook zo vroeg in het seizoen lekker rustig. Na de afdaling pauzeren we in Flumêt. De weg door de gorges Arly is afgesloten en we nemen de parallelweg, de D 109.

Daar slaan we het smalle weggetje naar de Arpettaz in. Dit is niet een van de bekendste cols, maar je hebt hier een prachtig uitzicht op het Mt blanc massief. De col is een stuk lastiger dan de Aravis en zeer onregelmatig. Vrijwel vlakke stukken worden afgewisseld met steile passages, maar de prachtige omgeving maakt het een genot om hier te fietsen.

Bij de steile afdaling moeten we extra goed opletten. Vanaf de west zijde is de helling een aantal kilometer korter en dus steiler. Met vele haarspeldbochten gaat de weg naar beneden. Halverwege stop ik om op Johan te wachten. Hij heeft weer last van het lekke band virus. Dit virus heerst nu al een aantal jaar. Zeker in zo'n onoverzichtelijke afdaling moet je dan extra goed uitkijken. Een bocht missen is onherroepelijk een duik in de afgrond.

De kleine col de l 'Epine is kort. De weg stijgt in het bos met een tweetal haarspeldbochten. De col du Marais stelt daarna niets meer voor, waarna we de dag afsluiten in Thonês.

Vandaag weer een stralende dag. We fietsen eerst door Thones naar het zuiden en slaan af bij de D16. Daar begint de klim naar de Col de la Croix Fry. Met 1467 meter een niet al te hoge pas. De pas is niet al te moeilijk. Vanaf het dorpje Manigod wordt het wat steiler. Erg lang is de klim niet, na 13 km hebben we de top bereikt.

Na een korte afdaling zijn we weer in Clusaz. Daar beginnen we de klim naar de Colombiere. Dit is een van de beroemde bergen in de tour, maar niet echt moeilijk. Het is wel een fraaie berg. In Chinaillon is de weg opgebroken en moeten we een klein stukje omrijden. In le Reposoir kunnen we eindelijk weer de bidons bijvullen.

Bij Marnaz slaan we links af naar Mont Saxonnex. Op de kaart lijkt het vrijwel vlak, maar dat is het zeker niet. Een zeer heftige en steile klim leidt naar dit bergdorpje. Het is maar 4,5 km maar het gemiddelde percentage zit zeker tegen de 10% aan. Het is ook al weer de derde col van vandaag en de vermoeidheid begint al een beetje toe te slaan. Daarna volgt een lange afdaling naar het dal. Het is even zoeken naar de juiste weg om de Route National te ontwijken, maar uiteindelijk vinden we de weg door Gorges de Eveaux. De D12 klimt gelukkig erg geleidelijk en is helemaal niet steil. Het voornemen om nog de (onverharde?) weg naar Glieres te fietsen laten we maar vallen.Volgens de statistieken is dit een killer, 700 meter hoogte verschil in 6 km. Mogelijk een volgende keer?

We fietsen naar het zuiden over de col du Marais en de onbeduidende Col des Esserieux. In de afdaling krijgt Johan weer zijn dagelijkse lekke band.

In Vesonne begint de gevreesde en beruchte Forclaz. De klim is slechts 8 km lang, maar vreselijk steil.Meteen het dorp uit begint het met gemiddelde boven de 11%. Daarna volgen nog een aantal zeer steile stukken. Ik heb moeite om mijn fiets overeind te houden. Gelukkg is het erg rustig. Na het dorpje Montmin is het steilste voorbij en kan je rustig naar de top peddelen. Daar moet ik een tijdje wachten tot Johan ook boven komt.Het uitzicht op het meer is fenomenaal. Het is een perfecte plek. Parapenters maken op deze plek ook gebruik van de thermiek en genieten ook van het geweldige uitzicht.

De afdaling is minder steil dan verwacht en korte tijd later fietsen we door Annecy. Annecy is erg druk. Tijdens onze pauze zien we nog een voetganger die voor haar sokken wordt gereden door een ambulance. Gelukkig is het ziekenhuis dichtbij. Bij het ziekenhuis begint ook de klim naar de Cret de Chatillion. Dit is een geleidelijke klim grotendeels door een bos. Het begin is niet steil, maar na het bos na 10 km blijft de klim constant boven de 7%. Met name de kilometers voor de afslag naar Quintal zijn dodelijk. De weg is kaarsrecht, het is warm en het lijkt alsof je nauwelijks opschiet. Daarna volgt het ene naar het andere uitzicht en krijg je weer voldoening van de gedane arbeid. Op de cret heb namelijk je een fraai 360 graden overzicht op alle bergketens in de omgeving.

De afdaling naar Annecy is weer sneller voorbij dan de klim. Johan krijgt onderweg nog een telefoontje van het thuisfront. We fietsen weer door het drukke Annecy en rijden via de niet al te lastige Col de Bluffy naar Thones.

Vandaag gaan we weer terug naar Nederland. Onderweg rijden we nog langs de Grand Colombier en die kunnen we natuurlijk niet links laten liggen. Dit is een van de steilere klims in de buurt.

Om elf uur beginnen we aan de klim. Het weer is wederom prachtig. We parkeren de Subaru in Culoz. Meteen het dorp uit slingert de weg met serieuze percentages omhoog en moeten we vol er tegen aan. Ik ben al snel Johan achter mij uit het zicht verloren en fiets in mijn eigen tempo omhoog. Hij heeft wat meer moeite met de steile passages.

Gelukkig zitten er twee kleine stukjes in die vrijwel vlak zijn waardoor je even op adem kan komen. De laatste kilometers zijn niet meer zo steil en kan je van wederom een prachtig uitzicht genieten. Johan blijkt vlak voor de top nog verkeerd gereden te zijn naar het weerstation. De afdaling is nog veel steiler dan de klim. Stukken met 19% zijn niet echt comfortabel en met de remmen dicht geknepen rijden we over de slecht geasfalteerde weg naar beneden. Johan krijgt wederom twee lekke banden en heeft zelfs op dit korte traject geen geluk. De vlakke kilometers naar de auto zijn daarna geen probleem meer. Dat was een mooie afsluiting van een korte maar mooie vakantie!